SunnudagsMogginn - 16.10.2011, Blaðsíða 27

SunnudagsMogginn - 16.10.2011, Blaðsíða 27
16. október 2011 27 hringa og þegar hann vaknaði kom strax í ljós að ekki var allt með felldu. Arnar Þór sýndi engin viðbrögð við neinu. „Eftir þetta tóku við nokkrir skelfilegir mánuðir,“ segir Hanna. Arnari hafi ekki liðið vel og virst logandi hræddur. Þau dvöldu inni á stofnunum í um það bil níu mánuði eftir að hann veiktist. „Fyrstu árin fóru bara í kveikja á honum aftur. Honum var allt í einu kippt út úr lífinu; Addi er lok- aður inni og getur ekki tjáð sig en hann veit alveg hvað er að gerast. Og ég veit að hausinn á honum er fullur af ljóðum sem hann getur ekki komið frá sér,“ segir Hanna. „Það var erfitt að fara í gegnum herbergið hans eftir að hann veiktist; ég fann alls konar ljóð sem hann hafði samið en ég aldrei séð.“ Hann var mikill áhugamaður um íslensku tungu, og er enn, segja foreldrarnir. „Ég var tiltölulega nýbúin að leyfa honum að fá inn til sín gamla plötuspilarann ofan af háalofti og fullt af vínilplötum, hann hlustaði mikið á íslenska tónlist og pældi mikið í textunum. Hann hefur hlustað mikið á Ladda, textarnir hans er eru ótrúlega fyndnir og óhætt að segja að Laddi hafi verið Adda mikill gleðigjafi.“ Hanna og sjúkraþjálfari Adda gera sér það stundurm að leik að semja fyrri parta og þegar þær strandi í framhaldinu hlæi Addi oft innilega – því hann sé löngu búinn að botna vísurnar! Enginn fær að heyra þá botna. Addi er í strangri þjálfun alla daga. Hanna hefur far- ið með honum í sjúkraþjálfun hvern einasta dag frá byrjun, hann fær einnig tölvuþjálfun í skólanum, fer til hnykkjara og nuddara, foreldrarnir fara með hann á hestbak á sumrin, í útilegur, á fjórhól og á skíði á sér- smíðuðum sleða á vetrum. „Við dröslum honum um allt. Hann fær ekki að sitja einhvers staðar úti í horni og láta sér leiðast,“ segir Stefán og Hanna bætir við að sonur hennar sé mjög meðvirkur á umhverfið. „Ef það er leiðinlegt í kring- um hann finnst honum leiðinlegt en mjög gaman ef stemningin er þannig.“ Rússneskt hekl eða Liverpool! Fjölskyldan hefur farið suður á bóginn í frí á hverju sumri undanfarin ár. „Adda líður miklu betur í hita, það er dásamlegt að hreyfa hann á Spáni því vöðvarnir slakna svo vel í stöðugri sól, án þess þó að hann verði slappur,“ segir Stefán og Hanna segir að þar þurfti ekki að finna upp á umræðuefni sem Adda þyki leið- inlegt. „Í sjúkraþjálfuninni hér heima þurfum við stundum að tala um prjónauppskriftir eða rússneskt hekl, þá slakar Addi miklu betur á en annars! Ef hann þarf hins vegar að taka vel á þá tölum við um Liver- pool.“ Mikill fótboltaáhugi er notaður sem hvatning, skýt- ur faðir hans inn í, en þeir feðgar eru harðir stuðn- ingsmenn þess enska knattspyrnufélags frá Bítlaborg- inni. „Addi spilaði reyndar með Þór í sumar – hann var lánaður frá Liverpool!“ segir Hanna og hlær, en Addi æfði með Þór þegar hann var strákur og mætir á alla leiki sinna manna þegar hann getur. Vert er að geta þess að fjölskyldan fór til Englands á síðastliðnu vori og sá leik Liverpool sigra Newcastle á heimavelli sínum, Anfield Road. Það var skemmtileg upplifun. Hanna og Stefán einblína á að gera Adda lífið eins bærilegt og kostur er og óhætt er fullyrða að hann hafi nóg fyrir stafni. Til dæmis er brjálað að gera um helgina. „Strákarnir koma í kvöld,“ sagði Hanna á fimmtudaginn og upplýsir blaðamann um að sjö vinir Adda komi í heimsókn í hverri einustu viku ef fjöl- skyldan er í bænum. „Þeir sitja saman, fá sér nammi og gos, spila og spjalla þannig að Addi veit um allt sem þeir eru að fást við og hvað er um að vera í skólanum.“ Þessir tryggu vinir Adda eru ótrúlega mikilvægir, segja hjónin. Því er ranglega haldið fram í dómi Hér- aðsdóms Reykjavíkur að Arnar Þór heyri illa. „Heyrn- in er einmitt hans sterka hlið. Ég held stundum að hann heyri hugsanir!“ segir móðir hans. Í gærkvöldi hafði fjölskyldan tekið stefnuna á tón- leika með Hvanndalsbræðrum. „Við sleppum þeim aldrei.“ Í dag, laugardag, er stórleikur í enska fótboltanum þegar Liverpool tekur á móti meisturum Manchester United og Addi mun að sjálfsögðu ekki missa af þeirri viðureign. „Svo er það náttúrlega Baggalútur á laugardags- kvöldið,“ segir Hanna og skellir upp úr. „Addi á eig- inlega fast borð á Græna hattinum... Þetta verður rosaleg helgi!“ segir hún. „Þetta er fjórða eða fimmta helgin í röð sem Addi fer á tónleika annaðhvort í Hofi eða á Græna hattinum. Svo er það Lay Low um næstu helgi … Það er brjálað að gera,“ segir Stefán og hlakkar greinilega ekki síður til. Adda líður eins vel og kostur er, segja þau. En er hægt að lýsa því hvernig foreldrum líður, eftir að þau lenda í því áfalli að barnið þeirra veikist svo illa. „Manni líður engan veginn og varla hægt að lýsa því. Og þó – verstu stundirnar voru þegar maður var aleinn. Þá fór maður að hugsa,“ segir Hanna. „Ég komst að því að vinkona mín, sem lenti líka í miklum erfiðleikum, skynjaði þetta sama. Fólk talar um hvað við séum rosalega dugleg en maður spáir í sjálfu sér ekkert í það; gerir bara það sem þarf að gera. En svo þegar maður er úthvíldur og fer að hugsa líður manni illa. Þess vegna er best að vera ofboðslega þreyttur og geta lagst út af og sofnað. Þannig gat maður haldið áfram.“ Bara hugsað um líðandi stund Stefán segir að ómögulegt sé, þegar svona áfall dynur yfir, að hugsa fram í tímann. „Maður spáir bara í líð- andi stund; ekki einn og einn dag í einu, heldur bara nákvæmlega líðandi stund.“ Og allt snerist um Adda. „Við reyndum að láta honum líða eins vel og mögulegt var.“ Það var fermingarár dóttur þeirra hjóna, Ólafar Maríu, þegar Addi veiktist, og hún óneitanlega orðið dálítið útundan. „Þetta var henni mjög erfitt,“ segir Hanna og rifjar upp að stundum hafi Ólöf verið ein heima, en boðist til þess að elda ef pabbinn eða mamman gætu komið heim í kvöldmat. Fyrir tveimur árum eignuðust Hanna og Stefán aðra dóttur, Fanneyju Erlu. „Hún var kölluð hingað til þess að létta okkur lífið og hefur staðið sig vel í því. Hún hefur skemmt okkur mikið,“ segir móðirin. Addi hefur þurft að fara í ótal aðgerðir á þessum sjö árum sem liðin eru síðan hann veiktist. En hann er fullur af orku að sögn foreldra hans og þau segja ekki algengt að hann nenni ekki að fara í sjúkraþjálfun. „Keppnisskapið hefur ekkert minnkað,“ segir Stefán en Addi var á kafi í íþróttum sem barn, var mikið úti að leika sér, fór í langa hjólatúra, og þau segja hann örugglega búa að því hve heilbrigður og sterkur strák- ur hann var. Fór að gefa frá sér hljóð Addi hefur engar viljastýrðar hreyfingar, en hefur hreyfigetu til að ýta á rofa á tölvunni sem virkar eins og mús. „Fyrstu árin náðum við engu sambandi við hann og það var mikill munur þegar hann gat farið að gefa frá sér hljóð,“ segir Hanna. „Ef við töluðum við hann gat hann svarað játandi með því að gefa frá sér hljóð en þögn þýddi nei. Nú er verið að reyna að út- færa tölvuforrit að hans þörfum, þannig að hann geti ýtt á rofann og talgervill lesi þá fyrir hann nýja mögu- leika. Þannig gæti hann spurt okkur, haft áhrif á um- ræðuna sjálfur. Við getum talað við hann í dag en vit- um ekki um hvað hann vill tala. Kannski vill hann fara út að ganga. Eða láta slökkva á sjónvarpinu.“ Addi hefur mikinn áhuga á tónlist sem fyrr segir en hann nýtur þess einnig að hlusta á sögur. „Honum finnst mjög gott að sitja inni í herberginu sínu og hlusta á eitthvað frá Blindrabókasafninu. Uppáhalds- sjónvarpsefnið hans eru náttúrulífsmyndirnar með David Attenborough. Mér fannst það einna verst við kreppuna að hætt var að tala inn á þættina en í staðinn settur texti. En nú sit ég við sjónvarpið og les textann fyrir Adda,“ segir Hanna. Það er ærinn starfi fyrir hjónin að hugsa um son sinn. Vaktin stendur allan sólarhringinn. En þau ganga æðrulaus til þess verks og segjast eiga góða að. Hanna talar um alla vinina: „Þegar þetta kom fyrir Adda fundum við hvað það var dýrmætt að eiga marga góða vini. Hvað það var mikilvægt að vinirnir voru til staðar en létu sig ekki hverfa. Allir voru af vilja gerðir til þess að hjálpa okkur. Það var ótrúlega mikilvægt.“ Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson ’ Mér líður ekki eins og þetta sé einhver sigur; nið- urstaðan er mér enginn léttir. Það hefur verið vitað að mistök voru gerð en samt er rosalega erfitt að heyra það loks viðurkennt formlega

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.