Ljósmæðrablaðið - 01.04.1981, Qupperneq 6

4
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
fínt, sem ég ætti að lækna mömmu með, en það reyndist eitthvað
ekki eins auðvelt og ég hélt. Samt gréri þetta, en meðan það var að
gerast, var læknirinn sóttur á næsta bæ og kom þá við heima til
að vita hverng sárið hefðist við. Honum var sagt að ég hefði skipt
á því á hverjum degi. Hann leit á það og sagði: „Ætli stelpan verði
ekki bara hjúkrunarkona.” Ég hugsaði oft um þetta orð, sem ég
hafði aldrei heyrt áður, og braut heilann um það án þess að skilja
hvað það þýddi, en þegar ég spurði um það, var mér sagt að það
væri kona sem hjúkraði veiku fólki.
Upp frá því hugsaði ég sífellt um að verða hjúkrunarkona þegar
ég yrði stór.
Á árunum kringum 1930 var mikið talað um kristniboðíð í
Kína. Þá þráði ég svo mikið að fara í Hjúkrunarskólann og fara
siðan til Kína. Ég man ekki hvaða ár það var, sem hjúkrunarnám-
skeið var haldið á Hellissandi, líklega 1927—28. Þangað fór ég og
fannst mjög gaman og eftir það var ég ákveðin í að fara í Hjúkr-
unarskólann, en það rann allt út í sandinn.
í Ljósmæðraskólann fór ég haustið 1930, það ár var skólinn
lengdur upp í eitt ár úr níu mánuðum. Þá kenndi bóklega námið
prófessor Guðmundur Thoroddsen, en verklega námið Jóhanna
Friðriksdóttir yfirljósmóðir. Við vorum 11 við námið um vetur-
inn, en ein útskrifaðist úr skólanum um vorið, eftir níu mánuði.
Það var Arndís Eiríksdóttir, sem lengi starfaði í Holtahreppi í
Holtum i Rangárvallasýslu. Hún mun vera sú síðasta, sem tók
próf úr Ljósmæðraskólanum eftir níu mánaða nám. Þá voru
þrjár ljósmæður í Reykjavík, sem tóku nema til að hafa með sér
við fæðingar i heimahúsum. Við gengum til skiptis með þeim út
um bæinn til sængurkvenna. Ljósmæðurnar, sem höfðu okkur
nemana með sér voru Þuríður Bárðardótir, Þórunn Á. Björns-
dóttir og Þórdís Carlquist. Ég var með Þuríði og var það mjög
mikilsverður þáttur í náminu, sem ég hefði ekki viljað vera án.
Þar sá ég þá sárustu fátækt, sem ég hafði ekki áður kynnst.
Einu sinni var allsleysið svo algert, þegar við komum til konunnar
sem var að fæða, að hún átti ekkert hreint á rúmin. Hún hafði
þvegið allt af rúmunum um morguninn, þvotturinn því blautur og
ekkert til skiptanna. Þrjú börn, sitt á hverju árinu stripluðust í
herberginu, þar sem konan var að fæða. Hún hafði líka þvegið af
þeim og ekkert átt til að láta þau fara í á meðan, sagði að börnin