Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1904, Síða 88

Kom þú til vinar þíns ókvaddur, ef honum illa gengur.
Krummi verður ei hvítur, þó hann baði sig.
Kvis ljótt fer fljótt, seint ef sæmd lér.
Kulnar eldur nema kynt sé.
Kveldi verður feginn sá fyrir kaup sig leigði.
Kæfir gleði krankt líf.
Lagfæra skal það illu fer, en lasta ekld.
Lagið vinnur, sagði Hugsvinnur.
Lágur þrepskjöldur hefir oft langan mann fellt.
Lags skal bíða, þá lent er í hrimi.
Langt erfiði gjörir stutta nótt.
Langt þykir þeim, sem vinar væntir.
Lastaðu látlaust, þar mun eitthvað við loða.
Lastaðu ei frekt það margir lofa.
Láttu ekki eins lof vera annars last.
Láttu ekki happ úr hendi sleppa.
Láttu ekki timann tómum höndum frá þér fara.
Láttu ekki vanann villa þig.
Láttu hefndina bíða, þangað til reiðin er runnin.
Láttu kærleikánn, en ekki reiðina, ráða þér.
Láttu ei þina reiði ráða þér, heldúr ráð þú henni
Láttu húsf'reyju þina hafa stutta hnífinn, en hafðu sjálfur
þann langa.
Láttu ekki hrokann gjöra þig að heimskingja.
Láttu lýti deyja þér fyrr.
Láttu þig ei fé tæla, þó f'agurt sé.
Latur beiddi latan, en latur nennti hvergi.
Leggðu rækt við litla skeinu.
Leiður kjaftur heldur sér aldrei aftur.
Lengi býr að fyrstu gerð.
Lík skulu gjöld gjöfum.
Lærðu fyrst sjálf'ur, áður en þú kennir öðrum.
Maður slcal sið fylgja, flýja land ella.
Maður reynir réttan vin í raun.
Margan hefir lukkan hlindað, en ólukkan gjört aftur sjá*
’ andi.
Margir eru betri til að hyrja en til að enda.
(84)