Morgunblaðið - 18.08.2010, Blaðsíða 20

✝ Petrea Ástríð-ur Sveinsdóttir
fæddist í Kálfholti,
Ásahreppi, þann
25. september
1926. Hún lézt á
Landspítala í Foss-
vogi þann 6. ágúst
2010.
Foreldrar henn-
ar voru séra
Sveinn Ögmunds-
son, f. 1897, d.
1979, sókn-
arprestur í Kálf-
holti, og kona hans
Helga Sigfúsdóttir, f. 1903, d.
1935. Systkini Ástu voru Guð-
rún, f. 1922, d. 1981, Steindór, f.
1923, d. 1947, Eiður, f. 1932, d.
1990). Seinni kona Sveins var
Dagbjört Gísladóttir, f. 1915, d.
2006. Dætur þeirra: Helga, f.
1941, Guðrún Gyða, f. 1943 og
Guðbjörg, f. 1954.
Ásta var einungis átta ára að
aldri þegar hún missti móður
sína og var tekin í fóstur af hjón-
unum Jónínu V. Sigurðardóttur
og Friðriki Friðrikssyni í
Þykkvabæ. Uppeldissystkini
hennar eru Guðjóna Friðriks-
dóttir, f. 1921, Hilmar Frið-
riksson, f. 1929, Elinborg Guð-
jónsdóttir, f. 1914, d. 1991,
Freyja. Seinni eiginmaður Þóru
er Aad Groeneweg, f. 1944).
Börn: Harold, kona Bodil Mari-
anne. Börn: Pernille Björk og
Patrick Örn. Íris Anna, sam-
býlismaður Þórarinn Ragnar
Pálmarsson. Börn: Lilja Karitas
og Anna Kristin. Ásta giftist
seinni manni sínum, Magnúsi
Inga Sigurðssyni, f. 1930, fv.
framkvæmdastjóra, þann 1. des-
ember 1979 og bjuggu þau í
Kópavogi. Magnús hafði verið
giftur Margréti Hertu Friðriks-
dóttur, f. Reiss, þýzkrar ættar, f.
1937, d. 1976 og áttu þau fjögur
börn. 1. Sigríður Margrét Magn-
úsdóttir, f. 1959, eiginmaður
Björn V. Jónsson, f. 1961. Börn:
Eiríkur Snær, Eva Lind, Guðjón
og Gísli Valur. 2. Kristín María
Magnúsdóttir, f. 1964, eig-
inmaður Jón Magnús Sveinsson,
f. 1961. Börn: Magnús Ingi, unn-
usta Helga Dagný Jónasdóttir,
Margrét Ásta, unnusti Sigurður
Sigurðsson, Sveinn, Þórhildur
María. 3. Herta Maríanna Magn-
úsdóttir, f. 1965, eiginmaður
Arthur Pétursson, f. 1966. Börn:
Ragnhildur Lára, Halldóra
Kristín, Magnús Grétar. Eiríkur
Páll Magnússon, f. 1967, d. 1968.
Barnabörn Ástu og Magnúsar
eru samtals 15 og barna-
barnabörnin 13.
Útförin fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag, 18. ágúst 2010,
kl. 15.
Sigurbjartur Guð-
jónsson, f. 1918, d.
2004 og Ragnhild-
ur Óskarsdóttir, f.
1937.
Þann 10. janúar
1948 giftist Ásta
fyrri manni sínum,
Ólafi Eðvarð Sig-
urðssyni, f. 1926, d.
1964, útgerð-
armanni á Akra-
nesi. Þau eign-
uðust 3 dætur sem
eru: 1. Helga Jóna,
f. 1947, eiginmaður
Ásgeir Friðsteinsson, f. 1944.
Dóttir: Ástríður, gift Guðmundi
Rúnari Benediktssyni. Dætur:
Helga Rún, Erna Lóa og Guðný
Petrea. 2. Edda, f. 1950. Eig-
inmaður var Sigurjón Sigurðs-
son, f. 1948, þau skildu. Börn:
Valgerður, sambýlismaður
Ágúst Líndal Haraldsson. Börn:
Andri og Gunnhildur Fjóla. Sig-
urjón, sambýliskona Margrét
Rós Sigurjónsdóttir. Börn: Guð-
laug Rós og Oliver. 3. Þóra, f.
1951. Eiginmaður 1: Jóel Fririk
Jónsson, f. 1952, þau skildu. Syn-
ir: Ólafur Þór, eiginkona Lára
Óskarsdóttir. Sonur: Friðrik
Þór. Jón Pétur, sambýliskona
Ásdís Sigurðardóttir. Dóttir:
Elsku mamma.
Það er með miklum trega og sökn-
uði sem ég kveð þig, en mikið er ég
þakklát fyrir allar góðu minningarn-
ar sem ég á um þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði.
Þín
Þóra.
Í dag kveð ég elskulega móður
mína eftir löng og erfið veikindi.
Mamma fæddist í Kálfholti í Ása-
hreppi,þar sem pabbi hennar var
prestur.
Átta ára gömul missir hún móðir
sína og fer þá í fóstur til Jónínu V.
Sigurðardóttur og Friðriks Frið-
rikssonar að Miðkoti í Þykkvabæ.
Reyndust þau henni alla tíð sem
bestu foreldrar. Mat hún mikils allt
það sem þau gerðu fyrir hana og gaf
hún ljósakrónu í kirkjuna í Þykkva-
bæ til minningar um þau hjónin og
Ólaf eiginmann sinn.
Mikill kærleikur var með mömmu
og öllum hennar systkinum, en hún,
Guðjóna og Dúlla voru sérlega nán-
ar.
Mamma var aðeins 37 ára þegar
pabbi lést, en hún hélt ótrauð áfram
að koma okkur systrunum þremur
til manns. Það voru erfið ár sem fóru
í hönd, en aldrei heyrðist æðruorð fá
henni.
Það þurfti aldeilis áræðni og
dugnað þegar hún ákvað að flytja til
Reykjavíkur, koma sér fyrir á nýjum
stað og fara að vinna úti, en fram að
því hafði hún verið heimavinnandi.
Eins var það þegar hún ákvað árið
1968 að fara til New York að leita
sér lækninga, en þar naut hún hjálp-
ar Gyðu systur sinnar. Elsku
mamma, ég á fallega mynd af okkur
frá þeim tíma tekna uppi í Empire
State.
Mér hafa alltaf fundist forréttindi
að hafa fengið að alast upp við eins
gott atlæti og við höfðum hjá okkar
góðu foreldrum.
Mamma var falleg, góð og glæsi-
leg kona, alltaf vel til höfð og flott,
enda fagurkeri mikill og var heimili
hennar glæsilegt alla tíð. Allt hennar
handbragð bar því vitni, hvort held-
ur sem var í matargerð eða sauma-
skap.
Heima hjá mömmu var alltaf mik-
ill gestagangur, allir alltaf velkomn-
ir, og var hún í essinu sínu þegar
nógu margir voru í mat, enda fjöl-
skyldumanneskja mikil.
Árið 1979 giftist mamma Magn-
úsi, en hann á þrjár dætur og var
mjög kært með þeim og mömmu.
Magnús og mamma byggðu sér
sumarbústað í Vesturhópinu þar
sem þau undu sér vel, þar til heilsan
fór að gefa sig. Magnús reyndist
mömmu einstaklega vel í hennar
veikindum, og hefði ekki verið hægt
að gera betur, enda erum við syst-
urnar honum mjög þakklátar fyrir
það.
Elsku mamma, við Ásgeir þökk-
um þér öll árin sem við áttum saman
og munum við ávallt minnast þín
með hlýhug, þakklæti og virðingu
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur.
Magnús minn, megi algóður Guð
styrkja þig í sorg þinni.
Helga Jóna Ólafsdóttir.
Ég er lánsöm því ég átti alveg
yndislega stjúpu sem var hún Ásta.
Hún reyndist mér og okkur systr-
unum mjög vel, kom á þeirri stundu
inní líf mitt þar sem ég var nýbúin að
missa móður mína og átti auk þess
við veikindi að stríða. Ég gleymi
aldrei þegar ég hitti Ástu fyrst, hún
var svo glæsileg með þetta fallega
silfurhvíta hár og mér fannst svo
gaman að heyra hana hlæja því hún
hafði skemmtilegan hlátur.
Pabbi og Ásta giftu sig árið 1979
og ég hefði ekki verið ánægðari þar
sem ég var búin að biðja pabba um
að giftast henni. Ekki var það verra
að eignast þrjár stjúpsystur, þær
eru frábærar og tóku okkur svo vel.
Ég myndi segja að við værum sam-
heldin fjölskylda, þökk sé Ástu þar
sem fjölskyldan var alltaf höfð í fyr-
irrúmi.
Ásta var alltaf svo fín og glæsileg,
ég man eftir því að á morgnana þá
fór hún ekki fram í eldhús öðruvísi
en að vera búin að laga á sér hárið
og setja á sig varalit. Heimilið okkar
var alltaf svo fallegt og fínt, hún var
svo mikil húsmóðir, allt sem hún tók
sér fyrir hendur var óaðfinnanlegt.
Man eftir þegar við vorum að hjálpa
henni við að brjóta saman rúmfötin,
það mátti ekki muna millimetra á
hornunum því allt varð að passa til
að það færi vel í skápunum, enda
voru allir skápar og skúffur eins og
verið væri að fara að taka mynd í
blað. Mér leið alltaf vel í návist
hennar, við urðum strax miklir vinir
og ég gat alltaf leitað til hennar með
hvað sem var. Hún var mér sem
móðir, betri stjúpmóður hefði ég
ekki getað hugsað mér.
En nú er kominn tími til að
kveðja, það geri ég með trega því
mér þótti svo óskaplega vænt um
Ástu. Það er erfitt að þurfa að klippa
á strenginn sem var á milli okkar en
þó svo að samverustundum okkar sé
lokið þá veit ég að Ásta er á góðum
stað. Megi minning þín lifa.
Þín stjúpdóttir
Herta.
Ef orðinu „amma“ væri flett upp í
orðabók ætti að vera mynd af ömmu
Ástu þar, enda var hún að mínu viti
algjörlega eins og ömmur eiga að
vera. Það er sama hvernig á stóð
þegar maður kom í heimsókn, rifið
var upp bakkelsi af dýrari gerðinni
og kaffi eða jafnvel heitt súkkulaði
sem hún var fræg fyrir. Innlit til
ömmu Ástu og Magnúsar var fastur
liður í hinum árlega jólarúnti okkar
feðga en hann mun ekki verða sam-
ur eftir að amma er farin. En það
var ekki bara maginn sem fékk fylli
sína í nærveru ömmu því flest þau
gildi sem ég hef í lífinu í dag inn-
prentaði hún í mig enda lagði hún
mikla áherslu á að maður lifði heil-
brigðu lífi og væri heiðarlegur fram-
ar öllu, fyrir það er ég henni þakk-
látur.
Það er kom ýmislegt upp í hugann
þegar fréttirnar af andláti ömmu
Ástu bárust. Jákvæðar minningar
sem minntu mig á hversu heiðarleg,
dugleg og ástrík manneskja amma
Ásta var.
Blessuð sé minning hennar sem
mun lifa með okkur alla daga.
Ólafur Þór Jóelsson.
Mín fyrsta minning um þig, elsku
amma, er óljós minning um það þeg-
ar þú tókst mig með þér í vegavinn-
una. Þar sást þú um eldamennsku
fyrir heilan vegavinnuflokk og er
ótrúlegt hvernig þér tókst að sinna
mér með þeirri vinnu.
Ég er elst af barnabörnunum og
naut þess því að hafa þig út af fyrir
mig fyrstu árin. Ég man oft eftir að
hafa verið hjá þér á Birkimelnum og
eyddum við þá drjúgum tíma saman
í eldhúsinu.
Amma saumaði nær alla mína
jólakjóla fram til 8 ára aldurs og var
þá ekki verið að spara púffermarnar
og pífurnar, enda þeir allir hinir
glæsilegustu.
Amma var mikil fjölskyldukona
og hélt oft fjölskylduboð við ýmis til-
efni. Þar standa frænkuboðin upp úr
í mínum huga með allar sínar glæsi-
legu tertur og góðan anda. Það er
svo í seinni tíð sem ég sé hvað þau
voru mikilvæg til að maður kynnist
betur hinni stóru fjölskyldu sem að
ömmu stóð.
Mér fannst alltaf gaman að fá að
taka þátt í sláturgerð hjá ömmu. Það
lá því beinast við að fá ömmu til að-
stoðar við sláturgerð þegar ég byrj-
aði að búa. Og að sjálfsögðu gerði
hún það af miklum myndarskap eins
og allt sem hún tók sér fyrir hendur.
Eftir að amma kynntist Magnúsi
breyttust hagir hennar mikið og fjöl-
skyldan stækkaði. Alltaf var þó jafn-
gott að koma til ömmu og Magnúsar
á Þingholtsbrautina en þar var oft
mikið um að vera.
Við amma ræddum stundum um
það hvernig það væri að ala upp
þrjár dætur, sem við gerðum báðar
og amma í raun tvisvar, og hver væri
munurinn á því þá og nú. Komumst
við að því að þó margt hefði breyst
þá væru ótrúlega margir þættir sem
enn væru eins.
Í Vesturhópinu nutu þau sín vel
amma og Magnús. Við Guðmundur
skiljum það vel í dag hvað það var
sem þau sóttu í, því það er alltaf jafn
yndislegt að koma í Vesturhópið.
Amma fylgdist vel með fjölskyld-
unni og vissi alltaf hvað var um að
vera hjá fólkinu sínu. Í gegnum
ömmu fékk maður fréttir af því og
gat því fylgst betur með þessum
stóra hópi.
Amma vildi alltaf vera fín og vel til
höfð hvort heldur var í veislum eða í
eldhúsinu heima, enda glæsileg kona
sem hafði gaman af að punta sig.
Elsku amma, takk fyrir allan þann
tíma sem við höfum átt saman, þín
verður sárt saknað.
Ásta Ásgeirsdóttir.
Kær systir er látin. Hugurinn
reikar til liðins tíma og margs er að
minnast. Hún var glæsileg hún Ásta
systir, með fallega svarta hárið. Ung
varð hún alhvít fyrir hærum, flott og
eligant.
Líf hennar var ekki alltaf dans á
rósum, ung missti hún móður sína.
Faðir okkar stóð þá einn uppi með
fjögur börn. Úrræði þeirra tíma
voru takmörkuð og því var heimilið
leyst upp. Ásta fór í fóstur til kaup-
mannshjónanna í Miðkoti, Jónínu og
Friðriks. Þar ólst hún upp við gott
atlæti og bast því fólki traustum fjöl-
skylduböndum, en alltaf hélt hún
góðu sambandi við systkini sín, föð-
ur og seinna við móður mína og okk-
Ástríður Sveinsdóttir HINSTA KVEÐJA
Elsku hjartans Ásta mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þú verður ávallt með mér.
Þín
Kristín.
20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 2010
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR STEFÁNSSON
Iðnverkamaður,
Stafholti 3,
Akureyri,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 14. ágúst,
verður jarðsunginn frá Glerárkirkju föstudaginn
20. ágúst kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Heimahlynningu á Akureyri og
Krabbameinsfélag Akureyrar.
Matthea Arnþórsdóttir,
Arnfríður Ólafsdóttir, Sigurður Arnar Styrmisson,
Eygló Ólafsdóttir, Bjarni Guðmundsson,
Stefán Ragnar Ólafsson, Björg Friðjónsdóttir,
Leifur Ólafsson, Ásdís Sæmundsdóttir,
Ómar Ólafsson, Lára Tryggvadóttir,
Sigurður Rúnar Ólafsson, Linda Hrönn Ríkharðsdóttir,
Steingrímur Ólafsson, Ingibjörg Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUÐMUNDUR HELGASON
múrarameistari,
Seljalandsvegi 40,
Ísafirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði laugar-
daginn 14. ágúst.
Hann verður jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 21. ágúst kl. 14.00.
Steinunn Margrét Jóhannsdóttir,
Jóhann Einars Guðmundsson, Júlíana Bjarndís Ólafsdóttir,
Kristjana Guðmundsdóttir,
Hulda Guðmundsdóttir, Herbert Sveinbjörnsson,
Bára Guðmundsdóttir, Kristinn Þór Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri,
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON,
Hamarsgötu 4,
Seltjarnarnesi,
lést miðvikudaginn 11. ágúst á Droplaugarstöðum.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík,
fimmtudaginn 19. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hans er bent á Barnaspítalasjóð
Hringsins, sími 543 3724.
Kristín Bernhöft, Pétur Orri Þórðarson,
María Fjóla Pétursdóttir, G. Birnir Ásgeirsson,
Þórður Orri Pétursson, Hildur Harðardóttir,
Kristín Hlín Pétursdóttir, Davíð Sverrisson.