Morgunblaðið - 20.09.2010, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. SEPTEMBER 2010
✝ Gunnlaugur Snæ-dal fæddist á
Eiríksstöðum í Jökul-
dal 13. október 1924.
Hann lést í Reykjavík
7. september 2010.
Hann var sonur Jóns
Gunnlaugssonar Snæ-
dal, f. 1885, bónda, og
Stefaníu Carlsdóttur,
f. 1893. Jón var sonur
Gunnlaugs Jónssonar
Snædal, bónda á Ei-
ríksstöðum, f. 1845,
og Steinunnar Vil-
hjálmsdóttur, f. 1859.
Stefanía var dóttir Carls Guð-
mundssonar, f. 1861, kaupmanns á
Stöðvarfirði og Petru Jónsdóttur, f.
1866. Systkini Gunnlaugs: Karen
Petra, f. 1919, d. 2005, Steinunn
Guðlaug, f. 1921 og Jóna Stefa
Nanna, f. 1932, d. 1993. Hálfbróðir,
sammæðra, er Karl Sigurður Jak-
obsson, f. 1937.
Gunnlaugur kvæntist 19. septem-
ber 1948 Bertu Andreu Jónsdóttur,
f. 4. nóvember 1924, d. 1. janúar
1996, frá Fáskrúðsfirði, dóttur
hjónanna Jóns Davíðssonar kaup-
manns og Jóhönnu Kristjánsdóttur.
Börn þeirra eru: 1) Jón Snædal
læknir, f. 1950, kvæntur Guðrúnu
Karlsdóttur. Börn Jóns og fyrri
konu hans, Sigríðar Stefánsdóttur,
eru a) Sunna læknir, gift Sigurði Y.
Kristinssyni lækni. Börn þeirra eru
Kristinn, Katla og Vala. b) Drífa
viðskiptafræðingur. Dóttir hennar
er Silja. c) Ögmundur verkamaður,
sambýliskona Ólöf Andra Proppé
verkakona. Synir Guðrúnar eru
Karl Jóakim Rosdahl stjarneðlis-
fræðingur, kvæntur Melody Ros-
dahl háskólanema, þau eiga synina
Snorra og Benjamín og Björn
Snorri Rosdahl, grafískur hönn-
uður, sambýliskona María Jóns-
dóttir háskólanemi. Dætur Jóns og
Guðrúnar eru d) Guðrún Katrín og
e) Berta Andrea. 2) Kristján Snædal
gjaldkeri, f. 1951, kvæntur Sólrúnu
Vilbergsdóttur. Börn þeirra eru a)
Davíð veitingamaður. Börn hans
eru María Sera og Guðsteinn Gabrí-
el, móðir þeirra er
Kristín Steinars-
dóttir, b) Andvana
fæddur sonur c)
Gunnlaugur Vilberg
smiður, sambýliskona
Helga Hilmarsdóttir
einkaþjálfari. Sonur
þeirra er Vilberg
Frosti. d) Jóhanna
Ósk háskólanemi,
sambýlismaður Örn
Pétursson nemi. Dótt-
ir Sólrúnar er Katrín
Björg Guðbjörns-
dóttir geislafræð-
ingur, sambýlismaður Víðir O.
Hauksson stálsmiður. 3) Gunn-
laugur Snædal tæknistjóri, f. 1959,
kvæntur Soffíu Káradóttur. Börn
þeirra eru a) Kári íþróttapródú-
sent, b) Arnar háskólanemi, c)
Berta.
Gunnlaugur lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1944. Hann lauk kandidats-
prófi í læknisfræði frá Háskóla Ís-
lands árið 1951. Hann nam kven-
sjúkdómalækningar og fæðingar-
hjálp í Danmörku og Svíþjóð og
starfaði við fæðingardeild Land-
spítalans frá 1959, fyrst sem sér-
fræðingur en síðar sem yfirlæknir
1975-1985 og prófessor frá 1985
þar til hann hætti störfum fyrir ald-
urs sakir 1994. Árið 1964 varði
Gunnlaugur doktorsverkefni sitt
um brjóstakrabbamein á Íslandi.
Hann kenndi við Hjúkrunarskóla
Íslands, Ljósmæðraskóla Íslands og
læknadeild Háskóla Íslands. Gunn-
laugur skrifaði fjölda fræðigreina í
innlend og erlend tímarit. Hann
gegndi fjölda trúnaðarstarfa, var
m.a. formaður Læknafélags
Reykjavíkur, Krabbameinsfélags
Reykjavíkur og Krabbameinsfélgs
Íslands og síðar heiðursfélagi þess.
Hann var formaður félags Nor-
rænna kvensjúkdómalækna. Árið
1985 var hann sæmdur riddara-
krossi Hinnar íslensku fálkaorðu.
Gunnlaugur verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni í dag, 20. sept-
ember, og hefst athöfnin kl. 13.
Vegferð sem lítill drengur hóf
austur á Jökuldal er nú lokið.
Gunnlaugur lést á heimili sínu í
Sóltúni eftir langvarandi veikindi.
Þar var annast um hann af alúð og
kærleika í þau tæp níu ár sem hann
dvaldi þar. 7 ára gamall missti
hann föður sinn sem dó frá konu og
3 börnum og því fjórða ófæddu.
Hann var enn á barnsaldri þegar
hann flutti úr móðurhúsum á Ei-
ríksstöðum á Jökuldal til að ganga í
skóla í Reykjavík. Þar átti hann að
Gunnlaug Einarsson föðurbróður
sinn og fjölskyldu hans sem reynd-
ust honum ákaflega vel og hann bjó
hjá næstu árin. Gunnlaugur stóð
sig vel, gekk vel í skóla og eign-
aðist vini fyrir lífstíð.
Hvaða áhrif viðskilnaður við
móður hafði á tilfinningalíf þessa 12
ára drengs er bara hægt að geta
sér til um, því Gunnlaugur bar ekki
tilfinningar sínar á torg, hvorki þá
né síðar. Glaðværð og léttleiki ein-
kenndu alla tíð framkomu hans og
sorgum var ekki hleypt upp á yf-
irborðið. Hann sýndi snemma vilja
og hæfileika til forystu. Með dygg-
um stuðningi Bertu konu sinnar
stundaði hann af krafti félagsstörf,
fyrst í háskólanum og síðar á vett-
vangi stjórnmála, mannúðarmála
og fræðigreinar sinnar. Hér skal
ekki fjölyrt um fræðimanninn
Gunnlaug, til þess eru aðrir betur
fallnir en ég. Þó fór ekki fram hjá
mér frekar en öðrum sem þekktu
til hans á spítalanum hverrar virð-
ingar hann naut sem læknir og
samstarfsmaður. Gunnlaugur átti
marga góða vini og var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann kom.
Hann naut þess að segja skemmti-
sögur og frásagnargleði hans gerði
það að verkum að honum fyrirgafst
að segja oft þær sömu.
Fjölskyldan og þá fyrst og
fremst Berta var hans kjölfesta í
lífinu. Hann naut þess að umgang-
ast barnabörnin og fylgjast með
þeim þroskast. Þegar Berta féll frá
var eins og gleðin sem hafði verið
svo ríkur þáttur í eðli hans yfirgæfi
hann. Á yfirborðinu var hann áfram
léttur og spaugsamur en þeir sem
nærri honum stóðu skynjuðu þá
djúpu sorg sem bjó innra með hon-
um. Heilsubrestur gekk nærri and-
legu atgervi hans og hann þurfti æ
meiri aðstoð. Árum saman bar
þessi geðprúði maður harm sinn í
hljóði og kvartaði aldrei. Honum
tókst að lifa með reisn þar til yfir
lauk. Þrautaganga Gunnlaugs er á
enda og við ástvinir hans kveðjum
hann með þakklæti fyrir kærleik og
umhyggju sem hann sýndi okkur
alla tíð. Þökk sé ykkur vinum hans,
starfsfólkinu í Sóltúni, fyrir alla að-
stoð, gott viðmót og þá virðingu
sem þið sýnduð honum.
Ég þakka tengdaföður mínum
samfylgdina.
Guðrún Karlsdóttir.
Fallinn er frá föðurbróðir minn
Gunnlaugur Snædal. Þegar fréttin
barst um andlát hans rifjuðust upp
árin þegar Gunnlaugur og Berta
komu austur til að fara í Gripdeild
og öll skiptin sem við dvöldum hjá
þeim í Hvassaleiti þegar við kom-
um suður.
Hluti systkinanna frá Eiríksstöð-
um byggði sér sumarbústað í Grip-
deild. Þar var um að ræða algjöran
fjallabústað, uppi í heiði, við vatnið
Gripdeild sem á þeim tíma var afar
gjöfult silungsveiðivatn, ekkert raf-
magn og lítið ef þá nokkuð af renn-
andi vatni. Ég var krakki þegar
Gunnlaugur og Berta fóru að koma
austur til að fara í Gripdeild. Þau
komu oftast á drossíum þannig að
pabbi sá um að flytja þau upp í
Gripdeild enda vegurinn þangað oft
á tíðum algjörlega ófær troðningur.
Einnig fórum við oft í heimsókn,
færðu þeim vistir eða komum skila-
boðum til Gunnlaugs. Gunnlaugur
var í ábyrgðarstörfum og það komu
gjarnan símhringingar með skila-
Gunnlaugur Snædal
húsi. Nýja fjölskyldan í Apótekinu
féll fljótt einstaklega vel inn í bæj-
arbraginn í Hólminum. Áður en
langt um leið var eins og þau hefðu
alltaf verið hluti af samfélaginu.
Vinsamlegt viðmót þeirra hjóna við
afgreiðsluborðið átti örugglega
sinn þátt í því, ljúfmennska, lít-
illæti og „húmor“ apótekarans féll
vel í kramið hjá bæjarbúum. Jón
var mjög alþýðlegur í allri fram-
göngu og var fljótur að mynda
góðan vinskap við margan Hólm-
arann, átti það ekki síst við um
nokkra samborgara, sem ekki
endilega bundu bagga sína sömu
hnútum og við hin. Jón og fjöl-
skylda tóku líka virkan þátt í fé-
lags- og menningarlífi okkar og
fljótlega voru Jón og krakkarnir
farin að stunda hestamennsku af
krafti.
Fjölskyldur Jóns og Önnu, að
sunnan, komu hér oft og var
greinilegt að þau áttu bæði sam-
hentar fjölskyldur, sem við oft nut-
um samvista við og marga vini
þeirra.
Ég minnist sérstaklega Ingileif-
ar Káradóttur móður Jóns, sem
kom hér oft, glæsileg og skemmti-
leg kona.
Við Ágúst ásamt nokkrum öðr-
um hjónum og börnum okkar
mynduðum góðan vinahóp með
fjölskyldunni í Apótekinu og áttum
saman margar frábærar samveru-
stundir. Gestrisni var í öndvegi hjá
Jóni og Önnu og var fallegt heimili
þeirra oft rammi um ógleymanlega
vinafundi.
Jón var mikill listunnandi og eitt
sinn sagði ónefnd vinkona okkar í
tækifærisræðu að í raun hefði Jón
komið með listina til Stykkishólms.
Eftir að Jón og Anna fluttu héð-
an hélt vinahópurinn áfram að hitt-
ast, nokkrir fastir punktar voru
lengi viðhafðir. T.d. að borða sam-
an með börnum okkar af jólahlað-
borði og ferðast saman um versl-
unarmannahelgina. Það eru
margar samverustundirnar sem
rifjast upp nú þegar vinur okkar
er horfinn. Ég minnist helgardval-
ar í sumarbústað þeirra í Borg-
arfirði þar sem umræðan um
„frjálshyggjuna“ var í fyrirrúmi og
ekki allir eins sáttir við það hugtak
og Jón sjálfur. Ógleymanleg var
ferð hópsins til Færeyja í tilefni 60
ára afmælis Jóns, þar stendur upp
úr ferð út í Mykines og óvissuferð
í miklu vatnsveðri til að fagna af-
mælisdegi Jóns. Síðustu verslunar-
mannahelgi dvöldu Jón og Anna
ásamt börnum sínum, tengdabörn-
um og barnabörnum í Stykkis-
hólmi og áttum við ásamt hluta af
minni fjölskyldu saman yndislegan
dag í Sauraskógi. Þann dag fund-
um við að Jón gekk ekki heill til
skógar en frá honum stafaði sama
gleðin og hlýjan og ávallt áður.
Elsku Anna, Bjössi, Silla, Þóra
og fjölskyldur, Guð veri með ykkur
öllum.
Rakel Olsen.
Einn okkar besti og traustasti
vinur er fallinn frá. Jóni kynnt-
umst við fyrir tæpum 40 árum
sumarið 1971 norður á Húsavík.
Jón var þar að leysa af lyfsalann
heiðursmanninn Ólaf Ólafsson og
ég að stíga mín fyrstu skref í
læknisstarfinu.
Strax við fyrstu kynni mátti
finna góða nærveru Jóns, hlýleik-
ann og manngæskuna sem ein-
kenndi hann.
Við hjónin fluttum í ársbyrjun
1975 vestur á Snæfellsnes, til
Ólafsvíkur, og ári seinna 1976
fluttu Jón og Anna vestur til
Stykkishólms. Á þeim tíu árum
sem við vorum samtíða á Snæfells-
nesinu tókust með okkur hjónum
náin kynni og vinátta við þau Jón
og Önnu, sem aldrei hefur borið
skugga á. Daglega höfðum við
samskipti í gegnum síma, þar sem
hann sem lyfsali sinnti einnig lyf-
sölu fyrir Ólafsvíkurlæknishérað,
þar sem ég var læknir.
Jón var í starfi sínu afar vand-
virkur og samviskusamur. Hann
hafði góða þjónustulund og vildi
hvers manns vanda leysa. Ég dáð-
ist ávallt að því hve skipulagður
Jón var og hve honum vannst allt
hratt og vel, þó að aldrei væri á
honum neinn asi. Jón var ávallt
með allt í röð og reglu og aðdáun-
arvert að sjá hve skipulagður og
vandvirkur hann var, sama hvort
hann var í leik eða starfi.
Á árunum fyrir vestan áttum við
margar dásamlegar og dýrmætar
samverustundir bæði á heimili
Jóns og Önnu og eins á okkar
heimili. Þær eru ógleymanlegar
Flateyjarferðirnar sem við fórum í
boði Jóns og Önnu ásamt mörgum
góðvinum úr Hólminum. Það er
notalegt að ylja sér við þann fjár-
sjóð minninga sem streymir fram
þegar hugsað er til þessara góðu
ára.
Fyrir tilverknað Jóns urðum við
árið 1985 meðeigendur Önnu og
Jóns og sex annarra hjóna í sum-
arhúsinu Klettakoti við Lagarfljót.
Sá sælureitur hefur veitt okkur
öllum mikla ánægju og gleði í
gegnum árin. Í gegnum Rotary-
hreyfinguna höfum við Jón bundist
sterkum böndum. Báðir vorum við
Rotary-félagar á Snæfellsnesi og
eftir að Jón og Anna fluttu til
Reykjavíkur gekk Jón til liðs við
Rotary-klúbb Kópavogs árið 1995
og þá um leið urðum við klúbb-
félagar.
Jón var í eðli sínu mjög góðvilj-
aður og ræktarsamur maður og
hélt vel utan um sína. Hann var
heilsteyptur og vandaður persónu-
leiki sem gott var að eiga sem vin.
Jón var hæglátur, vandaður til
orða og æðis en flíkaði ekki tilfinn-
ingum sínum. Hann hafði afar
góða og róandi nærveru. Við hjón-
in þökkum Jóni samfylgdina í
gegnum árin og biðjum góðan Guð
að blessa minningu hans, sem við
munum geyma í brjóstum okkar.
Önnu og börnunum Bjössa, Sillu
og Þóru og fjölskyldum þeirra
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð veri með ykkur.
Kristófer Þorleifsson og
Sigríður Magnúsdóttir.
Í dag er vinur okkar, Jón
Björnsson lyfjafræðingur, kvaddur
hinstu kveðju. Kynnin hófust í
Menntaskólanum í Reykjavík
haustið 1953 og við, bekkjarfélag-
arnir, sem lukum stúdentsprófi
vorið 1957, vorum þrettán. Fram-
ganga Jóns var, þá sem síðar, hátt-
vís og ljúf og hann var maður ró-
legrar rökræðu án upphlaupa en
vel var hann félagslyndur. Áhuga-
mál utan námsins voru af ýmsum
toga eins og gengur hjá ungum
mönnum, m.a. varð hann skóla-
meistari í bridge með mótspilara
sínum og bekkjarbróður, Hallgrími
heitnum Sandholt.
Leiðir flestra okkar félaganna
skildu eftir stúdentspróf svo og
samleið okkar með kennurum, öðr-
um samnemendum og sjálfum MR.
Við tóku ný viðfangsefni, nýir fé-
lagar, fjölskyldur. Jón var alllengi
að taka sinn kúrs, varði m.a.
nokkrum árum í siglingar um
heimsins höf, en árið 1963 hóf
hann nám í lyfjafræði. Að námi
loknu rak hann m.a. lyfjabúðir,
fyrst í Stykkishólmi, þá á Akranesi
og loks í Kópavogi. Jóni auðnaðist
velgengni í lífsstarfinu, og með
ástkærri eiginkonu sinni, Önnu
eignaðist hann börnin Sigurbjörgu,
Björn og Þóru. Áhugamál
hjónanna voru fjölmörg. Þau áttu
sumarbústað í Eyrarsveit og inn-
komu í bústað í Fellunum á Aust-
urlandi. Við nutum þess að heim-
sækja þau í báða bústaðina en þau
lögðu metnað sinn í að halda þeim
vel við. Önnur áhugamál þeirra
voru útivist, svo sem hesta-
mennska og golf, en áberandi var
áhugi þeirra og aðdáun á fögrum
listum eins og heimili þeirra ber
glöggt vitni um.
Við bekkjarfélagarnir vorum
komnir vel yfir miðjan aldur þegar
einn okkar bauð til sameiginlegs
málsverðar og kynnin voru end-
urnýjuð. Fyrst með árlegum mót-
um, svo og fljótlega með konum
okkar, sem breytti miklu, en und-
anfarið höfum við hist mánaðar-
lega. Margt er óbreytt á fundum
okkar. Sögur, stundum í þjóðsögu-
stíl, söngur, ferðir og glens hafa
haldið sér. Persónugerðir og við-
horf og jafnvel heygarðshornin í
pólitíkinni virðast enn sem komið
er lítið hafa breyst. Mestu breytir
þegar einhver úr hópnum kveður
og mikil eftirsjá er nú að Jóni okk-
ar Björnssyni. Við höfum notið
ríkulega samvistanna við hann og
Önnu og víða átt með þeim góðar
stundir, m.a. á höfðinglegu og fág-
uðu heimili þeirra. Það er þakkað
hér. Önnu, börnum Jóns og fjöl-
skyldum þeirra vottum við samúð.
Fyrir hönd bekkjarfélaga úr 6
Y, Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1957,
Árni, Guðmundur, Heiðar,
Jónas og Tómas.
Kveðja frá Rótarýklúbbi
Kópavogs
Við fráfall Jóns Björnssonar, fé-
laga okkar í Rótarýklúbbi Kópa-
vogs, er okkur sem eftir stöndum á
ströndinni efst í huga þakklæti og
virðing til þessa mæta mannkosta-
manns.
Jón gekk til liðs við Rótarýklúbb
Kópavogs í júní 1995 og hafði því
þegar hann var kallaður starfað
rúm 15 ár í klúbbnum. Hann lét
sér annt um klúbbinn sinn og
klúbbstarfið, mætti vel á fundina
og annað það sem boðið var upp á
á vegum klúbbsins á meðan heils-
an leyfði. Jón var útivistarmaður,
hann stundaði ásamt eiginkonu
sinni bæði hestamennsku og golf
um langt árabil. Jón hafði ein-
staklega góða nærveru, sem lýsti
sér þannig að manni leið vel í ná-
vist hans og það var bæði fróðlegt
og ánægjulegt að eiga við hann
spjall um landsins gagn og nauð-
synjar. Þrátt fyrir að Jón væri
bæði hæglátur og orðvar og legði
aldrei öðrum illt til, þá hafði hann
sínar skoðanir bæði á mönnum og
málefnum sem hann setti fram á
skýran og málefnalegan hátt án
gífuryrða eða fordóma. Þannig
minnumst við þessa mæta félaga
með þakklæti og virðingu. Við
sendum eiginkonu hans, börnum
og öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
F.h. Rótarýklúbbs Kópavogs,
Helgi Laxdal forseti.
Jón Björnsson
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN MARÍNÓ SAMSONARSON
Handritafræðingur
áður Melhaga 11,
lést að hjúkrunarheimilinu Grund fimmtudaginn 16.
september.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 24. september kl. 15:00.
Heiðbrá Jónsdóttir, Einar Baldvin Baldurssonm
Svala Jónsdóttir,
Hildur Eir Jónsdóttir, José Enrique Gómez-Gil Mira,
Sigrún Drífa Jónsdóttir, Árni Sören Ægisson,
Soffía, Helga, Baldvin, Jón, Íris Eir, Sóley Margrét,
Rósa og Eiður Ingi