Morgunblaðið - 31.10.2011, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
Aldarminning
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. OKTÓBER 2011
✝ Rafn Bjarn-arson mál-
arameistari fæddist
10. september
1929. Hann lést 25.
október 2011.
Foreldrar hans
voru Þuríður Tóm-
asdóttir, f. 1. des-
ember 1901, d. 31.
maí 1995, og Camil-
lus Bjarnarson, f.
24. september
1905, d. 12. september 1976.
Systkini Rafns: Tómas Halldór,
f. 31. mars 1938, d. 2. febrúar
1941. Jarðþrúður, f. 2. apríl
1928, d. 1. febrúar 1978. Þórir, f.
2. febrúar 1927, d. 15. mars
1993. Benedikt, f. 7. janúar
1936.
Rafn hitti eiginkonu sína
Magnfríði Perlu Gústafsdóttur
árið 1953, þau eignuðust sjö
börn og voru samvistum í 35 ár
eða til ársins 1988. Eftirlifandi
sambýliskona hans
er Súsanna Odds-
dóttir, f. 13. sept-
ember 1945, þau
bjuggu saman í 20
ár. Börn: Jarð-
þrúður, f. 11. jan-
úar 1951, Peter, f.
14. nóvember 1951,
Sigurbjörg Sjöfn, f.
16. ágúst 1955, Ca-
millus Birgir, f. 5.
febrúar 1958, Rafn
Benedikt, f. 9. apríl 1959, Ólafía
Björk, f. 29. október 1960, Ómar
Steinar, f. 23. júní 1962, Erla
Þuríður, f. 13. mars 1964, Ólafur
Róbert, f. 11. maí 1973. Barna-
börnin eru 28, voru 29, Eva
Björk, f. 25. september 1977, d.
21. júní 2004, barnabarnabörnin
eru sex.
Útför Rafns fer fram í Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 31.
október 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
Elsku hjartans pabbi okkar,
við vitum að þú ert í góðum hönd-
um núna og að framliðnir ástvin-
ir, vinir og kunningjar taka á móti
þér með sama örlæti gestgjafans
og þú varst þekktur fyrir í lifandi
lífi. Þú verður hrókur alls fagn-
aðar eins og ávallt enda sannur
vinur vina þinna. Hjálpsamur
varst þú allt til þinnar hinstu
stundar og bauðst til að færa öll-
um liðnum ástvinum okkar okkar
kærustu kveðjur.
Það var yndislegt að geta verið
hjá þér síðustu stundir lífs þíns,
kvatt þig og þakkað þér fyrir allt
það sem þú gerðir fyrir okkur.
Við eru viss um að þú varst
hreykinn af því að hafa öll börnin
þín hjá þér sameinuð í því verki
að vaka yfir þér og létta þér síð-
ustu stundirnar. Eins erfitt og
það var þá gerðir þú það auðveld-
ara með ógleymanlegum gullmol-
um sem við hlógum mikið að í
gegnum tárin.
Einn sá allra besti einn stofu-
ganginn var, þegar þú í stað þess
að svara spurningum lækna um
líðan þína, kaust að beina talinu
að allt öðru. Þú bauðst að þér
liðnum líkama þinn læknavísind-
um til handa, til „erfðarann-
sókna“ við mikinn hlátur við-
staddra.
Þetta var ein af þínum leiðum
til að létta okkur lundina og lýsir
þér vel. Með hörkudugnaði sást
þú fyrir stórri fjölskyldu og
kvartaðir aldrei, þú gerðir þitt
besta og reyndir aldrei að halda
því fram að þú værir gallalaus,
sem auðvitað enginn okkar er.
Vildir láta kyrrt liggja það sem
miður fór og horfa ætíð björtum
augum á framtíðina og muna
góðu stundirnar.
Ein af þínum síðustu óskum
var að við ræktuðum öllsömul
með okkur kærleikann og yrðum
ætíð vinir. Við söknum þín sár-
lega en huggum okkur við allar
góðu minningarnar sem við átt-
um svo oft saman.
Eftirfarandi er texti sem þú
varst búinn að ákveða að sunginn
yrði í útförinni þinni fyrir þó
nokkrum árum, en hann lýsir þér
mjög vel og heitir „Heitt blóð“
eftir Art Gartfunkel í þýðingu
Friðriks Karlssonar,
Lífsins ég njóta vil
nota það nú og hér
ef ég ógöngum lendi í
ég læri af því
Það er engum hér um að kenna
og þó, jú kannski mér
Þó gleymist það sem er betur gleymt
því þannig ég er
áfram ég fer
Heitt blóð
rennur í mér
heitt blóð,
eldur sem enginn sér
eftirvænting, áköf leit
ást á lífið er
heitt blóð
Það er mín eina trú
allt hefur tilgang hér
ævintýrin öll bíða mín
og áfram ég fer
Ég vil alltaf örlítið meira
það er glóð inni í mér
og ef ég fengi þig endurheimt
þá segði ég þér
hvernig ég er
Hvíl í friði, elsku pabbi okkar,
afi og langafi. Hjartans þakkir
fyrir allt hið liðna.
Ástarkveðja frá börnunum
þínum og fjölskyldum þeirra.
Elsku pabbi, takk fyrir að hafa
verið til.
Sigurbjörg Sjöfn Rafnsdóttir.
Elsku afi, núna ertu kominn á
leiðarenda í þessu lífi, lífi sem
mér auðnaðist sá heiður að taka
þátt í með þér. Þegar þú kynntir
mig fyrir öðrum gerðir þú það
ætíð með setningunni: „Þetta er
Siggi vinur minn, hann gerði mig
að afa.“ Þó svo ég hafi vitanlega
lítið sem ekkert haft með þann
gjörning að gera fann ég alltaf
fyrir stolti þegar þessi setning
hljómaði í eyrum mínum. Stoltur
því þú lést mér líða eins og ég
hefði gert eitthvað sérstakt þó
svo ég hafi eingöngu verið óbeinn
þátttakandi.
Þú varst sérstakur og óhefð-
bundinn afi, kjaftfor töffari og
vígbúinn leiftrandi húmor sem
fékk mann til að engjast um af
hlátri. Ég mun sakna að sjá nafn-
ið þitt á símanum mínum sem var
merki um að skemmtilegt símtal
væri í vændum. Yfirleitt vinkill á
málefni líðandi stundar eða
bankaslúður frá útvarpi sögu en
alltaf einlægar spurningar um
hvað ég væri að fást við. Þú sýnd-
ir mér alltaf áhuga og vildir fylgj-
ast með. Vitandi að þú munt
halda því áfram frá öðrum stað er
huggun en það er erfitt að sætta
sig við að þú sért ekki lengur hér.
Það er sárt að geta ekki fylgt
þér til hinstu hvíldar en þökk sé
nútímatækni fékk ég tækifæri til
að eiga nokkur kveðjuorð við þig
þegar þú lást kvalinn á sjúkra-
húsinu. Ekki einu sinni þá var bú-
ið að afvopna þig hárbeittum
húmornum og hlógum við inni-
lega saman í kveðjuskyni. Þang-
að til næst set ég þumalinn lóð-
réttan upp eins og þú gerðir alltaf
þegar við kvöddumst, loka aug-
unum og sé þig gera það sama.
Sigurður Rafn og fjölskylda.
Nú er komið að kveðjustund
hjá honum Rabba Camma sem
hefur verið okkur svo kær. Rabbi
eða afi Rabbi eins og hann var
kallaður á mínu heimili kom eins
og hvellur inn í líf stórfjölskyld-
unnar okkar.
Hann og móðir mín kynntust í
gegnum hestamennskuna, þar
sem þau áttu margar góðar
stundir bæði í okkar vinahóp og
hans. Hestamennskan tengdi
okkur saman og voru ófáar ferð-
irnar sem við fórum austur fyrir
fjall að skoða hesta, hitta hesta-
menn og bændur. Þegar tíminn
leið eyddum við miklum tíma við
bústaðasmíði austur í Landeyjum
þar sem við gátum verið með
hestana og glaðst á góðri stundu.
Rabbi kom með skemmtilegan,
fjörugan og hvað þá athafnasam-
an blæ inn í okkar líf, þar sem
hlutirnir voru keyrðir áfram,
stundum af meira kappi en forsjá.
Aldrei voru til vandamál heldur
bara verkefni. Þegar sest er nið-
ur og farið að hugsa um Rabba og
hans kynslóð, lífsgöngu og allar
sögurnar sem hann sagði manni,
þá er ekki hægt annað en að
brosa og þakka fyrir slík kynni.
Rabbi reyndist mér og mínum
betri en margur annar, tengsl afa
Rabba og barna minna voru mikil
og væntumþykja á báða vegu.
Afa Rabba kveðjum við með
miklum söknuði og vonum að
hann sé í góðum félagsskap góðra
vina og njóti nýrra heimkynna
með bros á vör.
Hvíl í friði, elsku afi Rabbi.
Oddur, María Auður,
Páll Bragi, Anna Gréta,
Rikharð Atli, Sólveig Erla
og Hekla María.
Rafn Wich Camillus-
son Bjarnarson
Elsku Óli minn. Í dag, 31.
október, eru 13 ár síðan við
giftum okkur. Ég hefði viljað
að árin yrðu fleiri sem við lifð-
um saman, en við ráðum ekki
örlögum okkar þegar veikindi
eru annars vegar. Ástin mín, ég
sakna þín sárt en ég veit að þér
líður vel elskan og ert laus við
allar þjáningar. Ég vil þakka
þér fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman.
Óli, manstu hvað við hlökk-
uðum til að vakna næsta dag og
Ólafur Matthíasson
✝ Ólafur Matt-híasson fæddist
á Selfossi 13. ágúst
1953. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi annan
dag jóla, 26. desem-
ber 2010.
Útför Ólafs fór
fram frá Garða-
kirkju 5. janúar
2011.
takast á við lífið?
Það var alltaf svo
gaman hjá okkur.
Við ræddum oft
um lífið eftir dauð-
ann, að dauðinn
væri ekki endalok
heldur flutningur
milli heima. Ó hvað
þessi trú hjálpaði
okkur mikið. Ég
hugsa oft um
stundirnar þegar
þú sagðir mér frá hvað þú hafð-
ir verið að gera áður en þú
veiktist svona mikið. Hvað við
gátum hlegið mikið og gert
grín, þú sagðir svo skemmti-
lega frá.
Þú hafðir gaman af ættfræði
og eyddir mörgum stundum í
hana og varst mjög fróður í
þeirri grein. Til hamingju með
brúðkaupsdaginn okkar, elsku
hjartað mitt. Megi Guð vefja
þig í ljósi og kærleika.
Þín eiginkona,
Helga.
Yndisleg kona er fallin frá.
Sama hversu erfitt það er að trúa
því.
Ég man vel eftir fyrsta skipt-
inu sem ég hitti Stellu. Við vorum
báðar nýnemar í Fjölbrautaskól-
anum við Ármúla og spenntar að
hefja nám í framhaldsskóla.
Við byrjuðum strax að spjalla
og náðum strax mjög vel saman.
Stella var alltaf glöð. Ég man
aldrei eftir henni í vondu skapi.
Stella Ragna
Einarsdóttir
✝ Stella RagnaEinarsdóttir
fæddist í Lúx-
emborg 27. ágúst
1975. Hún lést á
heimili sínu í Hol-
landi 12. október
2011.
Útför Stellu
Rögnu var gerð frá
Fossvogskirkju 28.
október 2011.
Við eyddum ófáum
stundum saman í
frímínútum og alltaf
var gleði og hlátur
þar sem Stella var.
Þegar ég eignaðist
strákinn minn var
Stella dugleg að
koma í heimsókn og
knúsa hann og dúll-
ast með hann. Hann
var fljótur að læra
að þekkja Stellu
sína og var glaður þegar hún
kom. Hún var svo yndisleg að
passa hann fyrir mig þegar ég
þurfti að komast í kvöldskólann
og þau áttu góðar stundir saman.
Við útskrifuðumst saman og átt-
um saman góðar stundir í kring
um útskrift. Leiðir okkar lágu
aftur saman þegar ég flutti aftur
á Suðurlandið. Það er svo gott að
eiga vinkonur sem hægt er að
hitta eftir langan tíma en það er
eins og við höfum hist í gær. Ég
fékk að sjá fallegu dísina hennar,
hana Míru Katrínu, og það sem
hún var stolt af henni.
Það er erfitt að horfa til baka
og hugsa um skemmtilegu stund-
irnar í Hámu þegar við vorum
báðar í Háskólanum og stuttu en
skemmtilegu matartímana sem
voru vel nýttir í spjall. Erfitt að
hugsa til þess að þessar stundir
verða ekki fleiri. Skemmtileg
samtöl á netinu og stuttar kveðj-
ur verða ekki fleiri.
Það er erfitt að kveðja góða
vinkonu sem átti allt lífið fram-
undan. Hugur minn er hjá fjöl-
skyldunni sem á um sárt að
binda. Sérstaklega hjá Míru
Katrínu sem missir svo mikið.
Ég sendi ykkur mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og megi
guð vera með ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Samúðarkveðjur.
Guðbjörg Kristmundsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ég votta fjölskyldu Stellu
mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín, Star.
Sigurborg Ósk Karlsdóttir.
Einar Kristjáns-
son fæddist á Her-
mundarfelli í Þistil-
firði 26. október
árið 1911. Hann var
sonur hjónanna
Kristjáns Einars-
sonar frá Garði í
Þistilfirði og Guð-
rúnar Pálsdóttur
frá Hermundarfelli.
Einar ólst upp á
Hermundarfelli
yngstur fjögurra alsystkina.
Hann gekk í hinn stopula far-
skóla sveitarinnar sem lauk með
svokölluðu fullnaðarprófi en aðr-
ir kostir til menntunar voru ekki
fyrir hendi a.m.k. austan heiðar í
Norður-Þingeyjarsýslu. Þegar
Einar er 12 ára missir hann
móður sína. Einar hafði hug á að
afla sér menntunar en á því var
nánast enginn kostur vegna fá-
tæktar. Þó tókst honum að kom-
ast í unglingaskóla í Lundi í Öx-
arfirði og síðar einn vetur í
Einar Kristjánsson
Reykholti í Borgar-
firði og annan á
Hvanneyri. Þetta
varð hans skóla-
menntun. Hann
varð því sjálfur að
bæta því við sem
honum fannst á
skorta og það gerði
hann með þrotlaus-
um lestri bóka,
einkum fagurbók-
mennta.
Einar kvæntist Guðrúnu
Kristjánsdóttur frá Holti í Þist-
ilfirði árið 1937. Þau bjuggu
fyrst á Hermundarfelli en síðar
reistu þau nýbýlið Hagaland og
bjuggu þar til 1946 er þau fluttu
til Akureyrar þar sem þau
bjuggu upp frá því. Þeim varð
fimm barna auðið. Einar var
lengst af húsvörður við Barna-
skóla Akureyrar, vinsæll og vel
metinn af samstarfsfólki og
nemendum.
Þegar Einar kemur til Akur-
eyrar er hann 35 ára gamall.
Eitthvað mun hann hafa fengist
við skriftir og ljóðagerð og þá
mest „fyrir skúffuna“ eins og
sagt er. Hér á Akureyri komst
hann fljótlega í kynni við skáldin
Rósberg Snædal, Kristján frá
Djúpalæk og Heiðrek Guð-
mundsson og síðar Guðmund
Frímann o.fl. Ekki er ólíklegt að
samneytið við þessi skáld hafi
orðið honum hvatning til þess að
sýna hvað í honum bjó og hvers
hann var megnugur.
Árið 1952 kemur út fyrsta bók
hans, Septemberdagar, sem
vakti þó nokkra athygli fyrir það
hve fagmannlega var að verki
staðið í samþættingu alvöru,
kímni og ádeilu. Síðan rekur
hver bókin aðra allt til ársins
1985 er síðasta bindi ritsafns
hans kom út. Alls urðu bækur
Einars 14 að tölu.
En þótt Einar yrði talsvert
kunnur fyrir ritverk sín þá varð
hann landskunnur sem útvarps-
maður, einkum fyrir þætti sína
Mér eru fornu minnin kær, á
árabilinu 1980-1990. Þættirnir
innihéldu ýmsan þjóðlegan fróð-
leik og vangaveltur um lífið og
tilveruna og voru samkvæmt
skoðanakönnunum eitthvert vin-
sælasta útvarpsefnið í mörg ár.
Úrval þáttanna er nú aðgengi-
legt á bloggsíðu um Einar.
En Einari var fleira til lista
lagt. Hann var einstaklega góð-
ur hagyrðingur, fundvís á efni og
laginn við úrvinnslu. Vísurnar
voru jafnan einfaldar og léttar,
eins og þær hefðu ort sig sjálfar,
og oftast slegið á létta strengi.
Loks er þess að geta að Einar
var söngvinn og músíkalskur
eins og sagt er. Hann fór ungur
að spila á tvöfalda harmoniku og
lærði ýmis lög af Guðjóni föð-
urbróður sínum á Sjóarlandi.
Einar lék oft fyrir dansi þar
eystra en eftir að hann fluttist til
Akureyrar hætti hann því enda
átti hann ekkert hljóðfæri.
Hann fékk sér þó síðar píanó-
harmoniku og píanó sem hann
lék á sér og sínum til ánægju.
Upp úr 1970 eignast Einar tvö-
falda harmoniku og fer að rifja
upp gömlu lögin sem hann og
Guðjón höfðu leikið forðum.
Honum hefur þá sennilega verið
orðið ljóst að hér voru á ferðinni
menningarverðmæti sem rétt
væri að varðveita fyrir komandi
kynslóðir. Hann kom sér á fram-
færi við Svavar Gests og árið
1979 kom út hjá SG-hljómplöt-
um plata með 30 lögum sem fólk
í Þistilfirði og víðar hafði dansað
eftir allt frá 19. öld og fram und-
ir miðja þá tuttugustu. Plata
þessi er ekki lengur fáanleg í
verslunum en fjölskylda Einars
hefur látið færa efni hennar yfir
á geisladisk.
Á ferli sínum öðlaðist Einar
margskonar opinberar viður-
kenningar. Hann hlaut lista-
mannalaun, fyrst árið 1953 og
síðar með hléum einhver ár.
Honum var boðið til dvalar í Sví-
þjóð á vegum sænsku samvinnu-
hreyfingarinnar vorið 1961, til
Rússlands í listamannanefnd
haustið 1971 og hlaut verðlaun
úr rithöfundasjóði ríkisútvarps-
ins og viðurkenningu frá Menn-
ingarsjóði Akureyrarbæjar svo
eitthvað sé nefnt.
Síðast en ekki síst naut hann
viðurkenningar fólksins, a.m.k.
norðanlands sem vinsæll upples-
ari eigin verka á árshátíðum og
skemmtunum ýmissa félaga-
samtaka allt frá því að Septem-
berdagar komu út 1955. Gras-
rótin kunni að meta hnyttni hans
og kímni og hann kunni að sá í
jarðveg hennar.
Einar átti heima á Akureyri í
hálfa öld. Honum þótti vænt um
bæinn og var stoltur af honum.
Hann fékk mörg tækifæri til
þess að sýna það í verki því að
oft var til hans leitað á hátíðis-
og tyllidögum og hann beðinn að
semja ljóð, leikþátt eða flytja
minni bæjarins. Akureyri var
bærinn hans og hann var skáld
bæjarins. Á Amtsbókasafninu á
Akureyri gefur að líta málverk
af Akureyrarskáldunum svoköll-
uðu, þeim sem settu svip á bæ-
inn og voru þekkt nöfn í heimi ís-
lenskra bókmennta um og eftir
miðja tuttugustu öld. Þeirra á
meðal var Einar. Einar lést á
Akureyri árið 1996 tæplega 85
ára að aldri. Fjölskylda Einars
hefur safnað saman efni um
hann og verk hans:
einarkristjansson.wordpress.com
Óttar Einarsson.