Skólablaðið - 01.04.1988, Blaðsíða 44

Frekjan.
Hvernig tóku Bretarnir svo við
ykkur?
Þeir tóku okkur vel, en spurðust
þó fyrir um okkur heima. Það var
auðvitað allt saman í lagi og við
tókum stefnuna á Vestmannaeyjar
eftir nokkurra daga viðdvöl í Fær-
eyjum. Við komuna þangað ætl-
uðum við að hafa samband við
Breta, en einhvern veginn varð
ekkert úr því, og við héldum til
Reykjavíkur.
Var ekki skrýtið að koma heim
og sjá bara Breta úti um allt?
Ja, maður var orðinn vanur að
sjá Þjóðverja í Danmörku og var
nú ánægðari að sjá Bretana en þá.
44
Nú hafið þið flestir verið fjöl-
skyldumenn og gott að komast
heim í faðm fjölskyldunnar?
Jú, mikil ósköp. Ég vona bara,
að allir hafi verið jafnánægðir með
að sjá okkur!
En var báturinn svona sæmilega
traustur á leiðinni?
Þetta var fínt skip. Flann hafði
verið notaður til þess að flytja lif-
andi fisk, og það var sjór neðst í
lestinni.
/ bókinni segir, að þið hefðuð,
þegar þið voruð að sigla meðfram
Noregsströnd, óvart lent inni í
tundurduflabelti.
Já, þá komu Norðmenn frá landi
í veg fyrir okkur, sögðu, að við
værum á þessu svæði og skyldum
koma nær ströndinni, fara aðra
leið. Við fórum því alveg að landi,
inn að skerjum. Það var afskaplega
„sjarmerandi“ að sigla þessa leið.
Það tók um þrjár vikur að sigla frá
Kaupmannahöfn til íslands, með
töfunum og öllu. Þetta var um há-
sumar, í ágúst, og veðrið því fínt.
Það var verst, þegar við lögðum af
stað, rok í Kattegat á leiðinni til
Kristjánssands. En það var gott til
að sjóast.
Petta hefur verið heilmikið œvin-
týri.
Já, já, maður fær ekki aftur tæki-
færi til þess að fara í slíkan
skemmtitúr á friðartímum, því
miður! Maður var síðar oft að tala
um, að það væri gaman að fá svona
bát og fara einhvern djöfulinn, til
Grænlands eða eitthvað.
Petta hefur verið sérstakt að fá
þetta leyfi og allt.
Já, það var það í raun og veru,
Gísli Jónsson var afskaplega dug-
legur við að hóa í alls konar menn
og fá byr.
Er þá ekki bara eftir að vinda sér
í menntaskólaárin? Hvernig var
M.R. fyrir rúmum 60 árum?
Ég fór í Menntaskólann 12 ára
gamall 1922 og útskrifaðist 1928,
18 ára.
Hvernig var þá skólakerfið?
Það var þannig, að þrjú fyrstu
árin var gagnfræðadeild, svo að þá
var maður kominn í menntaskóla,
en síðar lærdómsdeild í þrjú ár.
Þar bættist við franska, latína og
þýska. Fram að því var bara
danska og enska, að því leyti hefur
þetta breyst. Það var inntökupróf
og um 40, sem útskrifuðust árlega,
og það var allur stúdentafjöldinn á
íslandi. Það var enginn annar
skóli, sem útskrifaði stúdenta.
Voru þá bara strákar?
Nei, nei, það voru þrjár stúlkur,
sem útskrifuðust með mér.