Skólablaðið - 01.04.1988, Blaðsíða 38

Frosnar naetur
Standandi undir Ijósastaurnum
hinum megin við götuna
starandi
upp í gluggann minn
Þú munt standa þar í alla nótt
meðan ég sef
ekki
sígarettureykur og andgufa
af og til stapparðu niður fótum
og berð þér ti! hita
í fyrramálið
þegar ég kem út í morgunkuldann
ósofin
verður þú þar ekki
en aflar nætur stendur þú í frostinu
þrátt fyrir kuldann, vind og. snfó
veturinn tekur aldrei enda
andvökudraumur minn
ávallt sá sami:
fyrirgefðu
ég sveik þig.
Melkorka Thekla, '88.
Konan
með tóninn
og grannan líkamann
sveipaðan silki
hallar sér fram á píanóið
rauðar varir
gleypa tungu undirleikarans.
Gestirnir blása hringi
sem leysast upp í mekkinum
klingja glösum
horfa tómeygir hver á annan
velta glösum sínum
heimspekilega um kliðinn.
Hefja þau til guðsins
í tilgangsleysi
skella þeim á borðið
þúsundmolaglerbrot
þrýstast djúpt í hendur gestanna.
Tónablóð.
Andlitin
drjúpa hægt niður á góifið.
Konan brosir
treður þau undir hæl sínum.
Svífur út í nóttina.
Melkorka Thekla, '88.
38