Morgunblaðið - 19.05.2010, Qupperneq 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 2010
✝ Huld Krist-mannsdóttir
fæddist í Steinholti,
Vestmannaeyjum,
19. febrúar 1917.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 10. maí 2010.
Foreldrar hennar
voru Jónína Jóns-
dóttir húsmóðir, f.
11.8. 1888, d. 3.3.
1957, og Kristmann
Þorkelsson útgerð-
ar- og versl-
unarmaður í Vest-
mannaeyjum, f. 23.7. 1884, d.
22.1. 1972. Börn þeirra voru níu
og var hún sjötta barn þeirra.
Þau eru nú öll látin. Þau voru:
Ingi d. 1990, Rósa d. 1906, Júlían,
d. 1990, Karl, d. 1958, Magnea, d.
1955, Alexander, d. 1956, Sig-
urveig, d. 1997, Ágúst, d. 1928.
Einnig ólu þau upp að hluta son-
ardóttur sína Ingibjörgu Karls-
dóttur. Huld ólst upp í Steinholti í
Vestmannaeyjum og lauk þar
venjulegri skólagöngu. Hún flutti
16 ára gömul ásamt foreldrum
Hlíðar Harðarson, maki 1. María
Klemensdóttir, börn þeirra,
Sindri og Lára Rut. Maki 2. Rakel
Magnúsdóttir, börn þeirra:
Brynja og Svanhildur. b) Árni;
maki Anna Margrét Jónsdóttir,
börn Elma Dís og Orri Steinn. c)
Hörður; maki; Guðríður Matthías-
dóttir, börn Steinar Kári og
Fönn. d) Brynjar Skjöldur; maki
Agla Úlfarsdóttir barn þeirra er
Aron Egill, áður átti Brynjar,
Perlu Kristínu og Agla átti Krist-
ínu Maríu. 3) Edda, f. 19.11. 1944,
gift Magnúsi Ólafssyni, f. 6.3.
1944. Börn þeirra eru a) Huld;
maki Hjalti Már Bjarnason, börn
Bjarni Davíð og Árni. b) Ólafur
Magnús; maki María Jónasdóttir;
börn Edda Marín og Hanna Kar-
en. Huld starfaði lengi í Útvegs-
bankanum, hjá Flugfélagi Íslands
og á Landspítalanum við hin
ýmsu störf. Hún var mikill vinnu-
þjarkur og féll sjaldan verk úr
hendi. Huld var afar félagslynd,
naut sín vel við spilaborðið og var
mikil handavinnukona. Hún var
ein af stofnendum Kvenfélagsins
Heimaeyjar, sat í stjórn þess og
var formaður um árabil.
Útför Huldar fer fram frá Foss-
vogskirkju 19. maí 2010 og hefst
athöfnin kl. 15.
sínum í Vesturbæ
Reykjavíkur í hús
það er þau höfðu
keypt við Seljaveg
25. Þar átti hún
heima í 62 ár að
undanskildum
nokkrum árum í
Kaupmannahöfn og
á Akureyri. Huld
ólst upp í Steinholti í
Vestmannaeyjum og
lauk þar venjulegri
skólagöngu. Hún
flutti 16 ára gömul
ásamt foreldrum sín-
um í Vesturbæ Reykjavíkur í hús
það er þau höfðu keypt, Seljaveg
25. Þar átti hún heima í 62 ár að
undanskildum nokkrum árum í
Kaupmannahöfn og á Akureyri.
Huld giftist 18. janúar 1936 Árna
Jóhannssyni klæðskera frá
Gamla-Hrauni á Eyrarbakka d.
10.11. 1980. Þau eignuðust 3
börn. 1. Hörður, f. 13.7. 1936, d.
17.3. 1937. 2. Kristmann Hörður,
f. 28.6. 1940, d. 22.7. 1993.
Kvæntur Brynju Hlíðar, f. 16.9.
1943. Börn þeirra eru: a) Jóhann
Móðir mín kæra er farin á braut,
til mætari ljósheima kynna.
Hún þurfti að losna við sjúkdóm og
þraut,
og föður minn þekka að finna.
Vönduð er sálin, velvildin mest,
vinkona, móðir og amma.
Minningin mæta í hjartanu fest,
ég elska þig, ástkæra mamma.
Þakka þér kærleikann, hjartalag hlýtt,
af gæsku þú gafst yl og hlýju.
í heimi guðsenglanna hafðu það blítt,
uns hittumst við aftur að nýju.
(Höf. ók.)
Elsku mamma, takk fyrir öll bros-
in, öll mismælin, öll snöggu tilsvörin,
öll spilakvöldin, allan hláturinn, allar
skammirnar, allt lofið. Ég sakna þín.
Guð geymi þig.
Edda.
Látin er kær tengdamóðir mín,
Huld Kristmannsdóttir. Er hún síð-
ust níu barna Jónínu Jónsdóttur og
Kristmanns Þorkelssonar frá Stein-
holti í Vestmannaeyjum sem kveður.
Hún var Vestmannaeyingur með
stórum staf, þó svo að hún byggi í
Vesturbæ Reykjavíkur í sama húsinu
í 62 ár og hefði varla verið nótt fyrir
austan læk fyrr en hún fór á hjúkr-
unarheimilið Sóltún 2007.
Á langri leið er margs að minnast,
jafn samtvinnað og hennar líf hefur
verið lífi okkar hjóna. Við bjuggum í
sama húsi í rúman áratug. Aldrei bar
skugga á sambýlið. Börnin nutu mjög
samverunnar við ömmu sína og afa og
voru tíðir gestir á neðri hæðinni. Þeg-
ar við fluttum fórum við ekki langt og
samgangur var áfram mikil.
Huld var sterk kona, kom það fram
í erfiðleikum er hún gekk í gegnum í
lífinu. Ung kynntist hún sorginni þeg-
ar 9 mánaða gamall sonur hennar lést
í fanginu á henni, hún aðeins 19 ára
gömul. Áfall þetta fylgdi henni alla
tíð, Á þessum árum var fólk ekki að
bera sorg sína á torg. Árni maður
hennar veiktist svo á miðjum aldri og
gekk á næstu 15 árum í gegnum mikil
veikindi Sjúkrahúslegur og heim-
sóknir voru á þessum árum hluti af
lífinu. Síðan kom þungbært áfall, þeg-
ar sonur hennar Hörður dó af slysför-
um á besta aldri 1993.
Á svona lífsgöngu þarf sterk bein
og mikið sálarþrek. Aldrei heyrðist
æðruorð. Hún vissulega bognaði – en
brotnaði aldrei. Sjálfsagt lá þetta í
hennar skaphöfn, hún var sérlega létt
og skemmtileg, fljót til svars. Kyn-
slóðabil var eitthvað sem hún aldrei
skildi og hún reyndi að sjá spaugileg-
ar hliðar á flestu. Hún hafði þennan
fína „húmor“, sem sumir þekktu til
með „Kristmanns“ mismælum í
bland, en margar sögur eru til af
Kristmanni, föður hennar.
Huld var alla tíð mjög vinnusöm,
hún vann utan heimilis sem ekki var
algengt á sjötta og sjöunda áratug
síðustu aldar. Hún prjónaði, saumaði,
heklaði, bakaði og elskaði að spila
bridge. Keyrði hratt, stundum svo að
okkur karlpeningnum í fjölskyldunni
þótti nóg um. Hún ók bíl fram yfir átt-
rætt, ákvað þá að nú væri komið nóg,
þakkaði Guði fyrir að hafa ekið slysa-
og áfallalaust alla tíð.
Huld var dugleg að ferðast. Fór
hún ótal ferðir með okkur hjónunum
og börnum okkar í gegnum árin.
Einnig fóru þær systur, hún og Sig-
urveig margar ferðir með okkur hjón-
um. Þær voru ótrúlega skemmtilegir
ferðafélagar, hlæjandi í aftursætinu
og rifjuðu upp gamla daga. Huld
missti mikið þegar Veiga lést 1997.
Margs að minnast þegar fólk nær
háum aldri og samskipti hafa staðið á
fimmta áratug. Þær mæðgur voru
mjög nánar og töluðust við á hverjum
degi. Sagði hún í gamni og alvöru að
við hefðum sett hana á teikninguna
þegar við byggðum okkur sumarhús.
Þar hafði hún að sjálfsögðu sitt her-
bergi með sínum hlutum í kringum
sig, enda aufúsugestur.
Að leiðarlokum ber að þakka fyrir
allt sem hún var okkur, gerði og gaf
okkur. Tryggð hennar var viðbrugðið
og var henni vel launað með tíðum og
góðum heimsóknum kærra systkina-
dætra. Ég þakka tengdamóður minni
ánægjulega samfylgd. Blessuð sé
minning hennar.
Magnús.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem.)
Elskuleg tengdamóðir mín hefur
kvatt, sátt við Guð og menn.
Þegar svo stórum hluta ævinnar
eins og okkar, hefur verið eytt saman
fer ekki hjá því að minningarsjóður-
inn sé stór. Við Huld kynntumst fyrst
1962 þegar ég og sonur hennar Hörð-
ur byrjuðum að vera saman. Ég
minnist þess alltaf þegar ég sá hana
fyrst en það var að kvöldi 17. júní
1962. Við vorum í bænum að
skemmta okkur þegar allt í einu
Hörður segir: „Þarna kemur
mamma“. Ég hélt fyrst að hann væri
að grínast því þarna kom kona, svo
ungleg og létt á fæti, gangandi niður
Túngötu, til að líta á lífið í bænum.
Hún var félagslynd og glaðsinna
kona. Rösk til allra verka og athafna-
söm.
Okkur varð strax vel til vina og hef-
ur aldrei fallið skuggi á þá vináttu.
Við áttum margar ógleymanlegar
stundir saman á árum áður í Hestvík
við Þingvallavatn, en þar byggðum
við saman sumarbústað.
Ferðalög um landið, til Evrópu og
Ameríku og alltaf jafn gaman að vera
saman. Ekki má gleyma spilagleðinni
við bridge-borðið. Það er svo ómet-
anlegt að eiga slíkar minningar.
Síðustu árin dvaldi Huld í Sóltúni
við gott atlæti hjúkrunarfólks, sem á
mikið þakklæti skilið.
Perla Kristín, sonardóttir mín,
þakkar ömmu Huld fyrir allar
skemmtilegu stundirnar, það var
fastur liður að fara einu sinni í viku og
spila við ömmu meðan heilsan leyfði.
Margs er að minnast á langri ævi
og gott að rifja upp með sjálfri sér þó
að ekki sé allt sett á blað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Brynja Hlíðar.
Huld Kristmannsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Huld
Kristmannsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Magnús Þórð-arson fæddist 9.
september 1925 á
Staðarhóli í Höfnum.
Hann lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 11. maí
2010.
Eiginkona Magn-
úsar var Bára Björns-
dóttir frá Sjónarholi
Hafnarfirði f. 16.5.
1927, d. 9.5. 2006.
Heimili Magnúsar
og Báru var lengst af
að Hraunhvammi 4 í
Hafnarfirði. For-
eldrar Magnúsar voru Guðrún
Magnúsdóttir og Þórður Guð-
mundsson. Systkini Magnúsar eru
Emil Þórðarson, Auður Þórð-
ardóttir og Guðmundur Kristinn
Þórðarson. Börn, og tengdabörn
Magnúsar eru 1) Björn, giftur Aðal-
björgu Reynisdóttur. 2) Guðrún El-
ín, gift Jan Junker
Nielsen. 3) Þórður
Rúnar, giftur Önnu
Lárusdóttur. 4)
Dagný Emma, gift
Hirti Kristinssyni.
Barnabörnin eru a)
Bjarni Vestmar
Björnsson, sambýlis-
kona Telma Matthías-
dóttir. Birgir Björns-
son, giftur Elísabeth
Glenda Davis. b) Kim
Magnús Nielsen, gift-
ur Kristínu Lilju
Björnsdóttur. c) Bára
Mjöll Þórðardóttir, gift Einari Karli
Birgissyni, Jóna Dögg Þórð-
ardóttir, Tinna Þórðardóttir. d)
Hera Hjartardóttir, Björn Hjart-
arson. Barnabarnabörnin eru 8.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði 19. maí 2010 og hefst
athöfnin kl. 13.
Faðir okkar Magnús Þórðarson
fæddist að Staðarhóli í Höfnum.
Suðurnesjamaður, sem frá blautu
barnsbeini stundaði sjómennsku og
dró björg í bú.
Hann og mamma kynntust er
hún var 18 ára, hann tvítugur. Þau
byggðu hús á Hraunhvammi 4, í
Hafnarfirði. Okkur systkinunum
var þar skapað ástríkt heimili og
gefið gott veganesti. Þau voru mjög
ólík. Hún lifði í ævintýraheimi en
hann var með báða fætur á jörðinni.
Pabbi var hörkutól til vinnu,
hraustur, heiðarlegur, traustur og
örlátur. Til marks um hreysti hans
lét hann sig ekki muna um að synda
með 2 ósynda menn til lands er
trilla sem þeir voru á, sökk úti á
firði. Minnumst við þess einnig er
hann á gamals aldri var að mála og
féll úr háum stiga. Ekki kveinkaði
hann sér, heldur lauk verkinu. En
hann gantaðist með að það hefði nú
verið gott að þetta gerðist á hans
yngri árum, því pungurinn á honum
var kolsvartur af mari.
Það var enginn glamúr yfir
pabba þó að hafi hann litið út eins
og kvikmyndastjarna. Hann hafði
virðuleika sem ekki fæst keyptur.
Þeir fiska sem róa var hans við-
kvæði. Og þú eyðir ekki meira en
þú aflar. Litist honum ekki á eitt-
hvað var hann ekkert að skafa utan
af því. Hann hafði mikla trú á
menntun, þó að hans hafi verið af
skornum skammti. Hann gekk í
barnaskólann í Höfnum og lærði að
synda í ísköldu Atlantshafinu. Frá
sjómennsku lá leiðin í verkstjórn
við fiskverkun af ýmsu tagi. Að síð-
ustu vann hann í kerskála Straums-
víkur.
Hann bar traust til stjórnmála-
manna, heiður og heiðarleiki voru
gildismat hans og gamla Íslands.
Pabbi gekk á fund bæjaryfirvalda í
Hafnarfirði með þá bón að leyfa
rússneskum sjómönnum að fá frítt í
sund. Skip þeirra var kyrrsett
vegna hafnarskulda. Höfðu þau
mamma þá fært þeim ýmislegt sem
þau töldu áhöfnina vanta. Þeim til
mikillar gleði var þessi bón veitt.
Þau voru góðar manneskjur og
með eindæmum ósjálfselsk. Við
óskuðum þess oft að þau nytu lífs-
ins meira. En skemmtun var bruðl,
besti matur sem pabbi fékk var
fisksoðning. Hann borðaði gjarna
með hnífsoddinum sem barnabörn-
unum fannst skondið. Áhugamálin
voru stjórnmál og samfélagsmál.
Brids spilaði hann reglulega við vini
sína en aðaláhugamálið var að hlúa
að fjölskyldu og ástvinum.
Ávallt var hann í góðu sambandi
við systkini sín, sérstaklega Emil
bróður sinn en það var einungis ár
á milli þeirra. Okkur sem til þekkj-
um fannst þeir eins og eineggja tví-
burar, slíkt var bræðraþelið.
Við kveðjum pabba með virðingu
og þakklæti. Við fráfall mömmu
minnti pabbi á strandað skipsflak,
það marraði í rjáfrum og brakaði í
stafni.
Pabbi átti í bréfaskriftum um
árabil, við mig, Emmu í Nýja-Sjá-
landi.
Bréfin fjölluðu um fjölskylduna,
veðrið eða stjórnmál og ósjaldan
minntist hann á bruðlið. Fyrir
stuttu barst mér bréf frá honum,
þar sem hann sagði loksins hvernig
honum sjálfum leið. Hann elskaði
mömmu en þó aldrei meir en undir
það síðasta. Hann bað mig að
brenna bréfið en ég hunsaði það.
Við systkinin vitum að það eru
fagnaðarfundir hjá þeim núna.
Dagný Emma, Guðrún Elín,
Björn og Þórður Rúnar.
Magnús Þórðarson
 Fleiri minningargreinar um Magn-
ús Þórðarson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
JÓNATAN AÐALSTEINSSON
frá Hlíð
lést á hjúkrunarheimilinu Barmahlíð á Reykhólum
föstudaginn 14. maí.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Mundhildur Birna Guðmundsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁGÚST J. GÍSLASON
vélstjóri,
Sóltúni 13,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtudaginn
6. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför hans.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Sóltúns fyrir
hlýhug og góða umönnun.
Inger Birthe Schweitz Winterhalter Gíslason,
Jörgen Winterhalter Ágústsson, Else-Marie Christensen,
Erik Schweitz Ágústsson, Jónína Guðjónsdóttir,
Einar Schweitz Ágústsson, Linda Hrönn Ágústsdóttir,
Inger María Schweitz Ágústsdóttir, Bergsveinn Ólafsson,
Guðrún Steingrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.