Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1885, Blaðsíða 36

sjer numinn af sorg og gremju yfir þessum dvæntu frifear-
samningum, sem bæfei ónýttu vonina um frekari framgang,
og gátu vakib byltingu í þjóbinni, sem orbib hefbi mjög
liættuleg, og hefbi getab spillt því, sem þ<5 var unnib.
Cavour gat ekki fengib af sjer ab skrifa undir samning-
inn, og sagbi hann og allt rábaneyti hans af sjer, og var
hann valdalaus um hríí).
En þab st<5& ekki lengi. Fylkin í Mibítalíu, Parma,
Modena, Toscana og Romagna vildu ekki heyra um neitt
annab enn sameining vib Piemont, og Viktor Emanúel var
milli steins og sleggju. Hans innilegasta <5sk var, eins og
afe líkindum lætur, sú af> geta tekib vib þeim, en vegna
frifearsamninganna og stúrveldanna gat hann þab ekki, ef
ekki átti a& verfea illt úr. þab var verib af> stinga upp
á ýmiskonar millibils-fyrirkomulagi. En þjúbin var úþol-
inmúf). Löndin vildu vita strax hvab um sig yrbi. I stjúrn-
inni var aubfundib skart) fyrir skyldi. Cavour einn gat
rát)it> úr þessum vanda, enda var haun kallabur til stjúrnar
aptur í byrjun ársins 1860.
Hann ljet svo fljútt sem aubit) var kosningar fara fram
í þeim sveitum, sem þegar voru sameinabar Piemont, og
þab er snertir Mibítalíu vildi hann grípa tækifærib, meban
landslýburinn var svo áfram um sameiningu, ekki sízt meb
því Napoleon virtist hafa breytt skoban ab nokkru, og ný
stjúrn var komin í Englandi, vinveitt Ítalíu. þab var vest
meb páfalöndin. Ahrif klerkanna á alþýbu voru svo rík,
ab svo mátti fyrir engan mun sýnast, sem kirkjunni væri
misbobib af stjúrn þeirri, sem átti ab verba fyrir allt ríkib,
en af annari hálfu neitabi landslýburinn í Romagna algjör-
lega ab ganga aptur undir vald páfans. Cavour túk þá
þab ráb, ab iáta lýbina í löndunum ganga til almennrar
atkvæbagreibsiu um þab, hvaba stjúrn þeir vildu. þab
var aubsjeb hvernig þab mundi fara. En þab drú dilk
á eptir sjer. Napoleon hafbi ekki gjört þat> fyrir ekki
neitt ab hjálpa Ítalíu. Cavour hafbi orbib ab lofa honum
norbaustur fylkjunum, Savoyen og Nizza, fyrir Lombardíib
og Venezíu. þegar hann rauf samninga meb fribargjörb-
inni í Villafranca, virtist þab loforb falla burt, en þegar
hann svo lofabi honum ab sameinast Mibítalíu, kom þab
fram aptur. Reyndar var þjóberni þeirra fylkja ab mestu
(3»)