Skólablaðið - 01.12.1966, Blaðsíða 40

HLAUPRÁS. . . .
frh. af bls. 75.
- 106 -
dreingur nái ekki vasksins þá mest liggur
vi6 og gángi frá sér útá miðju gólfi. mundi
stafa af þvi sú hin vonda likt er eiru allra
kelur ) og veifar nú öllum stærrum. sér
hann þá að prinsíþissan dfrlega hefur kom-
ið auga á hann og mundi líklega hjálpa hon-
um ef ekki væri kippt harkalega 1 öxl
dreings einmitt á þessu augnabliki. heldur
harkalega, þvi klærnar gánga gegnum öxl
dreingaumingjans en það áttu þær alls
ekki að gera. en úr þvi varð ekki snúið
við svo ljónið étur bara dreinginn. aum-
ingjans kvölina. arftaka arftaka arftaka
arftaka arftaka ( það er búið með hann
núna ) ( og brosir og stríkur framanúr sér
eitthvurt inniflamask. )
Sigurður Guðmundarson "
KÖNNUN,
frh. af bls. 85.
kemur í ljós annars staðar í þessu tbl.
Fléttar hann inn í landakortið hatramma
ádeilu á öfugsnúnar fjölgunaraðferðir
jarðneskrar náttúru í vissum sýslum lands-
ins.
Blaðið hafði tal af Hrafni Gunnlaugssyni.
Vildi hann lítið um niðurstöðurnar segja,
en kvaðst þó tiltölulega ánægður.
Heimspekilegar æfingar hins atorku-
sama ritstjóra hljóta hinn ágætasta hljóm-
grunn.
Ég vil leyfa mér að mótmæla þeim
dómi, er "Réttlæti" Kristjáns Guðlaugs-
sonar fær bæði hér og í ritdómi þessa tbl.
Þetta litla hugverk býr yfir jpokka, sem
fær lesandann til að gefa þvi gaum, sem
varpað er fram x þessum örfáu línum.
Orðalagið er markvisst, og þróttmikið
eins og í endann. Á hinn bóginn er til lýta,
hve illa það er hnýtt saman. Ég vil hvetja
K. G. til að láta ekki staðar numið við
þennan frumburð sinn og mun þá væntan-
lega koma í ljós, hvort hér er á ferðinni
efnilegur skriffinnur.
T heild mega aðstandendur efnis og rit-
nefnd hlutfallslega vel við una.
- Þökkum vér.
LEIKRIT,
frh. af bls. 87.
6 ) Hvar hafa konur Grafhvíts lært að
kasta einu smygluðu boomerangi?
7 ) Höfundur er tekinn fastur fyrir að
stuðla að fjölkvæni ( sbr. Grafhvít ).
8 ) a. Ilvar hafa Sltopohvitj-hjónin lært
að kasta öllu þessu drasli?
b. Hvert eru þau vön að kasta þvú?
Út á götu kannski? ( Heilbrigðis-
yfirvöldin ).
9 ) Oss leikur einnig mjög hugur a að
vita í hve stórum stíl Grafhvíítur hef-
ur notað þá kunnáttu sína, sem nefnd
er í sáðustu málsgrein um hann í upp-
talningu leikara.
10 )a.Þvf má bæta við, þótt ekki væri a.nn-
að að fordæma mætti leikritið á þeim
grundvelli, að höfundur hefur greini-
lega tilhneigingu til þess að hafa ekki
jafnt bil á milli nafna leikenda í upp-
talningu. Má til dæmis benda á, að
tveimur stafbilum lengra er milli
nafna Grafhvíts og Slburps J. E.
Smiths en milli Grafhvits og Hrno Q.
Sltopohvitjs.
lO.b. Það mætti svo sem fljóta með, að í
þessu leikriti gerist fremur fatt mið-
að við hugljúf úrvalsleikrit, sem vér
höfum séð og lesið, svo sem : "Fost-
urdóttir héraðslæknisins", og "Fá-
tæka tengdamóðir afabróður ríka tann'
læknisins". Að vér nú ekki nefnum
kvikmyndahandritið "Sub Jove Frigidd
eða smásöguna "Vínarbrauð umsjón-
armannsins", en allt þetta hefur
Þórður Örn Sigurðsson, latínuadjúnkt;
skjalaþýðandi, skáld og fararstjóri
lesið á frívöktum á Þorkeli mána.
Því má að lokum bæta við, að heima hjá
höfundi var allt morandi í boomeröngum,
sem kom T ljós við húsrannsókn. Þs.r voru
boomeröng í ísskápnum, klæðaskápum og
yfirleitt alls staðar, sem þeim varð fyrir
komið. Meira segja fjörgömul amma höf-
undar sat og var að prjóna boomerang.
Þá fórum vér.
Ásgeir Ásgeirsson
JPÞ'