Vera - 01.06.1999, Blaðsíða 10

eftir Kristínu Astgeirsdóttur
fíödd Kvennalistans
þagnar
Eg veit af gamalli reynslu að það er gott að anda
einu sinni og anda tvisvar áður en orð eru látin
falla og að tíminn breytir oft sýn á liðna atburði. Ég
hef efasemdir um hvort tímabært sé fyrir okkur sem vorum
gerendur í þeim átökum sem leiddu til þess að Kvenna-
listinn var lagður í rúst að tjá okkur mikið. Til þess eru at-
burðir enn of nálægir og í það minnsta í mínum huga ríkir
enn reiði yfir því að ákveðinn hópur kvenna skyldi leyfa sér
að eyðileggja einhverja merkustu kvennahreyfingu
Evrópu. Á þeirri leið var skugga varpað á baráttu kvenna
hér á landi fyrir frelsi og sjálfstæði og traðkað á mörgum
helstu hugsjónum kvenfrelsisbaráttunnar. Það hefur verið
Þingflokkur Kvennalistans 1991 til 1995. f.v. Ingibjörg S. Gísladóttir, Jóna
V. Kristjánsdóttir, Kristín Halldórsdóttir starfskona þingflokksins, Kristin
Ástgeirsdóttir, Anna Ól. Björnsson og Kristín Einarsdóttir.

m
sárt upp á að horfa. Það var hægt að fara aðra leið, en
henni var hafnað. En úr því að VERA ætlar að gera úttekt
á því sem á undan er gengið og því sem framundan er,
finnst mér ég verða að setja fram mína sýn á söguna, þótt
ég hefði viljað láta það bíða betri tíma.
egar kvennahreyfingar vesturlanda gengu í endurnýjun lífdaga
á sjöunda áratugnum má segja að nokkrar hugmyndir hafi ein-
kennt þær allar, þótt áherslur og sýn á samfélagið hafi verið
mismunandi. Ein þessara hugmynda var sú að gera konur sýnilegar.
Sýnilegar á öllum sviðum þjóðlífsins, en ekki síður að draga fram
sögu kvenna allra alda til þess að efla sögulega vitund og skilning
kvenna á stöðu þeirra í aldanna rás. Það er nefnilega eins og sagan
10