Morgunblaðið - 06.10.2010, Blaðsíða 23

Eftir að Kristinn hafði sest að í höf-
uðborginni gekk hann í Árnesinga-
félagið í Reykjavík, var þá óðar kos-
inn í stjórn félagsins og eigi löngu
síðar ritari stjórnarinnar. Þar sýndi
hann málefnum félagsins mikinn
áhuga og hafði ætlað sér ærin verk-
efni á vettvangi þess, m.a. við samn-
ingu texta á upplýsingaskilti við
Kóngsveginn sem félagið hafði á
prjónunum að láta setja upp á nokkr-
um stöðum við leiðina sem Danakóng-
ur fór í heimsókn sinni austur í sveitir
á árinu 1907. Vegna heilsubrests ent-
ist honum ekki aldur til að stýra því
verki í höfn. Hann var einnig tillögu-
góður um önnur verkefni félagsins,
svo sem Vígðulaug við Laugarvatn,
brjóstmynd af Tómasi við Efri-Brú
og Sigríði í Brattholti við Gullfoss,
minnisvarða um Ásgrím Jónsson í
Flóa og umbætur við skógræktarreit
félagsins í Áshildarmýri á Skeiðum.
Félagið stendur í þakkarskuld við
Kristin vegna einlægs áhuga hans og
vinnu að málefnum félagsins.
Félagið vottar eiginkonu hans
Rannveigu Pálsdóttur frá Stóru-
Sandvík og fjölskyldu innilega samúð.
Fyrir hönd Árnesingafélagsins í
Reykjavík,
Unnar Stefánsson, formaður.
Það var fyrir fjórtán haustum að við
komum á Laugarvatn til að setjast þar
á skólabekk. Mörg áttum við um lang-
an veg að fara úr skjóli foreldra og fjöl-
skyldu. Þótt okkur fyndist við værum
loksins sjálfum okkur ráðandi var
gleðin yfir þeim áfanga blandin kvíða
yfir því sem tæki við. Næstu fjögur ár-
in var Menntaskólinn að Laugarvatni
okkur kært heimili. Með Kristni Krist-
mundssyni skólameistara er genginn
húsbóndi þessa heimilis.
Kristinn var okkur bæði strangur
og eftirlátur eftir „efni og aðstæðum“.
Hann var óbifanlegur í störfum sínum
og hélt í ýmsar grónar hefðir heima-
vistarskólans, sem ekki er víst að getið
sé í menntaforskriftum. Á hverjum
morgni gekk hann á herbergi og hast-
aði á þá sem seint og illa drógust á fæt-
ur. Hann skólaði okkur til í sínum
mörgu ræðum á húsþingum, sem víða
komu við. Eitt sinn talaði hann þar
lengi um meðferð á „jórturgúmmíi“ og
þá ósvinnu sumra nemenda að klína
því á gangstéttarhellur. Í janúar las
hann upp allar einkunnir yfir 7.0. Það
var mörgum brýning að komast „í stig-
ann“ og hljóta kannski eftirsótt hrós
fyrir framfarir og góðan árangur.
Kristinn kenndi ekki mikið, en kennsla
hans er mörgum okkar minnisstæð.
Við minnumst þess einnig hversu
heimili þeirra Kristins og Bubbu var
okkur opið og hvernig þau litu á skól-
ann allan sem eitt heimili. Gott dæmi
þessa er þegar Kristinn varð sextugur
að hann bauð ekki aðeins starfsfólki
heldur einnig öllum nemendum til
veislu. Við hæfi er að rifja upp ræðuorð
Hreins Ragnarssonar kennara. Hann
sagði að með sanni mætti um Kristin
segja það sem sagt væri í Heims-
kringlu um Erling Skjálgsson á Sóla,
að „öllum kom hann til nokkurs
þroska“. Það eru orð að sönnu.
Við vottum Bubbu og fjölskyldu
innilegustu samúðar. Við viljum heiðra
minningu Kristins með því að leggja
100 þúsund krónur í sjóð til styrktar
efnilegum nemendum við Menntaskól-
ann, en sá sjóður var Kristni hugleik-
inn síðustu árin.
Við vottum Bubbu og fjölskyldu
innilega samúð.
Fyrir hönd stúdenta frá Laugar-
vatni 2000,
Arnór Snæbjörnsson.
„Emergency, Emergency“ – þann-
ig hljómuðu upphafsorð húsfundar á
haustdögum 1986. Nemendum var
brugðið, eitthvað mikið hlyti að liggja
við fyrst íslenskumaðurinn Kristinn
Kristmundsson ávarpaði nemendur
sína með þessum hætti. Tilefnið var
líka allsérstakt og ógleymanlegt; leið-
togafundur stórveldanna tveggja í
Höfða. Líklegt var að erlendir frétta-
menn fengju aðstöðu á heimavistum
Menntaskólans að Laugarvatni. Því
þurftu nemendur að bregðast skjótt
við og rýma vistir. Þessi orð skóla-
meistara urðu einnig ógleymanleg og
er enn hent á lofti ef mikið liggur við í
okkar hóp.
Við minnumst Kristins og áranna
okkar á Laugarvatni með hlýhug og
eftirsjá. Kristinn stjórnaði skólanum
með styrkri hendi og Rannveig kona
hans öllu er viðkom bókhaldi nem-
endamötuneytisins. Við vorum í góð-
um höndum á þessum miklu mótun-
arárum. Kristinn var mikill skóla-
maður og hans góða nærvera og
réttsýni hafði mikil áhrif á okkur öll.
Dvöl í heimavistarskóla gerir alla
samveru nána, ekki bara á milli nem-
enda heldur einnig á milli skólastjórn-
enda, kennara og nemenda. Það var
ævinlega gott að leita til og koma á
heimili þeirra hjóna sem ávallt stóð
okkur opið. Það er óhætt að segja að
þau hjón hafi verið okkur menntskæl-
ingum góðar fyrirmyndir. Það gekk
oft á ýmsu eins og vera ber þegar svo
stór hópur ungmenna er samankom-
inn í sveitaþorpi úti á landi en Krist-
inn treysti okkur til fulls. Hann var þó
aldrei langt undan, tilbúinn að grípa
inn í ef með þyrfti. Hann gerði sitt
ýtrasta til að við gætum leyst úr þeim
málum er upp komu af sjálfstæði og
sanngirni.
Kristinn Kristmundsson var okkur
góð fyrirmynd. Við erum lánsöm að
hafa fengið að njóta leiðsagnar hans.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Elsku Bubba og fjölskylda, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd útskriftarárgangs 1988,
Anna María Gunnarsdóttir,
Anna Lára Pálsdóttir, Auður
Perla Svansdóttir og Hildur
Ragnars.
Hann Kristinn var maður sem mér
þótti óendanlega vænt um og bar
mikla virðingu fyrir. Hann og Bubba
ömmusystir mín hafa alltaf reynst
mér vel og látið mér líða sem einni af
fjölskyldunni. Kristinn var fróður,
víðlesinn og hafði góðan húmor. Hann
var góður sögumaður, sem gaman var
að hlusta á. Ég heimsótti fjölskylduna
á Bala oft í fríum og það var alltaf jafn
gaman og mikið um að vera. Kristinn
hafði mikið jafnaðargeð og lét það
ekki trufla sig að við værum hlaup-
andi um húsið, þrátt fyrir að hann
væri að vinna. Maður hugsaði ekki út
í það sem barn, en sér sem fullorðinn
að það hlýtur að hafa verið erfitt að
einbeita sér þegar við vorum að ærsl-
ast í kringum hann. Hann var líka
mjög sanngjarn og réttlátur. Ég
minnist þess til dæmis þegar við vor-
um í fótbolta úti í garði og brutum
kjallararúðu. Við fórum inn á skrif-
stofu til Kristins að segja honum hvað
hafði gerst. Hann þakkaði okkur fyrir
að segja rétt frá og bað okkur að fara
varlegar í framtíðinni. Ég var bara
barn þegar þetta gerðist, en viðbrögð
hans þarna kenndu mér að það er
mikilvægt að taka ábyrgð á gerðum
sínum. Í páskaheimsóknum mínum
að Bala var stundum farið í göngu-
ferðir og er ein minnisstæðust þar
sem við gengum upp á Gullkistu. Það
var glampandi sól, gott veður og stór-
kostlegt útsýni. Mér þótti þetta mikið
ævintýri og man enn hvað það var
gott að setjast niður og fá suðusúkku-
laðimola þegar við komumst upp á
topp. Ég hef farið í margar göngur
síðan, en þessi er alltaf minnisstæð-
ust. Ég á ótal margar góðar minn-
ingar tengdar Kristni og mér er það
mikils virði að hafa þekkt og alist upp
í kringum svo merkan mann. Það sem
stendur upp úr í mínum huga þegar
ég hugsa um Kristin er að hann var
bæði mikill fjölskyldumaður og átti
mikilli velgengni að fagna í starfi sínu
sem kennari og skólameistari. Bubba
og Kristinn hafa alltaf unnið sem eitt,
gestrisni einkennir heimili þeirra og
þeir eru ófáir sem hafa notið velvildar
þeirra í gegnum árin. Mínar hugsanir
eru hjá Bubbu, Ara Páli, Kristrúnu,
Sigga og Jónínu, tengdabörnum og
barnabörnum. Það er mikill missir að
Kristni, en góðar minningar lifa.
Guðbjörg Inga Aradóttir.
Kristinn Kristmundsson fyrrver-
andi skólameistari Menntaskólans að
Laugarvatni er látinn. Hann hafði
undanfarið átt við nokkra vanheilsu
að stríða. Kristni kynntist ég fyrst er
hann var nemandi í Menntaskólanum
að Laugarvatni. Kristinn var frábær
nemandi. Hann lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum að Laugarvatni
1957 og cand. mag.-prófi í íslenskum
fræðum frá Háskóla Íslands 1966. Á
skólaárunum fékkst hann nokkuð við
kennslustörf, enda eftirsóttur starfs-
maður og afburðagóður kennari. Árið
1970 var Kristinn skipaður skóla-
meistari Menntaskólans að Laugar-
vatni. Hann gegndi því starfi með
miklum glæsibrag til starfsloka sinna
árið 2002. Í skólasamfélaginu á Laug-
arvatni störfuðu barnaskóli og fjórir
framhaldsskólar. Framhaldsskólarn-
ir áttu margt sameiginlegt og deildu
með sér rekstri skólanna. Skólamálin
voru oft sameiginlegt umræðuefni
skólastjóranna á fundum þeirra í
Skólastjóraráði Laugarvatns. Krist-
inn Kristmundsson er mér sérstak-
lega minnisstæður frá þessum fund-
um. Hann lagði alltaf gott til málanna
og leiddi umræður til farsællar nið-
urstöðu. Þannig voru öll kynni mín af
Kristni, frábærum skólamanni og
kærum vini öll árin sem við áttum
saman á Laugarvatni.
Rannveig og Kristinn ferðuðust
mikið innanlands og utanlands. Þau
voru félagslynd og tóku þátt í fé-
lagsstarfi sveitunga sinna alla tíð.
Kristinn var útivistarmaður og naut
vel dýrðarinnar á Laugarvatni og í
Laugardalnum. Hann byrjaði gjarn-
an skólann að hausti með gönguferð
nýnema á fjöllin sem vörðuðu Laug-
arvatn. Kristinn var áhugamaður um
íþróttir og lagði áherslu á að nemend-
ur hefðu sem besta aðstöðu til íþrótta-
æfinga. Íþróttakennaraskóli Íslands
naut vel áhuga Kristins á íþrótta-
starfinu. Hann studdi skólann vel í
uppbyggingu íþróttamannvirkja á
Laugarvatni. Eiginkona Kristins,
Rannveig Pálsdóttir átti stóran þátt í
lífi og starfi Kristins. Hún fylgdist vel
með framgangi skólastarfsins. Hún
starfaði á skrifstofu skólans og kynnt-
ist öllum starfsmönnum og nemend-
um, sem hún var einkar hjálpleg og
alltaf til viðræðu og hjálpar ef eitt-
hvað var að. Menntaskólinn að Laug-
arvatni var því meira en kennslu-
stofnun. Menntaskólinn að
Laugarvatni var heimili nemenda.
Nemendur dáðu skólastjórahjónin
bæði fyrir skilning þeirra, gestristni
og einkar hlýtt og gott viðmót.
Rannveig og Kristinn eignuðust
fjögur börn, glæsileg og vel gefin.
Barnabörnin eru 14. Þau byggðu sér
sumarhús í nágrenni Laugarvatns
þar sem útsýni yfir Laugardalinn er
stórfenglegt, þar áttu þau sælureit.
Við starfslok fluttu þau í hús sitt í
Reykjavík.
Kæra Rannveig, við Hjördís sam-
hryggjumst þér og börnum ykkar og
biðjum Guð að blessa ykkur og varð-
veita. Við kveðjum góðan vin og þökk-
um samfylgdina. Blessuð sé minning
Kristins Kristmundssonar.
Árni Guðmundsson.
Fallinn er frá mikill maður sem við
eigum margar hlýjar minningar um.
Við þökkum fyrir að hafa orðið þeirra
gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
Kristni á mestu mótunarárum okkar.
Þegar við komum að Laugarvatni
haustið 1978 eignuðumst við nýja fjöl-
skyldu. Alla skólagönguna var okkur
sýnd væntumþykja og óeigingirni af
þeim hjónum Kristni og Bubbu. Þeg-
ar sótt var um skólavist í ML fylgdi
með mynd af umsækjanda sem var
óvenjulegt á þeim tíma. Þetta var til
þess að þegar við komum á staðinn í
fyrsta sinn þekkti Kristinn okkur
með nafni og vissi hvaðan við komum.
Þannig var hann. Hann vildi vita og
hafði einlægan áhuga á líðan og vel-
ferð hvers og eins. Heimili Kristins og
Bubbu stóð öllum opið og þau sýndu
okkur einstaka umhyggju og nær-
gætni. Það er ekki sjálfgefið að eiga
slíka að, langt frá heimahögum. Við
kynntumst ef til vill heimili þeirra
hjóna á annan hátt þar sem elsta dótt-
ir þeirra, Kristrún er bekkjarsystir
okkar og góð vinkona.
Hver og ein á sína minningar um
Kristin. En sameiginlegar minningar
eigum við líka. Minningar um fjall-
göngur á hverju hausti með Kristin í
broddi fylkingar eru ógleymanlegar.
Kristinn á göngu frá heimili sínu að
skólahúsinu, álútur með töskuna und-
ir handlegg og húfu á höfði. Hann var
leiðtoginn, kallaði nemendahópinn
allan á sal, þegar þess gerðist þörf.
En hann var líka til í að gefa eftir t.d.
með því að leyfa söngsal og bjölluslag
á miðjum skóladegi.
Þegar námstímanum í ML lauk,
hélt Kristinn áfram að bera hag okk-
ar fyrir brjósti. Hann vildi vita hvern-
ig við hefðum það og hvað við værum
að gera. Í dag er það okkur óendan-
lega mikils virði.
Með þessum fátæklegu orðum
langar okkur til að þakka Kristni
samfylgdina og þá væntumþykju sem
hann sýndi okkur alla tíð.
Kæra Bubba og fjölskylda, innileg-
ar samúðarkveðjur til ykkar allra frá
skólasystrum úr útskriftarárgangi
ML 1982.
Anna Kristjana, Eydís Katla,
Gunnhildur og Sigríður.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 2010
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
EYGLÓ EYJÓLFSDÓTTIR
fyrrv. skólameistari,
Prestastíg 9,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 8. október kl. 13.00.
Steinarr Höskuldsson,
Höskuldur Steinarsson, Helga Ívarsdóttir,
Gunnhildur Steinarsdóttir, Fanney Stefánsdóttir,
Steinarr Hrafn Höskuldsson,
Heiðbjört Arney Höskuldsdóttir,
Hróbjartur Höskuldsson,
Guðlaug Sóley Höskuldsdóttir,
Guðmundur Þorsteinsson,
Eygló Þorsteinsdóttir,
Guðrún Ólafía Þorsteinsdóttir.
✝
Elskuleg móðursystir okkar og mágkona,
UNA ÞORGILSDÓTTIR,
Ólafsbraut 62,
Ólafsvík,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 7. október kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Sveinsson,
Kristlaug Sigríður Sveinsdóttir,
Sveinn B. Ólafsson.
✝
Hjartkær vinur minn og bróðir okkar,
HÖRÐUR HARALDSSON
fyrrv. kennari á Bifröst,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
þriðjudaginn 5. október.
Sigurbjörg Sigurðardóttir,
Eiríkur Haraldsson,
Pétur Haraldsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, bróðir, afi og langafi,
HALLDÓR MARGEIR INGÓLFSSON,
Unufelli 25,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 29. septem-
ber.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
7. október kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elísabeth Esther Lunt.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
Hlaðbrekku 22,
Kópavogi,
lést þriðjudaginn 28. september á Landspítalanum
Fossvogi.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
8. október kl. 13.00.
Óskar Sigurðsson,
Magnús Jónsson, Þóra María Erlingsdóttir,
Borghildur Guðmundsdóttir, Páll Jónsson,
Bertha K. Persen, Johnny Persen,
Íris Ajayi Óskarsdóttir, Julíus F. Ajayi
og barnabörn.