Vera - 01.12.1986, Blaðsíða 24

allt fram V, dagslns í dap ■
og viðtökurnar og bokmenntastofnu 9 P efast um
w -
T'nia er mea rJPjJUSJJ^“SSirM
komnar að efnmu sem þettaiv __ ^«0^9 fornbókmenntum.
er að seg/'a rannsoknum íslenska kvennabok-
„Ég hef í morg ar ver.ð aö safna efnn ^ ^ ^ tjmum tj|
menntasögu sem meining hremur tímabilum sem
dagsins í dag. Megináhers ur eru þ tj fraeinu ástandi
hvert um sig markar akveðm tim bað biíárinu 1000 til 1300 tel
til annars. AelstaímabrtmufragnþtóM anrw njður
ég að menning kvenna og ^^XLXunarinnar, en konur
með ritlistinni og uppkomubokmenn tf. rannsóknin aö
lærðu, sem kunnugt er, ekk.»50 ® erkium eftir Þessa hefö
hlutkvennaimunnljinhe ^ aÞ^ ^ FornaidarSögum, en
sem einkum ma sja i Næsta tímabil tekur til alda-
einnig nokkrum Islendmgas 9 ■ Aranna 1876 til 1920, þegar
mótannasíðustu, eða nanar . kurheirrakomaútáprenti. Hér
konur verða rithöfundar, fyrstu hverniq konur — með sína
pr bað helsta athugunarefmð að ajá hvemig Konu
konur verðarithöfundar, fyjstu b®kur _ meö'slna
e, það inn í nlhetðma sem karlar hðfðu
eðasvo, en um miö)ans!eunð pinhvers konar viðurkenningu bók;-
höfundar sem tekst aö oölast einhvers konarj ^
menntastofnunarinnar og aöéq9eralvegföstíelstatíma-
Það er skemmst fra þv. að segja, að ég er aiveg ^ frjórra en
bilinu, að minnstakosti urnf'n ímvndaö mér Þóekki væri nema
t'CCSISg! ^ er komlð ,rá kom
um.“
,,Fræöimenn dá Óöin og gera
hann jafnvel aðfyrirmynd sinni í stað
þess að fyllast ofboði yfir hegðun
hans!“
Helga segir þetta eias og
skáldi Völuspár er ekki< einai a n skum fornbókmenntum.
bylta hefðbundnum íu/kunu hPf,ir Völuspávaröveist i mjög
^,,EinsogflestönnurEddukvæði hefurVoluspava ^ ^
afbökuðu formi °9.erfltt a 1 (lj Þ heimsendi sem átti að verða
bundnatúlkun er su að það flalkernneinTSe útrýmingu 0g enda-
árið 1000. Ég sé hins vegar , þv lýWf9ólst ? skáld-
lokum fornrar kvennamen g • sem allt tilheyröi einu
skap, '^'Tm0b9XS5a,eipS;ðerí Þessað menp.
og sama sviðmu. Það ma sja 9 9 . js|endjngasög-
ingu í ýmsum 9eðso|nuþvi hvernig völvum og fjölkunnug-
um úir og gruiraf írasognu P er pjöur j konum. Völuspa
um konum er ufrymíog hvermg þ gg það er kona
fjallar um það hvern'9 * gerandi eða 3. persónu
sem talar, volvan, ymist 11. Persónu e k upPi situr hátt
sem þolandi. Kvæðið byrjar a þv, að hun síöan fram á
eins og seiölcvenna var s'ður. k áö vaidi á henni með því aö
seiöhjalli niöu, í
hvemig hann sölsar undir sig ver þ ð merkj|ega
gerir hann með sviKum, drapum og siöfræöi, virö-
eraðfræðimenn.sem margirerumj g PPje ^ Qg gefg hann
ast alls ekki hafa teklð e n Þð þpss að fyiiast ofboði yfir hegðun
jafnvel að fyrirmynd sinm i stao pess au y
hans!"
Stoaa™,teö/™„„ae,no ^semHelga^rinnJaþurog
aftur, og vinnutittllirin a °T.1Læðrasóau heldureinnig tílþess
SlgsTnSZZZa sem samsama sig hetiuhugspn og harl-
"T^ra.lí.SSTlslenöingasoau, sem eina bök-
iirmennmgu miöalda’kamivain ’ pð hun nerir qrín að hinni,
unni. Aðaleinkenni a þessari iaröneskt og líkamlegt $
dregur niður allt andlegt og hát,ðteg á jarönesk^ g^ ^
plan. í þessari hefð gengur_ þejr fostbræður Þorgeir og
einnig sjá i Egilssogu og Grett 9 ■ huqdjörfu og óbil-
Þormóður eru engan vegmn su V hinqað til viljað vera láta
andi karlmennsku semJræö.m;nn hafa hmgað til v, j ^ ^ ^
í gagnrýnislausri samsomun hvarvetna við í frá-
sLing þessara, ^menbska. Þ«a blasii^e ^ ^
sögnum sogunnar, þ.e.a.s. Hptiurnar missa niður
augum en gleraugum karmenn vfir|eitt eru hetjudáðirnar
Um sig buxurnar þegar verst gog og y ribböldum
mjög lltlö hetjule9ar, unna a JJWJ kve„,ýsinga,n-
og í skjóli nætu, Eg kemst a Þetta s,»t 9 y stetkar to„u, og
SmCog íynclim meö aibestu íslendingasbgum, Þót. hun
hafi nú ekki verið talin Það hingað t^. ö við ríkjandi
Kenningar eins og þessar eru ad s'f.s?*™J.randstöðu. Síð-
rannsóknahefð, og Helga he ur ens" . . h ■ vjð veitingu í
asta dæmið er þegar gengið var am Bæði dom.
s=“m9sls^r i4ííÆasiffi
,raðU0Um'SÍX?SÍSI og bókmennta-
einhuerjum aðilum sem Þarna ®'9eéha95mUunmSa,óðu i íslensk-
minni, aó petta sé í þittia skipti sem>g s ek, um tttöb^ f. ^
um bókmenntum, en het a ,ei kipp,, spottann, ann-
aöCaCClgákvaöaðkæ,astöðuve«ln9unataiatn,étBæ
SSfKtSs
herra fvrir brot á jafnréttislogum. Það hefur alerel ve ga
svonaSl áöur, Ég samÞykkti 9CvSSki ‘
um hvers virði jafnréttislogm eru ^oöuve' ingunni ^
hnekkt, og þaö virðist engin v,öur'0SLve annaS en ^urkenning'
um lögbrotum. Það er ekki hægt aö ara iannað en v t virð-
SSnSS^Æ—n^aidamannt„iipess
24