Ljósmæðrablaðið - 01.12.1990, Blaðsíða 14

Hendur sem strjúka: Lína kreppir sig saman og hjúfrar sig niður jafnframt
þvísem hún ber sig að þvíað sjúga. Viðbrögð móður: ,,Æ Lína, en hvað
þú ert lítil í þér í dag. “
værð sem yfir þau kom — afslappaðan
líkama og andlit, dýpri og reglulegri
andardrátt. En síðar kom í ljós að eftir-
tekt og árvekni jókst þegar þau fundu
snertingu handa foreldra sinna. Hreyf-
ingar urðu hægari og yfirvegaðar og
börnunum óx þrek til að kanna sig sjálf
og þann er hélt utan um þau.
En við urðum einnig varar við nei-
kvæð einkenni er þannig var haldið ut-
an um þau. Viðbrögð sumra hinna
yngstu (bæði hvað meðgöngulengd
varðar og raunverulegan aldur) urðu
óreglulegur andardráttur, grettur og
fálmkenndar hreyfingar — einkum um
leið og foreldrarnir snertu þau, fluttu
hendurnar til eða hættu strokum eða
faðmlögum. En oftast urðu börnin ró-
leg mjög fljótlega og ef foreldrarnir
héldu utan um barnið í fimm mínútur
12 _______________________________
eða lengur var þeim óhætt að sleppa
takinu án þess að börnin sýndu merki
um viðbrögð við breytingunni.
Það var hins vegar ekki sama hvern-
ig foreldrarnir héldu utan um barnið.
Aríðandi var að snertingin væri fum-
laus og hendurnar sveigjanlegar fyrir
hreyfingar og andardrátt barnsins. Einn-
ig var áríðandi að snerta ekki viðbragðs-
stöðvar barnsins. Þegar haldið var
undir fæturna var t.d. stundum snert
við boðstöðinni fyrir skrið.
Suma dagana vildu börnin greini-
lega fá að sofa í friði en aðra daga vildu
þau láta halda á sér og tala við sig.
Viðbrögð bamanna við
strjúkandi höndum
Mjög margvísleg svipbrigði sáust hjá
fyrirburunum þegar foreldrarnir struku
1_IÓSMÆÐR ABLAÐIÐ