Morgunblaðið - 06.08.2010, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 2010
✝ Auður Inga Ósk-arsdóttir Hansen
fæddist á Berustöð-
um í Ásahreppi 21.
apríl 1936. Hún lést
í Kaupmannahöfn 1.
ágúst 2010.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ingi-
björg Jónsdóttir, f.
3. apríl l906, d. 31.
október 2006, og
Óskar Þorsteinsson,
f. 15. júlí 1903, d. 8.
nóvember 1971.
Systir hennar er
f. 17.1. 1961, kvæntur Kirste
Stewart tölvufræðingi. Dætur
þeirra eru Eva og Freja. 2) Nina
Pernille, f. 10.9. 1962, kennari,
gift Anders Schröder Pedersen
kennara. Dætur þeirra eru Ellen
og Karen.
Inga átti heima á Berustöðum
til tíu ára aldurs en þá brugðu
foreldrar hennar búi og fjöl-
skyldan flutti til Reykjavíkur.
Inga varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík vorið
1956.
Hún stundaði nám einn vetur í
guðfræðideild Háskóla Íslands
en starfaði síðan sem flugfreyja
hjá Loftleiðum þar til í byrjun
árs 1960.
Útför Auðar Ingu fer fram frá
Solbjergkirke á Fredriksbergi í
dag, 6. ágúst 2010, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Anna Jóna Ósk-
arsdóttir, f. 25.12.
1932. Eiginmaður
hennar er Þórir
Þorsteinsson, f.
11.9. 1933.
16. janúar 1960
giftist Auður Inga
Bent Vagn Hansen
lögfræðingi og
flutti til Kaup-
mannahafnar þar
sem hún bjó til ævi-
loka. Börn þeirra
eru: 1) Torsten
Vagn, lögfræðingur,
Sjáðu á himni
hátt yfir fjöllum
rísandi roða.
Ljós og litir
leika um skýin,
birtingu boða.
Maðurinn sínum
sorgum gleymir
og sefast lætur,
en dagsbrún dreifir
döprum skuggum
dimmrar nætur.
Mönnum er fjarlægt
í morgunsins veldi
myrkrið að kveldi.
(Árni Grétar Finnsson)
Hún litla systir mín er dáin. Ég
man vel daginn sem hún fæddist.
Mamma lá í rúminu og Dísa frænka
var komin. Hún var ljósmóðir. Við
afi Þorsteinn fórum út að ganga eins
og við gerðum svo oft. Við gengum
út á tún. Hann hefur trúlega verið að
benda mér á sóleyjarnar og fíflana
sem voru að skjóta upp kollinum, því
það var vor. Svo kom pabbi og sagði
að það væri komin lítil kaupakona.
Við fórum inn í bæ og þarna í rúminu
við hlið mömmu lá lítið barn, sem
mér var sagt að væri systir mín. Ég
man að ég var ekki ánægð með
þetta. Skildi ekki af hverju hún
mátti vera í rúminu hjá mömmu en
ekki ég. Mér var sagt að ég hafi ver-
ið mjög óþekk næstu daga.
Fljótt fór mér að þykja vænt um
þessa litlu manneskju og fannst ég
þurfa að passa hana og vernda. Þessi
tilfinning fylgdi mér lengi.
Inga var ekki líkamlega sterk en
alveg ótrúlega seig og viljasterk.
Hún var fædd með hjartagalla og
gekkst undir uppskurð á Ríkisspít-
alanum í Kaupmannahöfn haustið
1957. Aftur fór hún í hjartaskurð
1997. Báðar þessar aðgerðir heppn-
uðust vel og hún náði góðri heilsu
miðað við aðstæður.
Það var svo sumarið 1958, sem
Inga, ásamt nokkrum ungum stúlk-
um, var fengin til að vera leiðsögu-
maður fyrir norræna lögfræðinga,
sem voru hér á ráðstefu. Í rútunni
sem Inga var í var ungur danskur
lögfræðingur, Bent Vagn Hansen.
Þarna voru örlögin ráðin, því 16. jan-
úar 1960 gengu Inga og Bent Vagn í
hjónaband, Inga flutti til Kaup-
mannahafnar og bjó þar til æviloka.
Þau eignuðust tvö börn, Torsten lög-
fræðing og Ninu kennara. Barna-
börnin eru fjögur, fjórar stúlkur,
sem voru sannkallaðir sólargeislar
ömmu sinnar.
Inga var hamingjusöm og ég sá
fljótt að hún hafði valið vel. Ég var
ekki búin að hitta Bent oft þegar ég
sá hvílíkur öðlingur hann er. Það
hefur hann líka sýnt og sannað, ekki
síst síðastliðin átta ár. Í ágúst 2002
fékk Inga heilablóðfall og missti mál
og mátt, mest þó í hægri hendi. Í
þessi átta ár hefur Bent annast hana
af ást og umhyggju og kannski ekki
síst þolinmæði.
Inga átti líka sínar góðu stundir
þrátt fyrir þessa miklu fötlun. Í
sumarbústaðnum í Rörvig leið henni
vel. Þar gat hún gengið um hjálp-
arlaust, bæði úti og inni. Í Íslands-
ferðunum naut hún þess að hitta
fjölskyldu og vini, hugsunin var skýr
þó tjáskiptin væru stundum erfið.
Sambandið við gömlu vinkonurnar
úr MR, saumaklúbbinn, var henni
mikils virði. Hafi þær þökk fyrir alla
hlýjuna og umhyggjuna, sem þær
hafa sýnt Ingu alla tíð, ekki síst á
síðustu árum.
Á kveðjustund koma minningar
um allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Þær getur enginn tek-
ið frá mér. Guð geymi þig, elsku litla
systir.
Anna Jóna Óskarsdóttir.
Haustið 1952 settust í Mennta-
skólann í Reykjavík stúlkur úr ýms-
um skólum. Þeirra á meðal var lag-
leg stúlka úr Kvennaskólanum. Hún
hét Auður Inga. Brátt kom í ljós, að
hún var líka mikill námsmaður, dug-
leg og skemmtileg. Við vorum fljótar
að kynnast. Í félagslífinu lét hún
heldur ekki sitt eftir liggja, lék með-
al annars í tveimur leiksýningum
Herranætur. Eftir stúdentspróf hóf
Auður nám í guðfræðideild Háskól-
ans og við hinar völdum hver sína
leið, en vináttuna höfðum við innsigl-
að með því að stofna saumaklúbb.
Fjölmennt mót norrænna emb-
ættismanna var haldið í Reykjavík
sumarið 1958. Þá sá Auði ungur
danskur lögfræðingur, Bent Vagn
Hansen, og segja má, að eftir það
hafi hann varla litið af henni. Þrem-
ur misserum síðar voru þau gefin
saman í Reykjavík, og Auður fluttist
til Danmerkur. Til allrar hamingju
misstum við ekki vinkonu; við eign-
uðumst vin, því að Bent tók ekki að-
eins ástfóstri við fjölskyldu Auðar
og fjöllótta fósturjörð hennar, hann
féll einnig vel í vinahópinn og lagði
meira að segja á sig að læra ís-
lenzku. Margar glaðar stundir höf-
um við átt á heimili Auðar og Bents í
Kaupmannahöfn og í sumarbústað
þeirra. Ekki urðu síður fagnaðar-
fundir, hvenær sem Auður kom
hingað. Þó að stundum liði nokkuð
langt milli endurfunda, var alltaf
eins og við hefðum kvaðzt í gær. Þá
var mikið skrafað og mikið hlegið,
enda hafði Auður góða kímnigáfu og
sagði skemmtilega frá.
Auður hlaut að hverfa frá guð-
fræðináminu. Hún lauk síðar próf-
um í ensku, þýzku og ítölsku frá
Verzlunarháskólanum í Kaup-
mannahöfn. Hún vann lengi við inn-
flutningsfyrirtæki, þar sem mála-
kunnátta hennar naut sín vel. Þegar
einhver samstarfsmannanna var í
vandræðum með stafsetningu, jafn-
vel í sínu eigin móðurmáli, var við-
kvæðið: „Spyrðu Íslendinginn!“
Síðsumars fyrir átta árum
ákváðum við vinkonurnar helgar-
ferð til Parísar. Auður sagðist ekki
mundu láta sig vanta, en þá kom
höggið. Hún fékk heilablæðingu,
lamaðist og missti málið. Með vilja-
styrk og seiglu fékk hún nokkurn
mátt í útlimi, en málið fékk þessi
málamaður ekki.
Það er aðdáunarvert, að Auður og
Bent héldu áfram að bjóða til sín
gestum, jafnvel fjölmenni. Þau
héldu áfram að ferðast erlendis og
komu oft til Íslands. Þá var mjög
gott að fá að vera með Auði, sjá hana
brosa og heyra hana hlæja.
Nú þegar við kveðjum Auði, fylgja
henni þakkir fyrir órofatryggð og
dýrmæta vináttu. Við munum ótal
skemmtileg atvik, kunnum sögurnar
hennar og heyrum hláturinn yfir
tímans haf.
Bent, sem hefur annazt Auði af
ástúð og ótrúlegri nærgætni, börn-
um hennar, barnabörnum og öðrum,
sem sakna hennar, vottum við inni-
lega hluttekningu.
Bergljót, Birna, Krist-
ínarnar, Nína, Ragnheiður
og Rúna.
Auður Inga
Óskarsdóttir Hansen
Lítill drengur úr/
frá Reykjavík, leikur
sér að stráum í hlað-
varpa ömmu sinnar
og afa í Krossavík í
Vopnafirði. Hann
tínir túnfífla og sól-
eyjar ásamt með kornsúru og
punti í vönd og færir ömmu sinni.
Svona eru fyrstu minningarnar
um Svein frænda minn sem lést í
svefni aðfaranótt 12. júlí sl.
Sveinn var á sumrum í Krossa-
vík eins og fjöldi reykvískra
barna sem voru í sveit á þeim
tíma. Drengurinn varð fljótt táp-
mikill og hneigðist snemma til vé-
lagrúsks, enda varð hann þegar
fram liðu stundir vélvirki að
mennt.
Sveinn tók snemma ástfóstri við
Vopnafjörð og flutti þangað ungur
með fjölskyldu sinni sem verk-
stæðisformaður hjá bílaverkstæði
Kaupfélags Vopnfirðinga meðan
Kaupfélagið var þá í mestum upp-
Sveinn Karlsson
✝ Sveinn Karlssonfæddist í Reykja-
vík 31. desember
1944. Hann lést 12.
júlí 2010.
Útför Sveins fór
fram frá Vopnafjarð-
arkirkju 24. júlí 2010.
gangi. Síðan fjaraði
undan og Sveinn
varð vélgæslumaður
hjá útgerðarfélaginu
Tanga hf.
Árið 2000 hóf hann
störf hjá Vegagerð
ríkisins og starfaði
þar til ársins 2009,
seinni ár sem verk-
stjóri.
Sveinn átti við
vanheilsu að stríða
síðastliðið ár. Lenti
á sjúkrahúsi, glímdi
þar við erfiðan sjúk-
dóm. Komst þó heim, en náði sér
aldrei til fulls.
Ég skrifa þessi fátæklegu orð
ekki til að rekja lífshlaup frænda
míns, til þess eru aðrir betur fær-
ir. En mér er ljúft og skylt að
leiðarlokum, að þakka Sveini mín-
um fyrir alla tryggðina og fyrir
samverustundirnar sem aldrei féll
skuggi á og ég mun aldrei
gleyma.
Ég kveð Svein frænda minn
með bljúgri bæn um að hann megi
ávallt aka í ljósinu á Drottins veg-
um.
Með innilegum samúðarkveðj-
um.
Gunnar Sigmarsson frá
Krossavík.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum sem hafa sýnt
okkur hlýhug við andlát elskulegrar eiginkonu,
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR EMELÍU BRYNJÓLFSDÓTTUR,
Emmu.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Eir, 3. hæð
suður, fyrir hlýju og nærgætni. Starfsfólk Hlíða-
bæjar fær kærar þakkir fyrir þeirra góða stuðning.
Halldór Gunnar Stefánsson,
K. Sigrún Halldórsdóttir,
Guðrún O. Halldórsdóttir,
Bryndís S. Halldórsdóttir, Sigurður E. Ragnarsson,
Guðrún Emelía, Halldór Gunnar, Victor Björgvin og Ásta Kristín
Victorsbörn, Sveinn Ragnar, Gunnar Emil og Brynjar Geir
Sigurðssynir, makar og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GARÐARS JÓHANNSSONAR
fyrrv. verkstjóra garðyrkjudeildar
Reykjavíkurborgar,
Hrafnistu Reykjavík,
áður til heimilis að,
Hjallavegi 10.
Sérstakar þakkir til starfsfólks H-2 Hrafnistu í
Reykjavík fyrir einstaka umönnun og hlýtt og gott
viðmót.
Hjörvar Garðarsson, Ágústa Rósa Þórisdóttir,
Jón Sverrir Garðarsson, Erna M. Sveinbjarnardóttir,
Reynir Garðarsson, Helga Eygló Guðlaugsdóttir,
Jóhann Baldvin Garðarsson, Guðfinna Óskarsdóttir,
Guðjón Steinar Garðarsson, Guðlaug S. Kjartansdóttir,
Vignir Ingi Garðarsson, Sigríður I. Gunnarsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Við sendum hjartans þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vináttu við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
RAGNARS THORSTEINSSON.
Einnig færum við góðu starfsfólki Droplaugarstaða
innilegar þakkir fyrir að annast hann vel.
Geir Thorsteinsson, Helga S. Helgadóttir,
Pétur Thorsteinsson, Aðalbjörg Anna Stefánsdóttir,
Hallgrímur Thorsteinsson, Ragnheiður Óskarsdóttir,
Sigríður Thorsteinsson, Þórhallur Andrésson,
Ragnheiður Thorsteinsson, Einar Rafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför,
KJARTANS G. OTTÓSSONAR.
Gyða Jónsdóttir
og fjölskylda.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á
reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er
um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini,
maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar