Morgunblaðið - 19.04.2011, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. APRÍL 2011
Elsku afi. Það er svo erfitt að
trúa því að þú sért farinn frá okk-
ur. Þú sem varst svo hraustur,
alltaf hlaupandi og syngjandi og
alltaf hress. Vorið var þinn tími.
Þegar fuglarnir komu heim og
fjörðurinn fékk fallegan lit þá
bauðstu okkur systkinunum
reglulega á rúntinn. Það var alltaf
gaman að rúnta með afa, þótt við
værum búin að gleyma mörgu
sem afi hafði sagt í síðasta bíltúr
þá hafðir þú bara gaman af því að
segja okkur aftur frá og stóðst
það auðvitað ekki að stríða okkur
örlítið á því að muna ekki allt sam-
an.
Fótboltinn var í uppáhaldi hjá
þér og okkur öllum. Við munum
eftir fjölda kvöldstunda þar sem
rökrætt var aftur og aftur hverjir
væru bestir, í þínum huga voru
það Manchester United og feng-
um við oft að heyra það þegar
United-mönnum gekk vel. Það
var alltaf stutt í grínið, líka í fót-
boltanum og minnumst við þess
sérstaklega hvað það var gaman
að tala um fótbolta við þig. Að fara
á fótboltaleiki með afa var ofboðs-
lega gaman. Þú varst yfirleitt eini
maðurinn sem heyrðist í á vellin-
um, þótt þú værir aftast í áhorf-
endaskaranum var ekki nokkur
leið að týna þér þar sem þú stóðst
Freyr Baldvin
Sigurðsson
✝ Freyr BaldvinSigurðsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 12.
ágúst 1943. Hann
lést á heimili sínu
Fossvegi 19, Siglu-
firði, 8. apríl 2011.
Útför hans fór
fram frá Siglu-
fjarðarkirkju 16.
apríl 2011.
og hvattir þína menn
áfram og lést þá
heyra það hvernig
þeir ættu að fara
með boltann – áfram
KS. Gamlárskvöld á
Hverfisgötunni hjá
ömmu og afa voru
hátíðin okkar, við
þurftum ekki að bíða
eftir sprengjunum
til miðnættis. Á
klukkutímafresti
hvíslaðir þú að okkur að við ætt-
um að kíkja fram í forstofu og þar
fengum við að sprengja nokkra
flugelda og halda á blysum en
auðvitað mátti ekki segja ömmu
og mömmu frá. Við skemmtum
okkur líka við að hrekkja ömmu á
gamlárs með hurðasprengjum og
innibombum með mikilli hjálp frá
afa enda voru flestar hugmynd-
irnar og sprengjurnar frá þér.
Hvergi var meira sprengt af rak-
ettum en á Hverfisgötunni hjá þér
afi. Við vorum öll svo heppin að fá
tækifæri til að vinna með þér og
læra af þér. Þú varst svo góður
kennari og gerðir það sem við vor-
um að læra skemmtilegt með
endalausri stríðni og góðu skapi,
hvort sem við vorum að læra að
setja kló á rafmagnssnúru, leggja
raflagnir eða síðustu árin að vinna
við fiskvinnslu. Þú hafðir það allt-
af að reglu að mæta tímanlega í
vinnu og var þá alveg sama
hversu snemma við mættum á
morgnana þá varst þú mættur.
Vinnan byrjaði nefnilega klukkan
átta, ekki eina mínútu yfir. Áður
en vinnan hófst varst þú þó búinn
að taka rúntinn þinn um bæinn,
suður á Hól og til baka.
Fjölskyldan skipti þig miklu
máli. Árlegar ferðir í bústaðinn í
Húsafelli eru ógleymanlegar og
Gröf verður alltaf staðurinn okk-
ar, við hugsum til þín í kvöldsól-
inni í Skagafirði.
Takk fyrir allt elsku afi, þín er
sárt saknað og þú átt alltaf stað í
hjörtum okkar.
Farðu í friði vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Þín afabörn,
Bjarkey Rut, Freyr
Steinar, Birkir Fannar
og Sigþór Andri.
Afi og langafi okkar.
Mikið vildi ég af þér læra
að aldrei megi nokkurn særa.
Því þú ert algjört gæðaskinn
elsku besti afi minn.
Rakel Rut, Birna Björk,
Steinunn Svanhildur,
Birgir Bragi, Jón Grétar
og Gunnlaugur Orri.
Mæður okkar voru fóstursyst-
ur, aldar upp að Ysta-Mói í Fljót-
um í stórum systkinahópi, þar
sem bjuggu amma mín og afi, þar
bjó einnig Jónína móðir Helgu
móður Freys. Þegar foreldrar
Freys slitu samvistir í kringum
1947, þá komu Helga og Freyr í
Flókadalinn og dvöldu um
skamman tíma í Nesi hjá Sæ-
mundi bróður Helgu og fluttu síð-
an að Ysta-Mói. Það var svo árið
1950 sem Helga og Freyr fluttu til
Siglufjarðar.
Ég man vel eftirvæntinguna
hjá mér þegar þessi frændi minn
var að flytja í bæinn. Það er næst-
um eins og það hafi verið í gær,
svo sterk er þessi minning hjá
mér. Georg á Mói á vörubílnum
með Helgu og Frey ásamt búslóð-
inni þeirra, stoppar fyrir utan
Kirkjustíg 3, þar sem ég var
mættur, átti raunar heima þar
stutt frá. Ekki var mikið gagn í
okkur við að bera inn úr bílnum,
því þarna urðu fagnaðarfundir,
við strax farnir að leika okkur á
lóðinni fyrir sunnan húsið, ekki
skemmdi það að í næsta húsi bjó
Þorvaldur (Halldórsson) og kom
hann strax í leikinn. Eftir það vor-
um við þrír miklir leikfélagar.
Heimili þeirra Helgu og Freys
varð strax mitt annað heimili, ég
var þar öllum stundum.Tvö ár í
aldursmun eru heilmikið á þess-
um aldri, hann fór strax í barna-
skólann og eftir að Freyr fór að
kynnast fleiri krökkum í bænum,
þá var örugglega ekkert sérstakt
að hafa mig, þetta yngri, alltaf í
eftirdragi, en við þrír vorum góðir
leikfélagar og vorum mikið sam-
an.
Það var mikið frelsi á Kirkju-
stígnum, Helga að vinna allan
daginn og við alltaf eitthvað að
bralla, stundum það sem við átt-
um ekki að gera eins og gengur.
Þegar við urðum eldri var það ár-
visst að fá að fara til Reykjavíkur
á haustin, áður en skólinn byrjaði
og var það hlutskipti Freys að
hafa mig með, þá bjó hann hjá
pabba sínum og þar kynntist ég
þeim sómamanni, sem hann var.
Freyr var afreksmaður í íþrótt-
um og var fótbolti þar efstur á
blaði. Það var í einni haustferðinni
að við vorum rétt komnir til
Reykjavíkur að hann var kallaður
strax til baka, því KS átti að spila
úrlitaleik á Akureyri. Auðvitað
þótti mér mikið til koma að hann
skyldi kallaður sérstaklega norð-
ur í þennan leik, en fannst nú
óþarfi að eyða þessum dýrmæta
tíma, sem átti að vera í Reykjavík
til að spila fótboltaleik á Akureyri.
Þetta sýnir best hvaða tilfinningu
ég hafði fyrir íþróttum á þessum
árum. Seinna varð Freyr virkur í
bæjarmálapólitíkinni og var mikill
og sannur framsóknarmaður, var
mjög trúr skoðunum sínum, talaði
máli flokksins út á við, en ef hon-
um mislíkaði, sagði hann það þar
sem það átti við á flokksfundum.
Katrín dóttir hans er nú formaður
í Framsóknarfélagi Siglufjarðar
og var hann að sjálfsögðu mjög
stoltur af því. Íþróttamaður, sem
lifir heilbrigðu lífi, heldur sér í
formi alla tíð og fellur frá fyrir-
varalaust, þetta er ólýsanlegt
áfall, hvernig á maður að haga
sér? Það veit aðeins einn, sá sem
öllu ræður. Ég er viss um að vel er
tekið á móti Frey handan móð-
unnar miklu, þar er mamma hans,
sem elskaði hann svo skilyrðis-
laust. Fjölskylda mín sendir
Steinunni og fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
Björn Jónasson.
Föstudaginn 8. apríl sl. lést vin-
ur minn og fyrrverandi knatt-
spyrnufélagi, Freyr Sigurðsson
kaupmaður á Siglufirði, langt um
aldur fram. Manni bregður óneit-
anlega við þegar ímyndir hreysti
og heilbrigðs lífernis falla svo
skyndilega frá á besta aldri. Við
Freyr vorum félagar á knatt-
spyrnuvellinum í upphafi sjötta
áratugarins í sennilega einu
sterkasta liði sem Knattspyrnu-
félag Siglufjarðar hefur teflt
fram. Það hefur engu öðru liði fé-
lagsins tekist að ávinna sér rétt til
þátttöku í efstu deild Íslands-
mótsins í knattspyrnu en þessu
liði. Að vísu kærðu andstæðingar í
úrslitaleiknum, sem höfðu tapað
þeim leik hrapallega, á grundvelli
þess að einn leikmanna KS hefði
verið of ungur. Knattspyrnusam-
bandið samþykkti rök andstæð-
inganna, sem aldrei hefði gerst í
dag, og felldi KS frá þátttöku. Það
kom því þegar af þeirri ástæðu
ekki til að við Freyr lékjum saman
í efstu deild Íslandsmótsins. Önn-
ur ástæða var sú að gjörvöll fram-
lína liðsins fór burt úr bænum til
framhaldsmenntunar strax þá um
haustið, þannig að liðið átti í vök
að verjast með að endurtaka leik-
inn frá fyrra ári. Þetta voru um
leið umbrotatímar fyrir Siglu-
fjörð, sem var að sigla út úr
draumaveröld síldarævintýris í
erfiðari kringumstæður. Freyr
var forystumaður á sínu sviði.
Hann stóð í miðju varnarinnar og
skipulagði leikinn á sinn taktíska
hátt. Hæfileikar hans og knatt-
leikni nutu sín enn betur vegna
þess að félagar hans í vörninni
sköpuðu með honum þá heild, sem
var erfið hvaða andstæðingi sem
var. Allir þessir strákar höfðu
leikið saman frá unga aldri og það
sem þeir höfðu allir reynt saman
var að þegar doði og áhugaleysi
greip forystumenn KS og við
strákarnir vorum í hættu að lenda
í hringiðu sinnuleysis og upp-
lausnar gripum við til eigin ráða
og stofnuðum sjálfstætt félag sem
hélt uppi unglingastarfinu. Við
buðum til okkar öðrum liðum og
fórum sjálfir í knattspyrnuferða-
lög á eigin forsendum þar til KS
tók við sér aftur. Freyr tók þátt í
þessu af lífi og sál. Freyr var alla
tíð ímynd hreysti og góðs líkam-
legs atgervis. Við gengum eitt
sinn hin síðari ár saman í göngu-
hópi úr Siglufirði út á Siglunes og
var þar yfir fjallskarð að fara.
Nokkuð dróst úr hópnum og voru
menn misjafnir á fótinn eins og
gengur. Sagt var að Freyr og
örfáir aðrir hefðu verið það röskir
að þeir hefðu sennilega komist á
leiðarenda strax daginn áður.
Freyr vinur okkar var ekki að tví-
nóna við hlutina. Hans hlutverk
var að vera fremstur í flokki.
Hann var að því leyti líkur öðrum
kærum vini, Birgi Guðlaugssyni,
sem lék við hlið hans á knatt-
spyrnuvellinum í mörg ár. Þeim
var einnig skapað að verða
fremstir og fyrstir til að safnast til
feðranna og er þeirra beggja
ákaflega sárt saknað. Við minn-
umst Freys sem hugljúfs en
ákveðins félaga. Nú er skarð fyrir
skildi. Við Bigga flytjum Stein-
unni, börnum þeirra og allri fjöl-
skyldunni hugheilar samúðar-
kveðjur.
Jón Sæmundur Sigurjónsson.
Ég sá hann fyrst þegar hann
kom með foreldrum sínum í Gröf,
tveggja ára ærslabelg sem bætt-
ist í hóp glaðværra frændsystk-
ina, sem dvöldu þar oft sumar-
langt. Foreldrar hans voru að
flytja til Sauðárkróks frá Vest-
mannaeyjum og Sigurður að
stofnsetja fyrirtæki í félagi við
Árna Jóhannsson stjúpföður minn
og fleiri. Hann átti sín fyrstu ár
heima á Sauðárkróki.
Foreldrar hans slitu samvist-
um og flutti Helga móðir hans til
Siglufjarðar, þar sem hann ólst
upp. Freyr gekk í skóla á Siglu-
firði og fór snemma að vinna eins
og algengt var með unglinga hér á
þessum tíma. Hann ákvað að læra
rafvirkjun hjá mér í fyrirtæki sem
við Þórir Björnsson rákum árin
1957 til 1966. Hann tók sveinspróf
1966 og fékk meistararéttindi í
desember 1971.
Breytingar urðu hjá okkur, ég
tók við starfi rafveitustjóra Raf-
veitu Siglufjarðar, en Þórir fór til
Síldarverksmiðja ríkisins og með
honum Freyr og Sigurjón Er-
lendsson sem einnig var að læra
hjá okkur. Í verksmiðjunum
þurfti að gera miklar endurbætur
á tæknibúnaði og fengu rafvirkjar
þar góða þjálfun í faginu.
Þegar þessum breytingum lýk-
ur stofnar Freyr fyrirtækið
Rafbæ í nóvember 1972 ásamt fé-
lögum sínum sem fyrir voru hjá
Síldarverksmiðjunum. Rafbær
var eina rafmagnsfyrirtækið í
Siglufirði um árabil, en það hætti
starfsemi fyrir tveimur árum.
Freyr var afburðaíþróttamað-
ur, mjög góður skíðamaður og bar
hróður KS í knattspyrnu um allt
land. Ég minnist þess að þegar
hann var upp á sitt besta í knatt-
spyrnunni vildu aðilar frá Akra-
nesi fá hann í gullaldarliðið, töldu
að það væri sóun að svona góður
knattspyrnumaður væri á Siglu-
firði, hann ætti heima í fyrstu
deild.
Freyr var mikill félagsmála-
maður og var hann í forustu í
íþróttafélögunum og m.a. formað-
ur Íþróttabandalags Siglufjarðar
um tíma. Hann skipaði sér í raðir
framsóknarmanna og var í ótal
nefndum á vegum Siglufjarðar-
kaupstaðar, hann var fylginn sér,
ráðagóður en umfram allt sam-
vinnufús. Hann starfaði lengi í
Lionsklúbbi Siglufjarðar og
gegndi þar flestum embættum,
m.a. formennsku. Þegar við vor-
um að vinna að framgangi Héðins-
fjarðarganga var hann einn for-
ustumanna í að stofna Samgang,
áhugamannafélag um bættar
samgöngur við Siglufjörð. Ég á
honum mikið að þakka frá þessum
árum fyrir stuðning og samvinnu.
Hann var sendur í hjartaað-
gerð fyrir stuttu og hitti ég hann
eftir aðgerðina á Landspítalanum
þar sem hann var fullur af bjart-
sýni eftir viðræður við lækna og
hjúkrunarfólk. Einnig átti ég
mjög langt og gott símtal við hann
eftir að hann kom heim, þar sem
hann var byrjaður að ganga eftir
þeirri forskrift sem fyrir hann var
lögð.
Hann var í mjög góðu líkam-
legu formi og stundaði hlaup um
árabil, því er svo erfitt að sætta
sig við að hann skyldi fara svona
snögglega.
Freyr og Steinunn keyptu Gröf
ásamt dóttur sinni og tengdasyni
fyrir nokkrum árum þar sem þau
áttu góða daga, nutu fegurðar
Skagafjarðar og samvista með
fjölskyldunni.
Hans er nú sárt saknað og
sendum við Auður Steinunni og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum guð að styrkja
þau.
Sverrir Sveinsson.
Sviplegt andlát Freys Sigurðs-
sonar vekur mann til umhugsunar
um hversu lífið er hverfult. Hold-
gervingur hreysti og heilbrigðis
var numinn á brott með litlum fyr-
irvara. Vinur, sem sagði ætíð hvað
betur mætti fara en klappaði
manni líka oft á bakið í baráttunni,
hefur nú gengið á vit feðra sinna.
Athafnamaður sem gaf samfélag-
inu allt sitt til að gera það betra.
Freyr var forystumaður innan
Framsóknarflokksins á Siglufirði
um árabil. Á hverjum fundi lagði
hann gott til umræðunnar. Fólk
lagði við hlustir þegar hann tók til
máls enda ekki að furða þar sem
Freyr var vel tengdur inn í sam-
félagið og vel kunnugur þeim mál-
um sem hæst bar hverju sinni. Á
fundunum var stutt í gamansemi
og bros sem létti stemninguna,
jafnvel þótt erfið mál væru til um-
ræðu. Það þarf fleiri slíka menn til
starfa á Íslandi í dag. Sú reynsla
sem Freyr bjó yfir eftir áratuga
starf í pólitík og þekking hans á
málefnum sveitarfélagsins nýttist
sérlega vel þegar ungt fólk var
valið til forystu á lista Framsókn-
arflokksins í Fjallabyggð árin
2006 og 2010. Oft var leitað ráð-
legginga hans og þar var aldeilis
ekki komið að tómum kofunum.
Ég er viss um að Kata, dóttir
hans, hefur oft leitað í smiðju föð-
ur síns í sínum stjórnmálastörfum
en Freyr var ákaflega stoltur af
framgöngu dóttur sinnar á þeim
vettvangi – sem hann mátti svo
sannarlega vera.
Hans lífsviðhorf einkenndust af
ríkri réttlætiskennd og samvinnu.
Betri félaga og ráðgjafa var vart
hægt að hugsa sér. Með jákvæðu
viðhorfi til lífsins og skapandi
hugsun markaði Freyr sér sína
sérstöðu í siglfirsku mannlífi. En
minningin lifir um heiðursmann
þar sem öll samskipti og samveru-
stundir eru speglaðar jákvæðni og
gleði. Steinunni og fjölskyldunni
allri votta ég samúð mína á erf-
iðum tímum.
Guð blessi minningu Freys Sig-
urðssonar.
Birkir Jón Jónsson.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓNAS VALDIMARSSON,
Kleppsvegi 62 ,
áður til heimilis að Rauðalæk 23,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 9. apríl, verður jarð-
sunginn frá Laugarneskirkju miðvikudaginn
27. apríl kl. 11.00.
Valdemar Steinar Jónasson, Unnur Kristinsdóttir,
Hrafnkell Tjörvi Stefánsson, Davíð Nóel Jógvansson,
Arndís Reynisdóttir,
Hrólfur Þór Valdemarsson, Valdís Karen Smáradóttir,
Hilda Valdemarsdóttir, Birgir Már Björnsson,
Steinar Smári Hrólfsson,
Þóra Dís Hrólfsdóttir.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar ástkærs eiginmanns míns, föður,
tengdaföður og afa,
RAGNARS VALDIMARSSONAR,
Lindasíðu 29,
Akureyri.
Sigrún Ásdís Ragnarsdóttir
og fjölskylda.
✝
Móðir mín og amma,
ÁSA BECK,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 16. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Magnús Haukur Jökulsson,
Þórunn Elín Magnúsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og tengda-
faðir,
GUNNAR BENEDIKTSSON,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Lilja Björk Erlingsdóttir,
Vignir Þór Gunnarsson, Þórey Óskarsdóttir,
Arnar Þór Gunnarsson,
Erlingur Þór Gunnarsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
DAGNÝ INGIMUNDARDÓTTIR,
Hraunbúðum,
áður Kirkjuvegi 72,
Vestmannaeyjum,
lést laugardaginn 16. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Helga Tómasdóttir,
Geirrún Tómasdóttir,
Sigurður Tómasson, Guðrún Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.