Morgunblaðið - 11.06.2011, Qupperneq 11

Morgunblaðið kíkti inn á park-
our-æfingu hjá Gerplu og náði
tali af einum fremsta parkour-
snillingi landsins, Torra Birgis-
syni. Torri er tvítugur Grafar-
vogsbúi sem hefur stundað
íþróttina í 4 ár. Torri byrjaði að
æfa sig í parkour áður en Sindri
fór að bjóða upp á skipulagðar
æfingar. Reglulegar heimsóknir á slysavarðstofuna urðu til þess að Torri
hóf að æfa hjá Gerplu. ,,Ég færði mig inn til þess að fá smá leiðsögn og til
að komast í öruggara umhverfi. Utandyra lenti ég oft í því að brjóta mig
og snúa. Ég hef fótbrotnað, handleggsbrotnað og snúið mig, en það gerð-
ist allt áður en ég byrjaði hjá Sindra,“ segir Torri og bætir við að meiðsli
komi til þegar menn séu orðnir allt of öryggir með sjálfa sig og gleymi sér
og því sé best að fara ekki of geyst. Torri segir þetta vera krefjandi og
skemmtilegt sport sem allir geti stundað. ,,Parkour er fyrst og fremst lík-
amstjáning. Það er mikið frelsi í þessu og ég stjórna því sjálfur hvað ég
geri. Það fer enginn að banna þér að gera hlutina svona eða hinsegin,
maður stjórnar því algjörlega sjálfur hvernig maður ber sig að.“
Mikið frelsi í þessu
FYRST OG FREMST LÍKAMSTJÁNING
Æfing Torri byrjaði að æfa fyrir fjórum árum og er nú einn sá besti á landinu.
ekki fyrr en 2008 sem ég byrjaði að
æfa af fullum krafti,“ segir Sindri.
Aðspurður segir Sindri að allir
geti stundað parkour og skipti lík-
amsburðir eða íþróttabakgrunnur
ekki máli. „Ég kenndi einu sinni
stelpu sem var með of stuttar sinar í
annarri hendinni svo hún gat því ekki
rétt alveg úr henni, þannig að hún
einbeitti sér bara að handarstökkum
með einni hendi með góðum árangri.“
Kennsla er með svolítið öðrum
hætti en gengur og gerist í íþróttum.
„Ég fer aldrei á æfingu með það í
huga að kenna eitthvað ákveðið, held-
ur koma iðkendur til mín og segja
mér hvað þeir vilja læra, þannig að
það er meira frelsi í þessari íþrótt en
mörgum öðrum. Iðkendur eru á öll-
um aldri, allt frá sjö ára upp í sextugt
og allt þar á milli,“ segir Sindri og
bætir við að aðsóknin í parkour sé
það mikil að hann anni engan veginn
eftirspurn eftir kennslu.
Engar keppnir
Ekki er keppt í parkour hér á
landi og segist Sindri vera á móti
keppnum í greininni. „Við viljum ekki
keppnir og þar af leiðandi eru engin
iðnaðarleyndarmál hjá okkur, heldur
miðla allir sinni þekkingu áfram til
næsta manns. Svo er það bara tilfellið
að það er svo mikið af krökkum í
þessu sem hafa ekki fundið sig í öðr-
um íþróttum, m.a. út af keppnum, en í
parkour fá þessir krakkar að vera
þau sjálf, læra á þeim hraða sem
hentar þeim og læra það sem þau
vilja læra,“ segir Sindri og bætir við
að ef farið væri út í keppnisform yrðu
fólki settar skorður t.d. á grundvelli
aldurs eða líkamsburða.
Skiptir miklu máli
að kunna að detta
Meiðsli eru fátíð í íþróttinni, en
það kemur fyrir að menn meiða sig og
eru það þá yfirleitt meiðsl af vægara
taginu. „Mikilvægasti hluti íþróttar-
innar er að kunna að detta. Við kenn-
um fólki hvernig það á að bera sig
þegar það dettur og því eru slys og
meiðsli mjög fátíð,“ segir Sindri og
bætir við að íþróttin geti verið stór-
hættuleg ef menn nálgist hana á
rangan hátt.
„Myndskeiðin sem þú sérð á
youtube.com af parkour-köppum eru
gríðarlega vel undirbúin og oft á tím-
um æfð í marga mánuði áður en þau
eru tekin upp. Aðalreglan er að byrja
á stað þar sem þú ert öruggur og
vinna sig síðan upp.“
Kynjahlutfall greinarinnar er
um 90% strákar og 10 % stelpur, en
Sindri segist finna fyrir auknum
áhuga stelpna og að stelpnahópurinn
fari stækkandi.
Parkour á rætur að rekja til
frumbyggja í Afríku
Menn greinir á um hvenær
íþróttin varð til, en Sindri heldur því
fram að parkour eigi rætur að rekja
til frumskóga í nánd við Fílabeins-
ströndina. Hinn franski Richard Bell,
sem var liðsforingi í Víetnamstríðinu,
kenndi undirmönnum sínum þessa
tækni, sem hann hafði lært upp úr
bók eftir franskan landkönnuð. Þessi
landkönnuður hafði rannsakað áður-
nefnda frumskóga og fylgt frum-
byggjum eftir. Frumbyggjar þessir
ferðuðust um með mjög óvenjulegum
en áhrifaríkum hætti, sem var mjög
vel lýst í bókinni. David, sonur Rich-
ards, útfærði síðan tæknina yfir í það
form sem tíðkast í dag. Fyrsti parko-
ur-hópurinn, sem var stofnaður árið
1997, bar nafnið Yamakasi. Árið 2001
kom síðan út franska myndin Yama-
kasi og þá varð sprenging í iðkun
greinarinnar. Á árunum 2002 til 2003
barst þetta til Bretlands og í kjölfarið
var parkour-hópurinn Urban Freef-
low stofnaður. Síðan þá hafa parkour-
brellur borist í auglýsingar og bíó-
myndir. Líkt og áður segir hóf Sindri
að stunda íþróttina árið 2008 og í dag
eru iðkendur hérlendis orðnir á bilinu
600-700 talsins.
Æfingin skapar meistarann Þessi ungi maður var boðinn og búinn að sýna
blaðamanni Morgunblaðsins nokkrar vel valdar parkour brellur og stökk.
Leiðbeinandi Snorri Viborg stjórnar hér æfingu hjá ungum og efnilegum
parkour iðkendum. Snorri er frumkvöðull í greininni hérlendis.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ 2011
Lán til endurbóta
og viðbygginga
Íbúðalánasjóður veitir lán til endurbóta á húsnæði að innan og utan.
Meðal annars eru veitt lán til lóðarframkvæmda og viðbóta við húsnæði.
Lán geta numið allt að 80% af framkvæmdakostnaði. Hámarkslán eru
20 milljónir og lánstími 5 til 40 ár. Sömu vextir eru á þessum lánum og
almennum lánum Íbúðalánasjóðs.
Borgartúni 21 | 105 Reykjavík | Sími : 569 6900, 800 6969
www.ils.is
Hvað ætlar þú að gera í dag?
Morgunblaðið/Golli
Langhlaupari Gunnlaugur Júlíus-
son hefur hlaupið mikið og lengi.
Stjórnar
ofur-
hlaupi
Ég ætla að vakna klukkanfimm og gera klárt af þvíég þarf að vera mættur
ásamt fleirum út í Nauthólsvík
klukkan sex. Þar verður ræst
klukkan sjö í Íslandsmóti í 100 kíló-
metra hlaupi þar sem ég verð
hlaupastjóri,“ segir Gunnlaugur
Júlíusson langhlaupari sem hleypur
eðli málsins samkvæmt ekki í þetta
sinn. „Þetta krefst allt að fimmtán
tíma viðveru okkar í Nauthólsvík-
inni, við verðum þarna til kl. átta
eða níu í kvöld. Keppendur hlaupa
leið sem er tveir og hálfur kíló-
metri, frá Kafarahúsinu og út Ægi-
síðuna þar sem þeir snúa til baka.
Þeir hlaupa þennan legg tuttugu
sinnum.“
Þurfa að telja hringina
Tuttugu þátttakendur eru skráð-
ir og setja þarf upp klukku og keil-
ur áður en hlaupið hefst. „Við þurf-
um að hafa á takteinum næringu og
drykki og aðstoð sem hlaupararnir
þurfa á að halda. Við þurfum líka
að telja hringina, vera á vaktinni;
hverju fram vindur, hvað marga
hringi hver og einn hleypur og skrá
það niður, svo tímamælingin sé rétt
en hægt verður að fylgjast með
hlaupinu á www.hlaup.com. Eins
þurfum við að vera viðbúin því að
eitthvað geti komið upp á. Það
verður því í ýmis horn að líta.“
Hlaupið er nú haldið í þriðja sinn og
Gunnlaugur segir alla keppendur
ævinlega hafa náð að klára. „Við
vorum með rýmri tímamörk í fyrsta
hlaupinu, þá voru það fimmtán
tímar en nú hefur það verið þrengt
niður í þrettán tíma, sem er al-
þjóðleg viðmiðun.“
Skannaðu kóðann
til að sjá parkour-
myndband