Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1904, Side 89

Margur er mikill í orði, en minni á borði.
Margir haf'a ofmikið, en fair þykjast liafa nóg.
Mörgum þykir vœnna urn gjöfina en gjafarann.
Margur gleymirr-.þakklætinu þegar þegið er.
Margur er armur sá aurum ræður.
Margur er barinn á bölsdegi.
Margur er snauðari að blessun en bústofni.
Margs verður vís sá árla rís.
Mikið raup fœr spott í kaup.
Skritlur.
Gesturinn: „Myndin er prýðisvel máluð, en ég skil
ekki, hvers vegna þér hafið valið svona herfilega Ijótan
kvennmann til að mála mynd eftir“.
Málarinn: „Hún er systir mín“.
Gesturinn: „Ó, hvað ég er aulalegur! Hefði ég
gætt mín, þá gat ég séð það“.
*
* r *
Bóndinn: „Eg þakka yður, herra minn, hjartanlega
fyrir læknishjálpina; ég er nú næstum orðinn albata“.
Loeknirinn: „Þakkið þér ekki mér, heldur herra
okkar allra“.
Bóndinn: „Yður er það nú mest að þakka, en ég
skal samt vera þakklátur herrunum háðum“.
*
* *
■ Anna: „Góð var ræðan hans séra M. i dag. Eg gat
ekki tára bundist í kirkjunni“.
Ólöf: „Eins fór fyrir mér. En þá mundi ég að ég
hafði engan vasaklút, svo ég varð að hcetta“.
*
* *
Gesturinn (á glugganum): „Hér sé Guð!“
Vinnukonan (gegnir inni): „Það er ómögulegt; hér er
alt fult af næturgestum11.
*
* *
(85)