Birtingur - 01.06.1968, Blaðsíða 57

Ó, hví er mér ekki nógu heitt unnað? ó, hví er mér ekki
nógu heitt unnað?
æi, jæja!
þetta er draumur um konuást.
Nei, það er ég andspænis mannkyninu,
allt mannkynið og ég.
Hvað segi ég, þegar unnustan skrifar mér
(Þetta er það sem kalað er Harmagrátur um unnustuna)
að hún hafi gengið um garðinn
þar sem við vorum vön að sitja saman
og það hafi vakið henni ljúfar minningar.
Á — jæja! svara ég, þessu á ég að trúa,
ljúfar minningar fyrir þig? Á, jæja!
En ég er of fjarlægur til að sjá hvort hún grætur.
Sjálfur er ég grátandi
og hleyp í fang stormsins.
Það er veik von að hann lyfti mér upp úr tárunum sem
ég ösla í... Nei ég hef ekki lengi séð önnur eins bros
og geisla sólarinnar 1 regninu
sem streymir úr augum elskunnar.
Hvað hef ég gert?
Hver lagði beiskan bikarinn í hönd mér.
Blómið á vegbrúninni teygir sig til mín
°g þegar tár mín falla á það
hlær það til mín og króna þess
fagnar mér svo ég leggst á kné
að kyssa tár elskunnar { gullnum bikar
brugðnum að vörum mér til að slökkva þorsta.