Morgunblaðið - 18.08.2010, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 2010
Elsku Pétur yngri, mamma, Helga
systir, Pétur, Ívar, Linda og Stína
amma, megi Guð styrkja ykkur í sorg
ykkar.
Erna móðursystir.
Vertu sæll um alla eilífð,
elskulega góða barn.
Þó að stöðugt þig við grátum,
þreytt og mædd um lífsins hjarn
eigum við í huga hrelldum
helga von og bjarta þrá
að eiga vísa endurfundi
aftur þig að mega sjá.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Hvíl í friði, elsku Kristín Björg.
Þín föðursystir,
Ingibjörg.
Elsku frænka mín, ég á enn bágt
með að trúa því að þú sért farin, en
þegar ég átta mig og raunveruleikinn
skellur á þarf ég að gera allt sem í
mínu valdi stendur til að halda aftur
af tárunum og reyna að vera sterkur.
Þú varst og munt alltaf vera mín nán-
asta frænka og á tímabili þegar við
vorum yngri þá hefðum við alveg eins
geta verið systkini. Við eyddum
ófáum tímum saman, hvort sem það
var heima hjá afa og ömmu í Vest-
urberginu, í ferðalögum með þeim
eða í Krummahólunum heima hjá þér.
Svo seinna þegar ég flutti úr bænum
þá man ég þegar þú komst í heim-
sóknir til okkar upp í Kalastaðakot og
einnig er ferðin okkar upp á Klif
ógleymanleg, þegar ég var fluttur til
Vestmannaeyja.
Þú ert ein af þeim sterkari og
ákveðnustu manneskjum sem ég hef
kynnst um ævina. Ef þú ákvaðst að
gera eitthvað þá var alltaf allt lagt í
verkið og ekki hætt fyrr en þú varst
orðin ánægð. Bestu dæmin til vitnis
um þetta fyrir mér er t.d. þegar þú
varst alltaf að æfa dans með vinkon-
um þínum. Það var æft og æft og á
tímabili hélt ég að þú myndir verða
dansari og danshöfundur. Þegar þú
ákvaðst svo að verða lögfræðingur, þá
var heldur ekkert slakað á og þú fórst
í gegnum háskólann með glimrandi
árangri og frábærum einkunnum.
Samskipti okkar voru kannski ekki
alltaf dans á rósum eins og er oft þeg-
ar fólk er náið og mikið saman. Ég
man t.d. þegar við eyddum miklu
púðri í það hvorum megin á brauðinu
ætti nú að byrja á, þar sem að þú hélst
því fram að byrja skyldi að bíta í
brauðið á þeim enda sem stæði upp,
en ég hélt því fram að það ætti að
byrja á hinum endanum. Þetta var
svo mikið kappsmál hjá okkur að ég
man þetta næstum eins og það hafi
gerst í gær.
Þú varst alltaf dugleg að hrósa mér
fyrir allt sem ég gerði og þegar ég átti
í erfiðleikum varst þú ein af þeim
fyrstu sem komu til mín mér til stuðn-
ings. Ég vona innilega að þú hafir séð
hversu vænt mér þykir um þig, elsku
Kristín mín. Við munum án efa hittast
síðar og ég veit að það verður tekið of-
urvel á móti þér á þeim stað sem þú
ert núna.
Með ást – þinn frændi,
Sigurður G. Kristjánsson.
Stína frænka mín er horfin á braut.
Þessi fallega stúlka bæði að utan sem
innan. Ég veit ekki alveg hvað skal
segja, maður er alveg orðlaus, alltaf
vonaði ég að Stína frænka kæmi aftur
til okkar. Ég vonaði svo innilega að
hún næði sínum botni og kæmi til
baka. Með tárin í augunum og mikilli
eftirsjá verð ég að sætta mig við að
þetta var hennar botn. Alkóhólismi er
böl og erfitt er að skilja þennan illvíga
sjúkdóm.
Mín fyrsta minning um þessa glað-
lyndu og fallegu frænku var heima
hjá ömmu og afa á Brimhólabrautinni
í Vestmannaeyjum. Stína flutti til
Reykjavíkur með foreldrum sínum og
urðu gistinæturnar í Spóahólunum
æði, alltaf tekið vel á móti manni og
Stína aldrei glaðari en þegar maður
gisti sem lengst. Strax átti hún mikið
af vinum og alltaf nóg að gera hjá
henni. Hún undi sér vel í fjölmenni og
var oftast hrókur alls fagnaðar. Ég
man í einu afmælinu hennar, þá greip
hún gítarinn sinn og byrjaði að spila,
og við urðum öll agndofa. Hún var al-
gjört sjarmatröll, og karlmenn eltu
hana alla tíð á röndum. Hún var með
svo mikla útgeislun og kraft. Stína var
afar samviskusöm og mjög kröfuhörð
á sjálfa sig. Hún kláraði grunnskól-
ann með stæl og svo Versló með stæl.
Hún var ánægð þar og tók þátt í öllu
því sem skólinn hafði upp á að bjóða,
ræðukeppni, söngleik, formennsku,
og ekki síst skilaði hún sjálfri sér góð-
um einkunnum sem fleyttu henni enn
lengra.
Lögfræðinám kom næst og veit ég
að fáir hafa leikið það eftir henni að
hafa komist í gegnum almennuna
(eins og mér skilst að það sé kallað)
með einkunnina 9,5. Frábært en við
sem stóðum henni nærri vitum að hún
gerði þetta ekki með annarri, hún
hafði fyrir þessu. Stína vann sem lög-
fræðingur í nokkur ár og fylgdist
maður með henni í fjarska, litla sæta
frænka mín spjara sig svo vel.
Ég veit ekki hvenær akkúrat fór að
síga á ógæfuhliðina, hún bara dró sig
alltaf meira og meira í hlé frá fjöl-
skyldunni og vildi lítið við mann tala.
Ég náði aðeins sambandi þegar hún
bjó í Eyjum og var ólétt að Pétri litla,
þá vissi ég að hún var búin að eiga
nokkur mjög erfið ár, alkóhólisminn
hrjáði heimili hennar, alveg svaka-
lega, og það náði svo að lokum algjörri
yfirhendi yfir henni.
Síðasta samtal mitt við Stínu var á
afmælisdaginn hennar og útskriftar-
veislu Lindu. Við sátum lengi og
spjölluðum og er ég þakklát fyrir
þessa stund. Þarna náði ég smá-teng-
ingu við hana og talaði hún um hvað
hún væri orðin þreytt bæði líkamlega
og andlega, hún sagðist vera á fullu að
vinna í sjálfri sér og vonaði að hún
næði að koma sér útúr þessu ástandi,
en hún sagði líka að það væri bara svo
drullu-erfitt. Nú þegar ég hugsa til
baka og reyni að skilja eitthvað, er
það eina sem ég get sagt að Stína var
falleg, ljúf og yndisleg manneskja og
vildi engum illt en var í raun verst við
sjálfa sig. Stína hefði getað farið
hvaða veg sem hún vildi en stundum
er bara svo ansi erfitt að vita hver sá
rétti er.
Í dag kveð ég þig, Stína mín, og
knúsaðu mömmu frá mér, sakna þín,
snúlla, ég skal knúsa Pétur frá þér um
ókomna tíð. Kær kveðja.
Þín frænka,
Lilja Kristín.
Kristín kom inn í líf okkar fyrir
tæpum 3 árum þegar hún og pabbi
hófu sambúð. Hún hafði mikil áhrif á
líf hans, gæddi það hamingju og við
vissum það strax að þarna fann hann
sálufélaga sinn. Hann var ótrúlega
stoltur af henni og talaði mikið um
hve klár og dugleg hún væri.
Kristín var einstök við hann pabba
okkar, hjálpaði honum í sínum erfiðu
veikindum, hugsaði um hann daglega
eins og sönn baráttukona sem hún
var.
Þessi sorgarsaga um þessa ungu
fallegu konu er okkur harmleikur.
Kristín var mörgum gáfum gædd,
hún var einstök handavinnukona,
mikill námsmaður og kona með skipu-
lag sitt á hreinu.
Hún tók ætíð vel á móti okkur
börnum hans og barnabörnum. Alltaf
gátum við leitað til hennar hvað varð-
ar lög og reglugerðir, hún var alltaf
tilbúin að aðstoða alveg sama hvernig
ástandið var.
Við vitum, elsku Kristín, að þú hef-
ur loksins öðlast frið og ró í sálu þinni.
Megi algóður guð og allir hans englar
vaka yfir þér, elsku vinkona.
Elsku Helga, Pétur litli, Ívar, Pét-
ur og Linda, við sendum ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
Guðrún K. og Helga Margrét.
Það er með miklum söknuði sem ég
kveð kæra vinkonu mína Kristínu
Björgu Pétursdóttur.
Leiðir okkar Kristínar lágu saman í
Verzlunarskólanum þar sem strax
varð ljóst að þar var á ferðinni mikil
stjarna. Kristín var allt í öllu í fé-
lagslífinu, sat í flestum nefndum og
stjórn nemendafélagsins, tók þátt í
söngleikjum, keppti í Verzlóvæli og
var í ræðuliðinu. En þar að auki stóð
hún sig frábærlega sem nemandi. Það
var svo í útskriftarferð Verzló sem
vinátta okkar fór virkilega á flug er
við komumst að því að við ætluðum
báðar í lögfræði um haustið. Við urð-
um fljótt bestu vinkonur og var vin-
átta okkar þannig að það þótti í hæsta
máta óeðlilegt ef önnur gerði eitthvað
án hinnar. Var kærustum á þeim tíma
til dæmis alltaf sagt að sambandið
myndi ekki ganga upp ef þeim líkaði
ekki við hinn helminginn í okkar vin-
áttu.
Það var ekki erfitt að vera vinkona
Kristínar, hún var frábær vinkona og
hrókur alls fagnaðar. Hún var allt í
senn: klár, metnaðargjörn, skemmti-
leg og falleg að innan sem utan og það
var aldrei lognmolla í kringum hana.
Allt sem Kristín tók sér fyrir hendur
var gert 100% og rúmlega það, hvort
sem það var að dúxa í almennri lög-
fræði eða þátttaka í félagslífi og póli-
tík. Þegar vinahópurinn ákvað að fara
í útilegu þá skipulagði Kristín heila
útihátíð í kringum hana, svo öflug var
hún.
Þegar ég sit og hugsa til Kristínar
þá er það fyrst og fremst þakklæti
fyrir að hafa kynnst þessari frábæru
konu sem er mér efst í hug. Ég er
ekki viss um að ég hefði komist í
gegnum námið ef það hefði ekki verið
fyrir ofurduglegu vinkonu mína sem
rak mig áfram og setti upp lestrar-
plan fyrir hvern einasta dag. Það er
líka alveg ljóst að lífið á háskólaárun-
um og árunum þar á eftir hefði ekki
verið jafn skemmtilegt ef Kristínar
hefði ekki notið við og er tíminn þegar
við leigðum saman á Holtsgötunni
ógleymanlegur.
Þótt við Kristín værum ekki í miklu
sambandi síðustu árin er ég afskap-
lega þakklát fyrir að hafa náð sam-
bandi við hana fyrir um ári þegar vel
gekk og við rifjuðum upp gamla góða
tíma og ég gat sagt henni hvað mér
þótti vænt um hana.
Kæru Pétur, Helga, Pétur litli og
fjölskylda, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á þessum erfiðu tímum.
Elsku vinkona, takk fyrir hlátur-
inn, brosin og tárin í gegnum tíðina.
Megi guð vaka yfir þér.
Telma.
Í dag kveðjum við kæra æskuvin-
konu okkar, Kristínu Björgu Péturs-
dóttur. Við vinkonurnar í B-club átt-
um saman kvöldstund þar sem við
rifjuðum upp minningar sem við eig-
um um elsku Kristínu okkar, en við
vildum óska þess að tilefnið væri ann-
að. Það er þyngra en tárum tekur að
missa vinkonu og ákvörðunin um að
hittast og skrifa um hana minning-
argrein var tekin í mikilli sorg. Hægt
og rólega tók sorgin á sig form gleð-
innar yfir góðum minningum og við
komumst ekki hjá því að brosa út í
annað yfir öllu því sem á daga okkar
hefur drifið.
Við kynntumst Kristínu í 6 ára
bekk og hélst vinskapurinn alla okkar
skólagöngu og gott betur. Kristín var
mikilvægur drifkraftur meðal vin-
kvennanna og ekki vantaði fjörið í
kringum hana. Hún var nefnilega
hálfgerður stormsveipur og það sem
hún tók sér fyrir hendur gerði hún vel
og rúmlega það. Í Hólabrekkuskóla
tók Kristín þátt í leiklist, ræðu-
mennsku, öllum íþróttum sem til eru
og hafði samt tíma til að stýra snúða-
sölunni í 9. bekk, starfa í nemenda-
ráði, taka þátt í Hólavision og spila á
gítar. Eins og það væri ekki nóg fyrir
unglingsstúlku, fékk hún vinnu í bak-
aríinu í Hólagarði og var fyrr en varði
farin að stjórna sér mun eldri konum.
Kristín var mikil söngkona og var
m.a. forsöngvari hópsins Sex-ý-kór í
hæfileikakeppni Hólabrekkuskóla.
Enn í dag hefur engum tekist að
skilja textann sem Kristín söng, en
hún söng hann af svo mikilli innlifun
að við sigruðum keppnina. Hún Krist-
ín var nefnilega mikil keppnismann-
eskja. Svo mikil að þegar við reyndum
að verða brúnar varð Kristín svört,
þegar við lærðum að keyra keypti hún
sér bíl og áður en við fengum debet-
kort var hún búin að safna sér fyrir
sinni fyrstu íbúð. Kristín var mjög
metnaðargjörn námskona. Á meðan
við hinar slugsuðumst í sundi í stað
þess að læra fyrir samræmdu prófin
las Kristín dag og nótt og tók prófin
með trompi. Þegar hún fór í Verzló
minnkaði krafturinn ekkert og hún
var m.a. eini kvenkyns keppandinn í
ræðuliði skólans í langan tíma. Hún
var formaður nemendamótsnefndar
en stóð sig þó ekkert verr í náminu.
Kristín var ekki bara dugleg og dríf-
andi, hún var einstök manneskja og
góð vinkona þótt síðastliðin ár hafi
fjarlægðin á milli okkar verið meiri en
við hefðum óskað. Hún skilur eftir sig
stórt skarð í hópnum sem verður
aldrei fyllt.
Að endingu langar okkur að láta
fylgja með ljóð sem Kristín samdi í
gagnfræðaskóla:
Um daginn labbaði ég mér niður á
strönd
Og horfði út yfir sjóndeildarhringinn
Þar sem ég stóð berfætt í sandinum
Og lét mér verða kalt
Ég fann hvernig tærnar urðu tilfinn-
ingalausar
Í blautum sandinum og villtum leik
vindsins
Því klæddi ég mig í skóna og gekk heim
á leið
Elsku Helga, Pétur og fjölskylda,
við vottum ykkur okkar innilegustu
samúð. Minningin um hana Kristínu
lifir áfram í hjörtum okkar allra.
Anna Margrét, Auður Ýr, Berg-
lind, Bryndís, Edda Sólveig,
Helga Björk, Hildur Camilla,
Lára Guðrún, Margrét A., Mar-
grét G., María, Nanna, Sólveig
Andrea og Stella Guðný.
Það var stoltur stúlknahópur sem
þakkaði allt hrós í febrúar 1994.
Haustinu og vetrinum höfðum við
eytt í að undirbúa og framleiða söng-
leikinn Jesus Christ Superstar sem
var nemendamótssýning Verzlunar-
skólans þann vetur. Í broddi fylkingar
stóð Kristín, formaður nefndarinnar,
aðalsprautan og drifkrafturinn á bak
við vel heppnaða sýningu.
Þessi unga, drífandi og kraftmikla
kona sem eins og þjálfaður brúðu-
meistari hélt fimlega á öllum strengj-
um hvatti alla sem þátt tóku í sýning-
unni og af einurð og eljusemi hélt hún
saman hópnum sem kom sýningunni
á svið. Um leið og hún keyrði mann-
skapinn áfram hélt hún andrúmsloft-
inu léttu. Það var aldrei langt í sprell í
kringum Kristínu. Er það mönnum til
efs að mörgum öðrum hefði tekist að
fá okkur hinar í nefndinni til að sitja
fyrir á ljósmynd, hálfnaktar, allar
allsgáðar og með fullri meðvitund um
að myndirnar myndu birtast í frétta-
bréfi skólans.
Þótt Kristín hafi fjarlægst okkur
allar síðan við stóðum á sviðinu á Hót-
el Íslandi hverfur sá lærdómur aldrei
sem við drógum af þessari vinnu og
þá ekki síst allt það sem Kristín sjálf
kenndi okkur, að með vinnusemi,
dugnaði og dálitlum slatta af hæfileik-
um er allt hægt. Fyrir þessa kennslu-
stund erum við Kristínu þakklátar.
Endurfundir nefndarinnar hafa
nokkrum sinnum borið á góma und-
anfarin ár en einhverra hluta vegna
komust þeir aldrei á framkvæmda-
stig. Það er undarlegt til þess að
hugsa að nemendamótsnefndin frá
’94 muni ekki koma saman aftur nema
án formannsins. Nefndin er ekki heil
án hennar.
Fjölskyldu Kristínar vottum við
samúð okkar um leið við biðjum Guð
og englana að vaka yfir sál Kristínar
Pétursdóttur.
Nemendamótsnefnd NFVÍ
1993-1994,
Helga Dögg, Elínrós,
Ragnheiður Elín, Valgerður
og Þórunn Birna.
 Fleiri minningargreinar um Krist-
ínu Björgu Pétursdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
EVA MARÍA LANGE ÞÓRARINSSON,
Ásbraut 11,
200 Kópavogi,
lést þriðjudaginn 10. ágúst.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Friðrik L. Jóhannesson, Sigrún Sverrisdóttir,
Guðný R. Jóhannesdóttir, Egidio Ducillo,
María M. J. Lange, Árni Kristjánsson,
Þórarinn J. Lange, Rán Sævarsdóttir,
Hólmfríður Jóhannesdóttir, Veturliði Óskarsson,
Arnljótur Jóhannesson,
Sveinn Jóhannesson, Hulda Georgsdóttir,
Jóhannes Elmar J. Lange,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og bróðir,
HÖRÐUR BJÖRNSSON,
Stóragerði 14,
Hvolsvelli,
lést á heimili sínu að morgni sunnudagsins
15. ágúst.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Rúna Björg Jónsdóttir,
Arnheiður Harðardóttir,
Kristín Auður Harðardóttir, Sverrir Guðfinnsson,
Jón Gísli Harðarson, Ann-Sofie Gremaud,
Halldór Hrannar Hafsteinsson,
Hafþór Helgi Hafsteinsson,
Fannar Aron Hafsteinsson,
Þórdís Björnsdóttir,
Sigríður Ingibjörg Björnsdóttir.
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts okkar ástkæra
eiginmanns, sonar, föður, tengdaföður, bróður,
mágs og afa,
RAGNARS HREINS ORMSSONAR.
Olga Björg Jónsdóttir,
Ormur Hreinsson, Helga Ragnhildur Helgadóttir,
Helga Björg Ragnarsdóttir,
Jón Hafsteinn Ragnarsson, Elísabet Dröfn Erlingsdóttir,
Kjartan Orri Ragnarsson,
Guðrún Ormsdóttir, Þorsteinn Bjarnason,
Hafsteinn Eyvar, Ragnar Steinn, Ragnheiður Olga,
Þorsteinn Elvar, Ísabella Eir og Guðrún Soffía.