Vera - 01.12.1986, Blaðsíða 17

Vera - 01.12.1986, Blaðsíða 17
Konurfrá 12 löndum segja frá kvennasögu í sínu landi. Spænskurprófessorvid háskólann I Salamanca hefuroröiö. Á töfluna lengst til hægri hefur veriö skrifaö: Heimur hvítra kvenna! Rasismi i kvennarannsóknum! Hver á að skrifa söguna? Mál er að linni í frásögn af fyrirlestrum. Ég hef ekki minnst á nomir, tómstundir kvenna, æviskeið kvenna, nýlendukonur, kennslukonur, sambandið milli kyns og stéttar, kvennahreyfing- una Beguínurnar sem uppi var á miðöldum og svo ótalmargt sem þarna var kynnt. Ég einbeitti mér að nútímasögu og sá að árin milli stríða eru vinsælt rannsóknarefni. Mér er reyndar sagt að frænkur okkar í Danmörku séu nú að fást við áratuginn milli 1950 og 1960. Við íslendingarnir sáum kvikmynd um konur í Ástralíu sem rakti sögu hvítra kvenna frá því að þær voru fluttar sem fangar til Astralíu og til kvennahreyfingar síðustu ára sem mjög hefur látið til sín taka þótt ekki komist það í fréttir hér á norðurslóðum. Einnig skoðuðum við stórmerkilega sýningu um gyðingakonur, siði þeirra og hlutverk sem hefur breyst nokkuð á seinni árum. Þá er aðeins eftir að greina frá fundinum þar sem „málin voru rædd“. Dagana sem ráðstefnan stóð bar öðru hverju á hópi svartra kvenna (The Black Women's Group eins og þær kölluðu sig). Einn morguninn heimsóttu þær alla fyrirlestra sem voru í þangi og lásu upp yfirlýsingu um það misrétti sem þærværu beitt- ar. Eins bar mikið á auglýsingum frá lesbíum sem greinilega höfðu ýmislegt við hefðbundna sögu að athuga og töldu sig hafa sérstakt sjónarhorn á fræðin. Enn varð undirrituð heldur óviðbúin og undrandi á slíkum áherslum. Á þriðja degi var boðað til alls- herjarfundar til að ræða samskipti svartra og hvítra innan sagn- fræðinnar. Eins og ég nefndi hér að framan kom í Ijós að báðir aðilar höfðu nokkuðtilsíns máls. Rannsóknir hvítra kvennaáhvít- om konum voru í miklum meirihluta, en því svöruðu hvítar konur Þannig: Við viljum ekki að karlar séu að skrifa um okkur og túlka okkar sjónarmið, finnst ykkur rétt að við hvítar konur sem ekki Þekkjum ykkar aðstæður af eigin raun séum að skrifa um kúgun svartra kvenna? Veröið þið ekki að gera það sjálfar? Einnig kom [ Ijós aö þarna var um togstreitu að ræöa milli skóla og stofnana ' Arnsterdam og vandræði í samskiptum. Konur af annarri og Þnðju kynslóð innflytjenda frá fyrrverandi nýlendum Hollendinga hnnst þær vera utangarðs og að í þjóðfélagsmynd þeirri sem drogin er upp af hvítum konum gleymist þær þúsundir kvenna sem löngu eru orðnar hluti af hollensku samfélagi þótt uppruninn só annar. Því var hvíslað af sárum hvítum konum að þær svörtu hefðu verið svo uppteknar við að ræða vanda sinn að þær hefðu ®kki látið sjá sig á þeim fyrirlestrum sem þó fjölluðu um konur í oýlendum Hollendinga og konur þriðja heimsins. Andrúmsloftið hreinsaðist eftir fundinn og vonandi verður þessi umræða til að V|kka sjóndeildarhring þeirra sem fást við sögu í löndum þar sem ólík þjóðarbrot mætast. þess skal að endingu getið að Þórunn Magnúsdóttir flutti fyrir- estur um sjókonur á Islandi og vakti efnið forvitni kvenna frá Eng- ar>di og Skotlandi sem aldrei höfðu leitt hugann að því hvort kon- Ur hefðu gripið í ár eða lagt net við strendur Bretlands. Þannig 9eta ráöstefnur sem þessi opnað nýja sýn, komið hugmyndum á reik og miðlað reynslu frá einu landi til annars. Kristin Ástgeirsdóttir Kvennarannsóknir í Háskóla íslands Ráðstefnan um kvenna- rannsóknir i Háskóla íslands í lok kvennaáratugar S.Þ. 1985 er eflaust mörgum í fersku minni enda tókst hún einstak- legavel. Fráhenni varsagt lítil- lega í VERU, 4. árg. 6/1985. Áhugahópurinn sem stóð að undirbúningi ráðstefnunnar lét ekki þar við sitja heldur boðaði hann til fundar í Skólabæ, félagsheimili háskólakennara við Suðurgötu. Á þeim fundi var kosin framkvæmdanefnd sem sá um fundi það sem eftir var vetrar. Þar að auki voru stofnaðir starfshópar. Á fund- inum voru ýmist fræðandi er- indi og umræður eða rætt um aðstæður íslenskra kvenna til kvennarannsókna. Það er Ijóst að þær eru miklu verri en gerist meðal nágrannaþjóðanna þar sem kvennafræði hafa unnið sér sess í háskólum bæöi inn- an kennslu og í rannsóknum. Þess vegna var sérstakur starfshópur kjörinn á síðasta fundi fyrir sumarfrí til þess að koma með tillögur um skipulag kvennafræða við Háskóla ís- lands, bæði rannsókna og kennslu. Þessi nefnd sem skipuð er bæði kennurum og nemend- um við Háskólann sagði frá störfum sínum á fyrsta fundi vetrarins í okt. s.l. Það er henn- ar megintillaga að boðið verði upp á kvennafræði sem auka- grein í félagsvísindadeild og verði hún opin nemendum úr öðrum deildum, enda verði boðið upp á valgreinar í ýms- um greinum bæði innan félagsvísindadeildar og annarra deilda. Það eru góðar líkur á að koma þessu nýmæli í kring þegar á næsta ári. Hitt verður eflaust þyngri róður að koma upp rannsóknarstofnun í kvennafræðum, eins og hópur- inn vill stefna að. Fundarhöldum verður hald- ið áfram í vetur og er í ráði að fá einhverja konu eða konur til að segja frá rannsóknum sinum á hverjum fundi. Fundirnir, sem verða auglýstir í útvarpi, eru opnir öllum þeim sem áhuga hafa. í ráði er að gefa aftur út ráð- stefnubókina frá ráðstefnunni haustið 1985 en hún seldist upp á ráðstefnunni. G.Ó. AUGLÝSINGASTJÓRI Vera óskar eftir að ráða auglýsingastjóra sem allra fyrst. Upplýsingar gefur Ragnhildur í síma 651679 og 22188. 17

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.