Vera - 01.06.1999, Side 32

„Reykjavíkurlistinn var skemmtilegt ævintýri og mikilvægt fyrir okkur kvennalistakonur sem alltaf
höfðum verið í minnihluta."
skóla vann hún í mötuneyti Hvalstöðvarinn-
ar í Hvalfirði og kynntist þar manni sínum,
Karli Erni Karlssyni, en hann vann í Hval-
stöðinni þetta sumar. Þau voru bara 17 ára
og trúlofuðu sig skömmu síðar. Kristín fór
samt sem au pair til Frakklands í hálft ár en
árið sem Kalli varð stúdent giftu þau sig og
eignuðust fyrsta barnið, Harald árið 1967.
Síðan fór Kalli í Háskólann að læra tann-
lækningar og þau eignuðust tvö börn í við-
bót - Breka 1971 og Þebu 1972.
„Ég vann úti eftir að strákarnir fæddust en
eftir að þriðja barnið bættist við tók ég að
mér vinnu heima. Ég saumaði fyrir fólk og
saumaði líka föt á krakkana, þannig fékk ég
útrás fyrir sköpunargleðina á þeim árum. Ég
vann líka við að lita Ijósmyndir fyrir Ijós-
myndastofur en þá var ekki byrjað að taka
litmyndir. Mér finnst ég voðalega gömul
þegar ég segi þetta,“ segir Kristín og hlær.
Hún þætir við öðru dæmi um hvað tímarn-
ir hafa breyst. Það var þegar hún gekk með
fyrsta barnið og vann við afgreiðslu í Hljóð-
færaverslun Reykjavíkur. Þá var henni sagt
upp vinnunni vegna þess að ekki þótti við
hæfi að þunguð kona sæist á bak við búð-
arborðið.
W
þessum árum voru Rauðsokkur að
byrja starfsemi hér á landi og Kristín
segist hafa fylgst með þeim af á-
huga en ekki haft tök á að að starfa með
þeim. Þau flytjast síðan til Kaupmannahafn-
ar þar sem Kalli var við framhaldsnám á ár-
unum 1975 til 1978.
„Mestu viðbrigðin við að koma til Dan-
merkur var hversu auðvelt var að fá leik-
skólapláss fyrir öll börnin án þess að spurt
væri hvort ég væri að vinna úti eða ekki. Það
var algjör frelsun fyrir mig, miðað við þær
reddingar sem ég hafði þurft að stunda þau
átta ár sem liðin voru frá því Haraldur fædd-
ist. Ég gat því ráðið tíma mínum og fór að
vinna á leikskóla eða vöggustofu. Ég gerði
líka tilraun til að fara í nám, tók inntökupróf í
innanhússarkitektúr og komst inn en gafst
upp því mér fannst of erfitt að stunda svo
stíft nám með þrjú lítil börn og heimili. Eftir
að við komum heim fór ég hins vegar í
Fóstruskólann haustið 1979. Mérfannst það
gott nám og skemmtilegur skóli. Námið hef-
ur nýst mér vel þótt ég hafi ekki gert leik-
skólakennarastarfið að ævistarfi. Ég vann í
Steinahlíð og seinna á foreldrarekna leikskól-
anum Ósi.“
Um þetta leyti hóf Kristín afskipti af störf-
um kvennahreyfingarinnar. Hún segist hafa
fylgst með starfi Kvennaframboðsins og far-
ið á fundi á Hótel Vík en ekki tekið fullan þátt
þar sem hún var að Ijúka námi, vorið 1982,
þegar boðið var fram til borgarstjórnar. 13.
mars 1983 var Kvennalistinn svo stofnaður
og bauð fram lista viö alþingiskosningar um
vorið. Þá var Kristín með og hefur tekið virk-
an þátt í starfinu síðan.
„Ég tók líka þátt I að stofna Kvennaathvarf-
ið, sumarið 1982. Ég var í svokölluðum
skipulagshópi sem mótaði hugmyndafræð-
ina og var starfskona Kvennaathvarfsins í eitt
ár, frá 1984 og þangað til ég eignaðist
yngsta soninn, Bjart, 1985. Þegar hann fékk
pláss á Ósi fór ég að vinna þar þangað til að
ég settist í Myndlista- og handíðaskólann
haustið 1988.“
Hvernig stóð á því að þú fórst í myndlistar-
nám?
„Mig langaði oft í myndlistarnám þegar ég
var ung en gaf það alveg frá mér. Þegar ég
tók ákvörðun um að fara í Fóstruskólann
fannst mér mjög óábyrgt að vera að spá í
myndlistarnám, auk þess sem ég hafði þá
ekki snert á pensli í langan tíma. Samt blund-
aði þetta alltaf í mér. Það var svo þegar Har-
aldur sonur minn fór á undirbúningsnám-
skeið fyrir Myndlista- og handíðaskólann að
hann dró mig með sér. Það var reyndar ekki
mjög erfitt fyrir hann og ég hafði mjög gam-
an að þessu. Þegar námskeiðinu var lokið
sótti hann um að fara í inntökupróf I skólann
og hvatti mig til að gera það líka. Við feng-
um bæði að fara í inntökuprófið og ég
komst inn í skólann en hann ekki! Það var
auðvitað svolítið sárt en hann komst inn ári
seinna og við vorum saman í skólanum í þrjú
ár.“
Kristín segist alveg eiga það syni sínum
að þakka að hún tók þetta skref en mynd-
listin veitir henni svo mikla ánægju að hún
segist ekki skilja hvernig hún hafi getað ver-
ið án þess að mála eða teikna í svo mörg ár.
Starf Kristínar í Kvennalistanum hefur
alltaf verið mikilvægur hluti af lífi
hennar. Hún sat í stjórn Húsnæði-
stofnunar í eitt ár, en þá var útskiptaregla
Kvennalistans svo ströng að hver kona sat
aðeins í eitt ár í nefnd og þá tók önnur við.
Hún sat líka í íþrótta- og tómstundaráði en
þegar hún fór í myndlistarnámið, 1988, dró
hún sig í hlé um tíma.
„Ég var í þriðja sæti á listanum til borgar-
stjórnar 1986. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
var í fyrsta sæti, og náði kjöri í borgarstjórn,
og Elín G. Ólafsdóttir í öðru sæti. Ákveðið
var að Ingibjörg Sólrún drægi sig í hlé eftir
tvö ár og Elín tæki við, en þá hafði Ingibjörg
Sólrún verið borgarfulltrúi í sex ár, frá 1982.
Ég hefði þá átt að verða varaborgarfulltrúi
en Hulda Ólafsdóttir tók sætið fyrir mig. (
kosningunum 1990 var ég á listanum, en
ekki ofarlega. Ég vildi einbeita mér að nám-
inu og fann meðan á því stóð að ég vildi
leggja myndlistina fyrir mig. Þá ákvörðun tók
ég þegar ég fór í tvo mánuði sem skiptinemi
á listaakademíuna í Osló, í byrjun árs 1991.
Það var í fyrsta skipti á ævinni sem ég bjó
ein! Reyndar bjó ég í kommúnu með öðrum
nemendum, mikið yngra fólki en ég, en var
samt alveg á eigin vegum. Þetta var mikil
reynsla, ekki bara það að fara burt frá fjöl-
skyldunni heldur reyndi á mig sem myndlist-
arkonu. Ég fékk vinnustofu og þurfti sjálf að
ná athygli prófessoranna, ólíkt því sem var í
MHI þar sem kennararnir fylgjast með nem-
endum. Ég hefði sem sé getað verið þarna í
tvo mánuði án þess að nokkur skipti sér af
mér, en það vildi ég ekki. Ég var hörð á því
að fá leiðbeiningu og hafði mig í frammi."
Eftir að Kristín lauk námi hefur hún haldið
sjö einkasýningar og hefur kennt við Mynd-
listaskóla Garðabæjar frá 1994. Á þessum
tíma segist hún líka hafa gert það upp við
sig að hún gæti ekki verið án þess að sinna
pólitíkinni. Þegar hún hafði lokið myndlistar-
náminu, ,1992, var hún beðin að setjast í
stjórn Dagvistar barna og þegar kom að
undirbúningi framboðs Reykjavikurlistans til
32