Morgunblaðið - 06.10.2010, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 2010
✝ Ragnhildur Geirs-dóttir fæddist á
Vilmundarstöðum í
Reykholtsdal 17. júní
1922. Hún lést á Dval-
arheimili aldraðra,
Borgarnesi, 26. sept-
ember 2010. Hún var
dóttir hjónanna Geirs
Péturssonar frá Geirs-
hlíð í Flókadal, bónda
á Vilmundarstöðum, f.
22. júlí 1893, d. 15.
febrúar 1982, og
Ástríðar Sigurð-
ardóttur frá Vilmund-
arstöðum í Reykholtsdal, f. 28. nóv-
ember 1888, d. 2. janúar 1949.
Systkini Ragnhildar voru Pétur
Geirsson, f. 12. janúar 1916, d. 23.
desember 1995, Sigurður Geirsson,
f. 10. október 1918, d. 18. september
1989, og Ástríður Geirsdóttir, f. 28.
Hersteinsson, f. 22. mars 1951. Synir
þeirra eru 1) Hersteinn Pálsson, f.
13. ágúst 1978, maki Elínborg Auður
Hákonardóttir, f. 12. nóvember
1978. Þeirra barn er Elfur Her-
steinsdóttir, f. 26. júlí 2010. 2) Páll
Ragnar Pálsson, f. 19. júní 1980,
maki Ragnhildur Kristjánsdóttir, f.
3. febrúar 1981.
Ragnhildur ólst upp á Vilmund-
arstöðum við almenn sveitastörf og
gekk í Reykholtsskóla áður en hún
innritaðist í Samvinnuskólann í
Reykjavík þaðan sem hún lauk versl-
unarprófi árið 1945. Hún starfaði
sem skrifstofumaður hjá Rafmagns-
veitum Reykjavíkur og Ofnasmiðj-
unni áður en hún réðist til starfa hjá
Vinnufatagerð Íslands þar sem hún
vann í 31 ár, 1955-1986. Hjá land-
búnaðardeild SÍS vann hún árin
1986-1991 og loks hjá Tæknivali í 14
ár, 1991-2006, uns hún lét af störfum
tæpra 84 ára gömul.
Útför Ragnhildar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 6. október
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
desember 1924, d. 30.
nóvember 1990.
Hinn 17. júní 1947
giftist Ragnhildur Páli
Sigurðssyni tollverði,
f. 11. janúar 1918 í Vík
í Mýrdal, d. 3. maí
1994. Hann var sonur
hjónanna Sigurðar
Einarssonar söðla-
smiðs, f. í Indriðakoti
undir Eyjafjöllum 9.
júní 1879, d. 14. des-
ember 1971, og Val-
gerðar Pálsdóttur, f. í
Svínhaga á Rang-
árvöllum 9. febrúar 1879, d. 18. júní
1964. Systur Páls voru Þuríður Sig-
urðardóttir, f. 17. desember 1913, d.
22. febrúar 1915, og Ingibjörg Sig-
urðardóttir, f. 31. janúar 1916. Dótt-
ir Ragnhildar og Páls er Ástríður
Pálsdóttir, f. 2. apríl 1948, maki Páll
Elskuleg tengdamóðir mín hefur
kvatt þennan heim og verður til mold-
ar borin í dag. Leiðir okkar lágu fyrst
saman fyrir rúmlega hálfri öld þótt
hvorugt okkar hafi víst grunað með
hvaða hætti við ættum eftir að tengj-
ast síðar. Það var páfagaukur, gári,
sem dró mig að heimili hennar á sín-
um tíma. Leikfélagi minn vissi af til-
vist hins stórmerkilega Tomma, sem
fékk að fljúga frjáls í íbúð Ragnhildar
og Páls í Stórholtinu, og því gerðum
við okkur ferð þangað til að heilsa upp
á fuglinn. Tæpum tveim áratugum
síðar kynntumst við á allt öðrum for-
sendum.
Ragnhildur var mikið náttúrubarn
og hún og maður hennar, Páll Sig-
urðsson, eyddu gjarnan sumarleyfum
sínum á tjaldferðalögum um Ísland á
yngri árum. Þau höfðu einkadótt-
urina með allt frá því að hún var
kornabarn og fannst það ekki mikið
mál. Þegar þau urðu amma og afi
byggðu þau sér hlýlegan bústað á
fæðingarjörð Ragnhildar, Vilmund-
arstöðum í Reykholtsdal, og tóku að
rækta landið. Þar, í Eyrarkoti, áttu
þau margar góðar stundir, oft með
dóttursonum sínum meðan þeir voru
litlir. Hin síðari ár höfum við Ástríð-
ur, dóttir þeirra, sótt okkur hvíld og
ómælda ánægju þangað.
Ragnhildur var dugnaðarforkur,
sjálfstæð í hugsun, glettin og stríðin
með afbrigðum. Hún var ein af fáum
húsmæðrum af sinni kynslóð sem
ávallt unnu utan heimilis. Þar réðu
dugnaður hennar og þörf fyrir sjálf-
stæði. Hún hafði ákveðnar skoðanir á
landsmálum en gaf þó aldrei upp
hvaða flokk hún kysi í kosningum.
Hún lét sér nægja að tilkynna manni
sínum að hún hefði eyðilagt atkvæði
hans með sínu atkvæði. Þar komu
stríðnin og glettnin til sögunnar.
Þótt Ragnhildur hafi lengst af ver-
ið skrifstofumaður, gjarnan í bók-
haldi enda með verslunarpróf frá
Samvinnuskólanum, tók hún að sér
mötuneyti Tæknivals meðan það fyr-
irtæki var í sem örustum vexti. Síð-
ustu árin sá hún um kaffið þar. En
hún gerði meira, því að hún var sálu-
sorgari margra á vinnustaðnum, enda
langelst starfsmanna. Það var því
ekki að ástæðulausu að samverka-
menn hennar kölluðu hana „ömmu“
og margt af unga fólkinu þekkti hana
ekki undir öðru nafni. Jafnvel dóttir
hennar varð að biðja um samband við
„ömmu“ þegar hún þurfti að ná tali af
henni í síma!
Árið 2006 hætti Ragnhildur að
vinna og ákvað að eyða ævikvöldinu á
Dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi.
Þar átti hún margt ættmennið, bæði
meðal vistmanna og starfsmanna.
Fyrir hönd okkar hjóna vil ég nota
tækifærið og þakka starfsfólkinu þar
fyrir góða umönnun hennar. Þó er
ekki á neinn hallað þótt Ástríður Sig-
urðardóttir, bróðurdóttir Ragnhild-
ar, sé nefnd sérstaklega í því sam-
bandi. Ásta var henni eins og dóttir
þessi síðustu ár, fór t.d. með henni í
sund meðan heilsan leyfði en sá líka
til þess, allt fram á síðasta dag, að
Ragnhildur hefði nóg að starfa sem
„undirverktaki“ í prjónaskap. Það
var henni mikilvægt.
Líkamleg heilsa Ragnhildar var
orðin slæm undir lokin en andlega
voru engin merki um afturför. Hún
varð örugglega svefninum fegin.
Megi hún hvíla í friði.
Páll Hersteinsson.
Föðursystir okkar Ragnhildur
Geirsdóttir er látin á 89. aldursári.
Hún var næstyngst fjögurra systkina
frá Vilmundarstöðum sem eru nú öll
látin.
Ragga var glæsileg kona og dugn-
aðarforkur. Lífið lá vel fyrir henni;
jákvæðni, hjálpsemi og atorka voru
hennar einkunnarorð og nutum við
þess oft systkinin. Þar ber margt að
þakka. Við ólumst upp á barnmörgu
sveitaheimili og á þeim tíma voru
samskiptin við höfuðborgina yfirleitt
í gegnum ættingja sem þar bjuggu og
í þessu hlutverki var Ragga í essinu
sínu. Heimili þeirra Páls Sigurðsson-
ar stóð okkur opið, hvort sem var til
skammrar dvalar eða til vetursetu.
Páll var góður ljósmyndari og hætt
við að ekki hefðu verið til margar
myndir af okkur í æsku ef hans hefði
ekki notið við.
Þegar þau hjónin komu að Vil-
mundarstöðum var eins og þau
kæmu með keiminn af höfuðborginni
með sér og þessar heimsóknir vöktu
alltaf tilhlökkun hjá okkur. Rætur
Röggu til heimaslóðanna voru djúpar
og um 1980 reistu þau sér sumarbú-
stað í landi Vilmundarstaða og það
varð fljótt þeirra sælureitur. Koteyr-
in ber þess fagurt merki hversu ötul
þau voru að hlúa að öllu í kringum
sig. Þarna er risinn veglegur skóg-
arreitur og nú hafa afkomendurnir
tekið við kyndlinum.
Tengslin rofnuðu ekki þó að við
kæmumst á fullorðinsár. Af foreldr-
um okkar gengnum var Ragga eins
og mamma okkar og amma, fylgdist
með og ávallt tilbúin að hjálpa. Hún
lánaði okkur oft bústaðinn þegar við
vildum koma saman eða eyða rólegri
helgi á æskuslóðunum, viðkvæðið var
að við værum hluti af fjölskyldunni
og fjölskyldan átti að standa saman.
Ragga hafði fullt starfsþrek fram
yfir áttrætt og í hennar huga var ekk-
ert sem hét að hætta að vinna. Þar
kom að hún þurfti meiri umönnun og
þá kaus hún að flytjast á Dvalarheim-
ilið í Borgarnesi þar sem hún hitti
marga æskufélaga úr Borgarfirðin-
um og undi hag sínum vel. En undir
lokin var líkamlegri heilsu Röggu
farið mjög að hraka en fram á síð-
asta dag var hún eldskörp og vel
minnug. Henni var auðvitað ljóst að
hverju stefndi og tók því með því
æðruleysi og hugrekki sem henni
var eðlislægt.
Við systkinin þökkum Röggu fyr-
ir vegferðina, þá velvild, stuðning og
góða hug sem hún bar til okkar og
vottum dóttur hennar, tengdasyni
og afkomendum innilega samúð.
Hlín Gunnarsdóttir, Geir,
Ástríður, Guðrún, Eysteinn
og Magnús Sigurðarbörn
frá Vilmundarstöðum.
Lífið er vissulega tilviljanakennt.
Páll bróðir minn var í sveit á Stein-
dórsstöðum í Reykholtsdal í nokkur
ár sem ungur drengur. Konuefnið
sitt Ástríði sem ættuð er frá næsta
bæ, Vilmundarstöðum, fann hann
hins vegar ekki þar. Það var ekki
fyrr en mörgum árum síðar, er þau
voru bæði í háskólanámi í Bretlandi
að þau hittust á Íslendingaskemmt-
un í London. Það er skemmst frá því
að segja að þau urðu hjón og þannig
kynntist ég foreldrum Ástu, Ragn-
hildi Geirsdóttur og Páli Sigurðs-
syni, en Páll lést fyrir allmörgum ár-
um langt um aldur fram.
Ragnhildur og Páll voru yndislegt
fólk og góð heim að sækja. Það var
engin lognmolla þar sem Ragnhild-
ur var annars vegar. Hún var
greind, hlý, fljót að hugsa og svara,
skemmtileg og stríðin en líka ætt-
rækin og barngóð. Hún var afskap-
lega rösk, praktísk og nýtin, kostir
sem hún hefur án efa lært að til-
einka sér í uppvextinum. Fjölskyld-
urnar tvær tengdust fljótt miklum
og sterkum vinaböndum. Hún heils-
aði mér og mínum alltaf glaðlega og
með hlýju faðmlagi og ég sé hana oft
fyrir mér á sólpallinum á Eyrarkoti
en þar höfðu þau Páll byggt sér
sumarbústað fyrir rúmum 30 árum í
landi Vilmundarstaða. Húsið er
þannig staðsett að auðvelt var að ná
í heitt vatn til upphitunar og einnig
fyrir „laugina“ eins og heiti pottur-
inn er gjarnan kallaður. Eftir því
sem gróðurinn hefur tekið við sér og
trén orðið að þéttum skógi er þessi
staður orðinn alger paradís.
Ragnhildur vann lengst af utan
heimilis. Hún ávann sér alltaf vel-
vild og vinskap samstarfsfólksins.
Sem dæmi um það má nefna að sam-
starfsfólkið í Tæknival kallaði hana
gælunafninu „ömmu“ þegar hún
vann í mötuneytinu þar og alltaf síð-
ar þegar þau hittust. Hún tók öllum
vel og var hress og kát í viðmóti með
silfurhvíta hárið sitt og húmorinn í
lagi. Ragnhildur fylgdist með því
sem var að gerast í þjóðfélaginu og
tók þátt í umræðunni allt til síðasta
dags. Hún var ófeimin við að vera á
annarri skoðun en við hin til að
hressa upp á samræðurnar. Hún var
geysilega góð amma sinna eigin
barnabarna og mín börn nutu líka
góðs af því. Hersteinn og Páll Ragn-
ar eiga án efa margar góðar minn-
ingar um ömmu Ragnhildi og það er
okkur öllum mikið gleðiefni að hún
skyldi ná að sjá fyrsta barnabarna-
barnið sitt áður en hún kvaddi þenn-
an heim.
Líkamlegt þrek þvarr smám
saman síðustu árin en andinn var
hress og kímnin skörp uns yfir lauk.
Við sem fengum að kynnast Ragn-
hildi Geirsdóttur og vera samferða-
fólk hennar í mörg ár erum ríkari
fyrir vikið. Hennar verður sárt
saknað. Við munum öll hugsa títt til
hennar, ekki síst þegar við fáum að
njóta sveitasælunnar á bernsku-
slóðum hennar í Borgarfirði.
Ég sendi ykkur innilegar samúð-
arkveðjur, elsku Ásta mín og Palli,
Hersteinn og Elínborg, Páll Ragnar
og Ragnhildur. Það er sagt að það
komi maður í manns stað, ekki veit
ég hvort það er rétt, en vissulega
mun litli 11 vikna sólargeislinn Elf-
ur Hersteinsdóttir með nafnið sitt
fallega lýsa upp líf ykkar um
ókomna tíð og hjálpa ykkur að yf-
irvinna söknuðinn.
Inga Hersteinsdóttir.
Já, það getur verið stutt í kveðju-
stund. Ég er þakklát fyrir að hafa
komið til þín í sumar. Við rifjuðum
upp allar gömlu minningarnar sem
við áttum frá því að við unnum sam-
an í nokkur ár hjá Sambandi ís-
lenskra samvinnufélaga. Þú tókst
mér opnum örmum og kenndir mér
allt um tollskýrslur og verðlagningu
og upp úr því vorum við alltaf í góðu
sambandi. Það var gott að koma til
þín í Bessugróf, alltaf varst þú með
eitthvað á prjónunum sem þú miðl-
aðir til okkar stelpnanna og svo var
alltaf tilhlökkun að fá eina brúna.
En þú varst líka orðin þreytt, sakn-
aðir að geta ekki farið í sund og
hlaupið um gangana og það væri
komið að leiðarlokum vildir bara
fara að fá hvíldina.
En kæra vinkona, ég kveð þig
með söknuði og þakka þér fyrir
samfylgdina með þessum orðum.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Megi góður guð styrkja, dóttur,
tengdason og barnabörn og aðra
ástvini.
Emilía Kjærnested.
Þegar við minnumst góðu áranna
í Tæknivali þá verður okkur strax
hugsað til einnar sérstakrar konu;
hún var alltaf kölluð amma og starf-
aði í mötuneytinu. Myndin er af
grannvaxinni, fíngerðri konu með
drifhvítt fallegt hár. Hún gengur
léttfætt stigana í Skeifunni 17 með
veitingar á fundi, tekur sér pásur á
pallinum og lætur nokkur vel valin
orð fjúka til samstarfsmanna sem
þjóta hjá, gjarnan til að kenna þeim
betri siði. Hún á fleiri barnabörn en
gerist og gengur þessi kona, hátt í
þúsund að tölu eru þau orðin, sem
störfuðu hjá fyrirtækinu. Og öll
bera þau djúpa virðingu fyrir stór-
brotinni, skemmtilegri og viturri
konu sem setti mark sitt á lífið í fyr-
irtækinu meira en nokkur annar
starfsmaður. Hún trónir á toppnum
í minningaflórunni. Á einstakan
hátt varð hún sameiningartáknið,
ástkæra amman okkar.
Við vitum ekki af hverju hún var
kölluð amma, það bara þróaðist
þannig. Við minnumst þess að hafa
verið búin að starfa lengi í fyrirtæk-
inu þegar þeirri hugsun skaut upp í
kollinn að líklega ætti amma sér
eitthvert annað nafn. Sum okkar
vissu aldrei hennar rétta nafn.
Amma átti tvö til þrjú ár í sjötugt
þegar hún hóf störf hjá Tæknivali.
Hún sótti um í mötuneytinu en trúði
samstarfsmanni fyrir því að hún
hefði í raun engan áhuga á mat en
vildi komast á skrifstofuna þegar
fram liðu stundir. Hún hafði alla tíð
unnið úti og þótti ekkert tiltökumál
að hefja nýjan starfsferil á þessum
aldri, sem fælist í því að þróast inn-
an fyrirtækisins. Það tókst henni
því undir lok starfstímans var mötu-
neytinu lokað og amma flutt til í
starfi, á skrifstofuna þar sem hún
sinnti ýmsum tilfallandi verkefnum
þar til hún hætti tæplega 85 ára að
aldri.
Amma var svo skemmtileg með
sínar hnyttnu athugasemdir og
kaldhæðna húmor. Hún var líka for-
kólfur í félagslífinu í Tæknivali og
lét sig aldrei vanta á uppákomur.
Við minnumst þorrablóta og ann-
arra viðburða, sem haldin voru í
stormi og ófærð svo borgarbúum
var ráðlagt að halda sig innandyra.
Starfsmenn Tæknivals börðust þó í
hríðarbyljum á skemmtanir og allt-
af var amma með í för, komin yfir
áttrætt. Henni fannst svo mikilvægt
að vera þátttakandi í lífinu. Og við
héldum upp á stórafmælin hennar
með pomp og prakt. Það var alltaf
gleði í kringum ömmu.
Amma fylgdist vel með þjóðmál-
um og hafði einbeittar meiningar
um allt sem þar fór fram þó að seint
tækist að staðsetja hana í stjórnmál-
um. Hún var ákveðin og mjög hrein-
skiptin, hafði skoðanir á öllu og kom
þeim óhikað á framfæri hvort sem
þær voru líklegar til vinsælda eða
ekki. Við vissum sem var að amma
hafði yfirleitt mikið til síns máls og
allar hennar athugasemdir og
ábendingar áttu sér undirrót í um-
hyggju og ást á samstarfsfólkinu og
velferð fyrirtækisins. Enginn barð-
ist harðar og einlægar fyrir tilvist
og árangri Tæknivals.
Þó að Ragnhildar-nafnið sé sterkt
og passaði persónunni vel þá gat
ekkert nafn hæft hlutverki hennar
og stað í hjörtum okkar betur en
„amma“.
Fyrir hönd samstarfsfólks í
Tæknivali kveðjum við elsku ömmu
okkar með innilegu þakklæti fyrir
samstarfið og vináttuna. Hún auðg-
aði líf okkar allra.
Anna Birna, Björk, Guðrún.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir honum yfir.
(H.P.)
Ragnhildur Geirsdóttir kær vin-
kona er látin, nú er komið að kveðju-
stund. Margar góðar minningar líða
um hugann.
Við Ástríður, einkadóttir Ragn-
hildar og Páls, eiginmanns hennar,
urðum vinkonur fyrir hartnær fjór-
um áratugum.
Gaman var að koma á heimili
þeirra Ragnhildar og Páls, fyrst á
Háaleitisbrautina, síðar er þau
byggðu sér hús við Blesugróf. Glað-
værð, hlýja og gestrisni húsráðenda
var ómæld og stutt í kímnina. Páll
lést fyrir 16 árum. Ragnhildur bjó
áfram í Blesugrófinni. Ræktaði fal-
lega garðinn sinn, umvafði fjöl-
skylduna og augasteinana Herstein
og Pál Ragnar með ástúð sinni.
Hún dvaldi í sumarbústað þeirra
hjóna í Reykholtsdal, en í þeim dal
var hún borin og barnfædd. Þau Páll
undu þar löngum við gróðursetn-
ingu trjáa ásamt því að sinna frænd-
fólki og vinum, því hélt Ragnhildur
áfram þar til heilsu þraut. Margoft
naut undirrituð þess að dvelja þar
með Ástríði, Páli eiginmanni hennar
og Ragnhildi ásamt öðru vensla-
fólki.
Með Ragnhildi er gengin mikil-
hæf kona. Lífskraftur hennar var
einstakur og þar fór kona sem talaði
tæpitungulaust. Það var svo gaman
að ræða við hana, svo unga í anda og
lifandi. Hún var komin vel yfir átt-
rætt er hún hætti að vinna í Tækni-
vali. Henni var mikið hampað á þeim
vinnustað, enda svo einstaklega
skemmtilegur félagi.
Ekki dró hún af sér þótt líkam-
lega væri þrekið mjög þorrið hin síð-
ustu ár. Með fágætum viljastyrk
tókst hún á við sjúkdóm sinn.
Ég var svo lánsöm að hitta hana
fyrir rétt tveimur vikum. Þá var hún
jafn létt í lund og gefandi sem
endranær. Var að prjóna flík á litla
nýfædda langömmubarnið.
Ég kveð Ragnhildi með miklum
söknuði og um leið þakklæti fyrir
vináttuna, og bið henni góðrar ferð-
ar á himinbrautum.
Veri hún kært kvödd.
Helga Hjálmtýsdóttir.
Ragnhildur Geirsdóttir
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista