Vera - 01.02.1991, Blaðsíða 5

LESENDABREF
Kæru kynsystur.
Sem auglýsingastjóri nóvem-
berblaðs Veru er mér bæði ljúft
og skylt að taka þátt í þeirri
umræðu sem snyrtivöruaug-
lýsingarnar hafa vakið.
Það var aldrei meðvituð
ætlun mín að særa neinn, en í
pólitísku blaði eins og Veru
eru auglýsingar alltaf við-
kvæmar og í rauninni vonda
samviskan. Þær eru nauðsyn-
legar til fjáröflunar, en enginn
vill vita af þeim.
Harkaleg viðbrögð sumra
lesenda Veru við fyrrgreindum
auglýsingum eru mér sumpart
kærkomin. Umræðan um kon-
una sem kynveru hefur af ein-
hverjum ástæðum dottið upp
fyrir þau tuttugu ár sem nýja
kvennahreyfmgin hefur verið
við lýði. I upphafi börðumst
við gegn þeim kvenímyndum
sem við þekktum. Móðurinni
og hórunni. Og þar erum við í
rauninni staddar í dag. Við
erum enn annað hvort ofur
kvenlegar eða afneitum kven-
leika okkar. Ottumst hóruna í
rauninni meira en móðurina
því í henni er sektarkenndin.
Og hún er svo sterk að við vilj-
um ekki horfast í augu við
hana. Þetta er m.a. ástæðan
fyrir að kvénnahreyfingin nær
ekki til ungra kvenna. Þær
upplifa á táningaldri það sama
og við gerðum fyrir 25 árum.
Stelpurnar láta það, strákarnir
fá það. Og það eru vondu stelp-
urnar sem láta það. Við styðj-
um þær ekki. Okkur finnst
þetta sjálfum. Tilfinningalega.
Eða hvernig getur auglýsing
sem segir okkur að nota ilm-
vatn og önnur sem býður upp á
stinn brjóst sært okkur meira
en auglýsingin á baki Veru sem
býður Coke til að vera í góðu
formi? Hvernig getur tískan
sagt okkur hvernig við eigum
að líta út ef við þekkjum okkar
eigin þarfir? Nei stelpur,
óvinurinn er ekki markaður-
inn, heldur við sjálfar. Við get-
um þá fyrst farið að tala um
kvenfrelsi þegar við tökum
okkur í sátt sem kynverur.
Njótum safa okkar og
þeirrar munúðar sem líkam-
inn getur veitt okkur. A eigin
forsendum og með þeim með-
ulum sem okkur henta. Verum
vondu stelpurnar. Og berum
ábyrgð á því.
Aslaug Jóhannesdóttir
ÉG ER MEÐ SLÖPP BRJÓST
OG STOLT AF ÞVÍ!
Eg er eflaust ekki sú eina sem
brá í brún þegar bláa Veran
kom til mín og ég sá aug-
lýsingarnar í henni. Ég frábið
mér auglýsingar eins og þá
um brjóstakremið, kóka kóla
og ilmvatnið. Alls staðar er
verið að koma því inn hjá
okkur konum að við séum
ekki nógu góðar eins og við
erum heldur þurfi að betrum-
bæta okkur á einhvern hátt.
Finnst mér fokið í flest skjól ef
Vera ætlar að fara að taka
undir þann söng. Spurningin
er e.t.v. ekki: Er kvennabar-
áttan orðin of pen? heldur: Er
Vera orðin of „pen"? Ég fyrir-
gef ykkur í þetta sinn - Vera á
skilið annan séns, enda fyrir-
gefum við hinum fjöhniðlun-
um alls kyns ósóma daglega
og því e.t.v. ekki til rnikils
ætlast að fyrirgefa Veru einu
sinni á níu árurn.
Með kveðju frá einni sem
hefur verið áskrifandi frá
upphafi og er með slöpp
brjóst og stolt af því.
5