Reykvíkingur - 16.05.1928, Blaðsíða 16

16
REYKVÍKINGUR'
Þrír Reykvíkingar.
Tveir Reykvikingar gengu fram
hjá húsinu í Aðalstræti, sem er
næst Bröttugötu, gegnt „Fjala-
kettinum" e. húsinu, par s>em
Silli & Valdi verzla).
Alt í einú fór annar Reykvík-
ingurinn (sem var Erlendur á
lögreglustöðinni) að tala um
þriðja Reykvikinginn, Sigurð heit-
inn Pétursson skáld, höfund leik-
ritanna „Hrólfur" og „Narfi‘“
„Hér í þessu húsi dó Sigurður
Pétursson", sagði Erlendur, „en
sá var nú ekki hræddur við að
deyja- Pegar hann var búinn að
fá döuðahrygluna, sagði hann við
manninn, sem vakti yfir honuim
Heyrirðu Gunnar, hún er komin,
hlakkaðu 111, nú færðu graut.
Maðurinn: „Hvað kostar að
draga úr mér íönn?"
Tannlæknirinn: „Átta krónur."
Maðurinn: „En hvað kostar að
losa hana dálítið?"
„Ó, hjartað mitt," sagði stúlka
við unnusta sinn, „ekki skil ég í
því, að þú skulir elska mig, þar
sem svo mikið er til í heiminum
af stúlkum, sem eru fallegri og
gáfaðri en ég."
En unnustinn var dálítið utan
við sig, af því hann var að hugsa
um, hvort það væri orðið of seint
að ná í aðgöngumiða að hnefa-
leikasýningunni, og svaraði:
„Ja, ég skil það nú satt að
segja ekki heldur."
Hann: „Ég gæti yðar vegna
þolöð allar kvalir helntítis."
Hún: „'Hvernig á ég' að vita
að þér meinið það.“
Hann: „Verðið konan mín og
sjáið til."
Guðrún: „Hann segir að ég sé
indælasti kvenmaðurinn á allri
jörðinni. Á ég að verða konan
hans?"
Sigrún: „Nei blessuð! Lofaðu
honum bara að halda þetta."
Dómarinn: „Af hverju stáhið
þér þessum 50 þúsund krónum?"
Fanginn: „Ég — ég var svang-
ur.“
Greifafrúin (við frægan tön-
listakennara); „Hvað er uppá-
haldshljóðfæri yðar?“
Tónlistakennarinn: „Bjallan sem
kallar i miðdegisverðinn."
Stórbóndinn: „Ég þarf mann
sem getur mjólkað og ekið Ford-
bíl."
Maðurinn (sem er að leita sér
atvinnu): „Eg kann að stjórna bíl,
en mjólka hann kann ég ekki.!"