Morgunblaðið - 16.04.2011, Blaðsíða 38

38 DAGBÓK
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. APRÍL 2011
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
HÆ LÍSA, HVERNIG
VAR Í VINNUNNI?
JÁ ER
ÞAÐ?!
HÚN HJÚKRAÐI
HAMSTRI Í DAG!
ÉG HEF
HEYRT AÐ ÞEIR
SÉU GÓÐIR MEÐ
TÓMATSÓSU
HRÓLFUR,
RÉÐSTU RISANN Í
VINNU?
EKKI
ENNÞÁ...
HANN HEIMTAR
ENNÞÁ OF HÁTT KAUP
ÉG
GET EKKI
ÆFT MIG
ÞEGAR ÞÚ
HANGIR YFIR
MÉR
FYRIRGEFÐU, ÉG BIÐST
INNILEGA AFSÖKUNAR
ÉG SKIL ÞIG FULLKOMLEGA,
AUÐVITAÐ ER ERFITT FYRIR
ÞIG AÐ EINBEITA ÞÉR...
ÞEGAR ÞAÐ ER SVONA SÆT
STELPA Á SVÆÐINU!
FÉLAGI,
EKKI GETURÐU
HJÁLPAÐ MÉR
AÐEINS?
HVER VAR
ÞETTA EIGINLEGA?
ÉG,
HÉRNA
NIÐRI!
ÉG HELD AÐ ÉG
SÉ Á OF STERKUM
ORMALYFJUM
MÉR TÓKST
AÐ FÁ KÖTU TIL AÐ
HALDA Á TÖSKUNNI
SINNI ÚT Á
STOPPISTÖÐ
ÉG BÝST VIÐ
AÐ HÚN HAFI EKKI
TEKIÐ ÞVÍ VEL
Á
MORGUN
GETUR ÞÚ
REYNT
AÐ GERA
BETUR
JÁ OG
MÉR MUN TAKAST
ÞAÐ MEÐ ÞVÍ AÐ
VERA LJÚF OG
NÆRGÆTIN EN EKKI
MEÐ ÞVÍ AÐ SKIPA
HENNI FYRIR
NEIIIIII!
ELSKAN MÍN ERTU TIL Í
AÐ HALDA Á TÖSKUNNI ÞINNI
Í DAG LÍKA?
TAKK
FYRIR
MIG MAY
FRÆNKA
JÁ,
MATURINN
HENNAR ER
ALLTAF GÓÐUR
MÉR
FINNST SVO
GAMAN AÐ ELDA
FYRIR YKKUR
TVÖ
FLEIRI
PÖNNUKÖKUR
Á LEIÐINNI!
MÉR FINNST
ÓTRÚLEGT
HVAÐ ÉG HEF
GAMAN AÐ
ÞESSU
FYRST VIÐ ERUM AÐ TALA UM ELDAMENNSKU...
MUNIÐ ÞIÐ EFTIR FLINT MARKO, FYRRUM SANDMAN?
Efnahags-
þvinganir
Efnahagsþvingunum
verður beitt með ófyr-
irsjáanlegum afleið-
ingum fyrir íslenska
þjóð og afkomendur
hennar. Svo er nei-
fólkinu fyrir að þakka.
Neyðarlögin gætu
fallið. Hvar erum við
þá stödd? Á reki úti á
ísnum og verðum að
borga margfaldar
upphæðir, enginn Ice-
save-samningur til að
skýla okkur, svo er
nei-fólkinu fyrir að
þakka. Málaferli út af innstæðum
Landsbanka gætu tapast, svo er nei-
fólkinu fyrir að þakka. Getur svona
fáheyrður dómgreind-
arskortur í þjóð-
aratkvæðagreiðslu
kallast landráð? Hvaða
afrek ætlar hinn heila-
frosni nei-hópur að
vinna næst, sér til
ófrægðar? Á hugs-
anlega að leggja Al-
þingi niður og færa
valdið að Bessastöð-
um, ég bara spyr?
Vonandi verður þetta
skárra, en við höfum
farið ógætilega svo
ekki sé meira sagt.
Góðar kveðjur
frá Arnarauga.
Ást er…
… ekki það sem hann
gerir, heldur hvernig
hann gerir það.
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Ég hitti karlinn á Laugaveginum.
Það lá vel á honum. Hann hafði ver-
ið að hlusta á vantraustsumræð-
urnar og nefndi sérstaklega ræðu
forsætisráðherra. „Hún gefur sig
ekki,“ sagði hann, „þetta var
krepputónninn. Ég held maður
kannist við hann síðan í gamla
daga, síðan fyrir stríð.“ Og bætti
síðan við:
Aum mér Framsókn þótti þar,
þegar hún hrökk í sitt gamla far.
Opin í báða enda var
er og verður til frambúðar.
Ég fékk gott bréf frá Ólafíu Mar-
gréti Ólafsdóttur sem segist hafa
gaman af að sjóða saman vísur og
segist oft hafa sent mér stöku í
Vísnaleikinn sem ég var með í
Morgunblaðinu fyrir 30 árum eða
svo. Hún er fyrrverandi tónmennta-
kennari og segist vera núverandi
gamalmenni. Mér þykja endurfund-
irnir góðir og hér koma vísur henn-
ar um þingið:
Þetta er ekki beinlínis bagalegt
en bókstaflega þó lagalegt.
En hvað er með það
og hvað er þá að
og hvers vegna sýnist það agalegt?
Já, þannig er lífið á þinginu
og þess vegna linnir ei klinginu.
Þar magnast um borðin
öll marklausu orðin
svo mörg eins og berin á lynginu.
Í mig hringdi gamall þingmaður
og spurði mig um höfund þessarar
stöku, sem var ort vegna prófkjörs
framsóknarmanna:
Nú ómar háreysti, urr og gelt
um annes og fram til dala,
hlaupið, riðið og froðufellt:
framsóknarmenn að smala.
Í fórum föður míns fann ég blað-
snifsi, sem á stóð „26. fundur í Nd.,
6. dagskrármál“ og þessi vísa sem
minnir á andrúmsloft þingsins í
dag:
Hann er að brölta í bárunum,
bólar á nokkra lokka,
hann er að ganga úr hárunum,
hann er á milli flokka.
Vísan er sögð eftir Sigurvin Ein-
arsson, sem ef til vill hefur verið
starfsmaður þingsins á þessum
tíma, en á Viðreisnarárum var hann
þingmaður Framsóknarflokksins,
skemmtilegur ræðumaður og smá-
stríðinn.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Hlaupið, riðið og froðufellt
Íslendingar hafa löngum haft gaman
af því að uppnefna fólk eða auðkenna
það með viðurnöfnum. Stundum
hafa menn gefið tilefni til þess sjálf-
ir. Til dæmis skrifaði Sigurður
Kristjánsson, ritstjóri og þingmaður
Sjálfstæðisflokksins, í Morgunblaðið
5. apríl 1931, þegar framsóknar-
menn utan af landi flykktust til
Reykjavíkur á flokksþing sitt: „Þeir
þvo sér úr sápu og strjúka fiðrið af
tötrunum og mosann úr skegginu.“
Þetta mæltist að vonum misjafnlega
fyrir í sveitum, en höfundur orðanna
var eftir þetta jafnan kallaður „Sig-
urður mosi“.
Eftir að Björn Jónsson, ritstjóri
og síðar ráðherra, birti í misgáningi
ljósmynd af Gatkletti við Arnarstapa
á Snæfellsnesi í Sunnanfara 1901,
sagði hann vera Dyrhólaey og vildi
síðan ekki viðurkenna mistök sín,
kallaði keppinautur hans á blaða-
markaðnum, Hannes Þorsteinsson
ritstjóri, hann „Dyrhólagatistann“.
Enn sárari broddur var í þessu upp-
nefni vegna þess, að Björn hafði
löngu áður gengið frá prófi í Kaup-
mannahöfn.
Einar Benediktsson skáld gat ver-
ið orðljótur og uppnefndi óspart
andstæðinga sína. Hann kallaði til
dæmis Pál Eggert Ólason sagn-
fræðiprófessor „Mokstrar-Pál“, af
því að honum þóttu gæði skrifa hans
ekki í samræmi við afköstin. Og Jón
Magnússon forsætisráðherra kallaði
Einar „hálfhringinn“, af því að hann
hallaði stundum á aðra hliðina, þeg-
ar hann gekk.
Sigurður Jónasson var kunnur
maður í Reykjavík á öndverðri tutt-
ugustu öld. Hann fylgdi ýmsum
flokkum að málum og var um-
svifamikill fésýslumaður, drykk-
felldur og sérkennilegur í háttum.
Um skeið sat hann í bæjarstjórn fyr-
ir Alþýðuflokkinn og var þá áhuga-
samur um virkjun Sogsins. Reyndi
hann jafnvel að semja sjálfur við er-
lenda aðila um málið. Einn þeirra,
umboðsmaður þýska fyrirtækisins
AEG í Kaupmannahöfn, sendi þá
bæjaryfirvöldum í Reykjavík skeyti:
„Er Byraadsmedlem Sigurdur Jo-
nasson seriøs?“ Er Sigurði Jónas-
syni bæjarfulltrúa full alvara? Eftir
þetta var Sigurður jafnan kallaður
„Sigurður seriös“.
Eftir að Freymóður Jóhannsson,
listmálari og textahöfundur, hóf her-
ferð gegn klámi, kölluðu gárung-
arnir hann iðulega „Meyfróð“. Al-
kunna er einnig, að Guðni Guð-
mundsson, sem var rektor Mennta-
skólans í Reykjavík í minni tíð þar,
var oft kallaður „Guðni kjaftur“, en
þeir, sem töldu viðurnefnið óvirðu-
legt, lögðu til, að hann yrði kallaður
„Guðni munnur“.
Athugasemdir og leiðréttingar vel
þegnar.
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolarúr sögu og samtíð
Uppnefni og viðurnefni