Vera - 01.02.1991, Blaðsíða 26

HEIMILI OG SKÓLI
Mörgum foreldrum finnst
skólinn hálf ógnvekjandi.
Þeir eru kannski áhugasamir
um námsefni og kennslu-
hætti, en þora ekki að nálgast
skólann af ótta við að vera
taldir uppáþrengjandi eða að
þeir skilji ekki hvað um er að
vera. Þeir kunna ekki við að
aðstoða börnin við heima-
námið eða kenna þeim að
lesa fyrir skólaskyldualdur,
því að hugsanlega noti þeir
ekki viðurkenndar aðferðir
við kennsluna. A síðustu
árum hafa sprottið upp for-
eldrafélög til að brúa þilið á
milli heimila og skóla. Starf
þessara félaga er ærið mis-
munandi eftir skólum. Ung
kona í foreldraráði gamal-
gróins skóla á höfuðborgar-
svæðinu segir svo frá:
- Ég bauð mig fram í for-
eldraráð vegna þess að ég
hafði hugmyndir um að þar
gæti ég haft áhrif á þróun
skólamála. Ég sá fyrir mér að
foreldrar gætu orðið sterkur
þrýstihópur á stjórnvöld í
stórum pólitískum málum
eins og kröfunni um fækkun
í bekkjardeildum, skólamál-
tíðir og einsetinn skóla. En
mér fannst fólk forðast að
ræða þessi stóru mál, heldur
var talað um föndurdaga og
annað slíkt. Mér fannst það
svolítið kaldhæðnislegt að
fyrir fyrsta fundinn minn var
ég beðin um að baka köku.
En þetta var reyndar mjög
góður fundur og mikið talað
um viðhaldsmál skólans,
sem er náttúrulega pólitík
líka. Skólayfirvöld voru
löngu búin að gefast upp á
að fá að gera endurbætur á
skólanum, en fyrst þegar for-
eldrar tóku höndum saman
fór eitthvað að gerast. I þessu
máli styrktist sú trú mín að
foreldrar gætu haft mikil
áhrif á þróun skólamála.
í Hlíðaskóla er mjög virkt for-
eldrafélag. Kristín Trausta-
dóttir hefur verið formaður
þess í fjögur ár. Hún segir að
félagið sé ekki á basarstigi
nema að hluta til. Með því að
selja hráefni í jólaföndur sem
unnið er við í húsnæði
skólans afli félagið peninga
til tækjakaupa. Aðalverkefni
félagsins sé hins vegar að
laða foreldra að skólanum og
sé byrjað á því strax í sex ára
bekk. Foreldrum er gert að
vera í skólanum einn tíma á
önn til að fylgjast með því
sem börn þeirra eru að fást
við. Það er ætlast til að fólk
taki sér frí úr vinnu.
- Menn taka sér frí til að
fara til læknis eða í jarðar-
farir. Því skyldi fólk ekki geta
tekið sér frí til að fylgjast með
börnum sínum í skóla. For-
eldrar eru yfirleitt áhuga-
samir um námsefni og
kennsluhætti, en halda oft að
þeir séu óvelkomnir. Ég held
að í flestum tilfellum vilji
skólar samstarf við foreldra,
segir Kristín.
A hverjum vetri heldur
foreldrafélagið í Hlíðaskóla
umræðufundi með 12-13 ára
unglingum og foreldrum
þeirra. Talað er í hópum um
gefið umræðuefni sem snert-
ir bæði unglinga og foreldra
og séð til þess að ungling-
arnir lendi í hópi með öðrum
foreldrum en sínum eigin. I
lok fundarins er lesin upp
niðurstaða hvers hóps og
niðurstöðurnar eru síðan
geymdar í skólanum. Þetta
reynist ákaflega gefandi
bæði fyrir unglingana og for-
eldrana, því að þarna gefst
þeim kostur á að tala við
aðra og sjá í nýju ljósi mál,
sem kannski eru vandamál
heima fyrir.
ATHYGLISVERÐ
TILRAUN Á AKUREYRI
MENNTASTEFNA
SEM HORFIR FRAMHJÁ KYNFERÐI
ER DÆMD TIL AÐ MISTAKAST
í vetur hefur verið gerð til-
raun með kynskiptan 8.
bekk í Gagnfræðaskóla
Akureyrar. Fjórar af fimm
bekkjardeildum eru hreinar
og tímar stráka og stelpna
skarast aldrei. Markmiðið
með þessari tilraun er að
leyfa stelpum að njóta sín í
skólakerfi, þar sem yfirleitt
ber meira á strákum. Bæði
skólamenn og nemendur
eru ánægðir með árangur
þessarar tilraunar, sem er
gerð með styrk frá Mennta-
málaráðuneytinu, Kennara-
sambandi íslands og Jafn-
réttisnefnd Akureyrar. Mik-
ill friður ríkir í stelpna-
bekkjum, en þær voru lengi
fram eftir hausti að átta sig á
þessu fyrirkomulagi og
finna goggunarröðina. Aður
en tilraunin hófst var talað
við alla nemendur og
foreldra. Margir foreldrar
voru neikvæðir í byrjun, en
nú eru flestir orðnir já-
kvæðir. Tilrauninni lýkur í
vor og þá verður tekin
ákvörðun um hvort haldið
verður áfram á þessari
braut. Enn er ekki hægt að
meta hvort munur sé á
námsárangri unglinganna.
I grein í Nýjum menntamál-
um 2. tbl. 8. árg. 1990 skrifar
Dr. Guðný Guðbjörnsdóttir,
dósent í uppeldisfræði við
Háskóla Islands, grein sem
hún nefnir „Kynferði, skól-
inn og kennaramenntunin".
Þar heldur hún því fram að
þörf sé á breyttum áherslum
í skólastarfi og kennara-
menntun ef skólastefnan á
að vera í samræmi við nýút-
komna aðalnámskrá grunn-
skóla. „Þessar breyttu
áherslur fela í sér aukna
áherslu á að undirbúa nem-
andann fyrir heimilislíf, að
gera reynsluheim kvenna
sýnilegri, að tryggja að kyn-
ferði hindri engan í skóla-
starfi og að tekið sé mið af
mikilvægi kynferðis fyrir
mótun manneskjunnar."
Guðný segir að tímabært sé
að huga að kynskiptri
kennslu í einstökum grein-
um, „gefa kost á kynskipt-
um bekkjum í tilraunaskyni
og gera markvissar tilraunir
með aukna jafnréttisfræðslu
og þróunarstarf á þessu
sviði...." Guðný telur
kvennaskóla raunhæfan
kost, „þar sem gagnrýnið
sjónarhorn kvennafræða og
kvenstjórnenda fær að njóta
sín og stúlkur finna að þær
verða að ganga í öll verk og
njóta óskiptrar athygli kenn-
aranna." Kvennaskólinn
hefði að sjálfsögðu sömu
menntamarkmið og aðrir
skólar á sama skólastigi en
hagi starfi sínu í samræmi
við þarfir og áhuga stúlkna
fyrst og fremst.
26