Reykvíkingur - 08.03.1929, Blaðsíða 9

REYKVtHINQUg
57
Dr. Nikóla.
(Vllfreð Brús, sá er segir sög-
nna, hefir lent í sitt af iiverju.
Hann er gagnkunmugur Kínverj-
um og ága&tur í kínwersku. Þeg-
ar sagan byrjar er hainn atvininu-
iaus og félaus, og ræður sig þv;
tii æfintýraiegrar ferðar iangt imn
í land, með manni þeim, sem Ni-
kóla er nefndur, er segir honum
að ferðalagið sé svo hættullegt,
að eins likiegt &é að þeir komi
ekki lifandi aftur. Nikóia sýnir
honum ýms töfrabrögð.)
...Jafnframt því er gufuhmoðrimn
stækkaði tók hann á sig mamns-
mynd, og ioks varð maðurinn svo
greinilegur, að mér fanst það
vera raunivemlegur maður. Eftiir
augnablik fór maðurinm aftur að
werða ógreinitegri, og loks hvarf
hann með öi'lu, en þetta hafði
nrjög óþægiteg áhrif á mig, og
ég var dálitla stund að ná mér
aftur.
Nákóla tók nú bók af borð-
inu með fótografíum og fékk
mér, og Spurði livort ég sæi nrymd
af mannimium, sem hefði birst mér,
Ég flet'ti bókinni og fann brátt
mynd af manni, og var hiún ná-
kvæmlega eáns og harnn.
„Jæja hvað finst yður um þessa
tálxaun7“ spurði Nikola.
. „Merldlegt; störmerkilegt“ sagði
ég, þyí ég gat ekkert annað sagt.
„En hvernág skýrið þér fyrir-
brigðið?“ spurði hann.
„Ég get enga skýringu gefið“
sagi ég „nema það sé dáleiðing."
„Það má kalla það það“ sagðá
hann „en það ®enr ég hef sýmt yð-
ur liér, er sem þúfa hjá fjalli,,
hjá þyí, sem þeir geta sem þekkja
leyndardónia þá er ég hefi minst
á við yður — leyndardóma þá,
sem við förunr nú að reyna að
komast eftir. Og ég vil nú spyrja
yður: Finst yður ekki vert að
voga lífiniu fyrir slika leyndar-
dóma?"
„Jú sannarlega,“ sagði ég, „og
ég skal ekki liggja á liði mtniu.
En viljið þér segja nrér hvort
prik það, er þér fenguð hjá Wet-
heirell, kemur nokkiuð við starfi
því, er við höfum nú fyrir hönd-
utn ?“
„Já, það er svo að segja lyk-
illinn að öllu starfi okkar“ sagði
Nikóla. „Upprunatega voru þrjiú
svona prjk, og hafði hver sitt hver
af þreraiur aðalforingjium leyni-
félagsins. En einn þeirra fór í
ferðalag, og hvarf þá á dularfull-
an hétt, en prikið komst eiu-
hvernvegin í hendur ábótans i
Y.ung-ho-kung klaustrimu í Pek-
ing, og þaðjan stal Kíma-Pétur því,
en Iianm var Englendingur, sem
var í vinnu hjá mér. En hann