Vera - 01.12.1986, Blaðsíða 31

Aðalstræti 4, 7 og 16.
Tjarnargata 11.
Vallarstræti 4 og Sigtún við Austurvöll.
Kirkjustræti 8,8b og 10 (sem reyndar eiga að víkja sam-
kvæmt ákvörðun Alþingis).
Flest þessara húsa skipta verulegu máli fyrir svipmót
Kvosarinnar og því mikilvægt að þau fái að standa
áfram á sínum stað. Eitt þeirra, Aðalstræti 8 eða ísafold-
arhúsið, er þó orðið svo aðþrengt af háum steinhúsum
að það nýtur sín engan veginn. í umræðum um skipu-
lagstillöguna hef ég m.a. bent á að vel mætti flytja það
á lóðina Aðalstræti 12 og veita þannig elsta húsi borgar-
innar, Aðalstræti 10, einhvern stuðning gegn þeirri
steinsteypubyggð sem mun einkennagötuna. Þó borg-
in eigi ekki lóðina í dag þá gæti hún vel stefnt að þvf að
eiganst hanat.d. með makaskiptum. Þessari hugmynd
hefur enginn gaumur verið gefinn af skipulagsyfirvöld-
um í Reykjavík.
Talsmenn niðurrifsstefnu í skipulagsmálum halda því
9jarnan fram að varðveislufólk vilji frysta byggðina og
stilla klukkuna aftur á bak. Þetta er auðvitað ekki rétt og
Þeir sem slíku halda fram gera það annað hvort fyrir fá-
visku sakir eða í beinu áróðursskyni. I nágrannalöndum
okkar er s.k. varðveisluskipulag alþekkt fyrirbæri þegar
varðveita á bæjarhverfi eða bæjarhluta. Slíkt skipulag
bannar ekki breytingar á húsum heldur kveður einungis
á um að tiltekin hús skuli varðveitt án umtalsverðra
breytinga. Slfkt skipulag er þannig úr garði gert að eig-
Adalstræti séð til norðurs.
endur húsanna hagnast ekki á niðurrifi menningarverð-
mæta eins og oftast er raunin hér á landi. Með varð-
veisluskipulagi er fyrst og fremst verið að tryggja að
ákveðið svipmót byggðar haldi sér.
Framandi götumyndir
Og það er einmitt þetta sem er svo mikilvægt í Kvos-
inni, þ.e. að svipmót hennar og sérkenni fái að halda sér.
Það er enginn vafi á því að þær útlitsteikningar sem
gerðar hafa verið af nýju skipulagstillögunni eru mjög