Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1904, Síða 90

Faðirinn: „Hvernig gekk þór við skólaprófið?11
Sonurinn: „Ég stóð mig vel í gömlu Grikkjastríðun-
um, í Rómverjastríðunum fékk ég fyrsta áfallið, en í
þrjátíu úra stríðinu féll ég“.
*
* *
Móðirin: „Hvernig gengur þér, Stína mín, með
krakkann þinn síðan við sáumst seinast“.
Vinnukonan: „Það er nii saga að segja frá því.
Fyrst vildi enginn gangast við liomim, en þegar ég vann
í lotteríinu, þá komu fimm, sem allir þóttust eiga liann“.
*
* *
1. stúclent: „Það er ekki hægt að segja að þú sért
feiminn. Þú tekur stærsta stykkið, sem til er á fatinu“.
2. stúdent: „Ætli þú hefðir tekið minsta bitann, ef
þú hefðir tekið á undan mér“.
1. stúdent: „Já, sjálfsagt. Svo kurteis er ég“.
2. stúdent: „Þá kemur í sama stað niður, hvort ég
tek stærra stykkið á undan þér eða á eftir þér“.
*
* *
Maðurinn: „Þú mátt ekki vera svona heimtufrek
kona. Þú áttir ekkert þegar þú komst hingað, og hlýtur
að vita, að alt, sem hér er í húsinu, er keypt fyrir mina
peninga“.
Frúin: „Og ég líka“.
Frú A.: „Hvernig fellur þér við nýju vinnukonuna?
Er hún sparsöm?
Frú Ut.: Já, hún er sparsöm á burstum, gólfsópum
og sápu“.
*
* *
Ekkjan: „Tilfinnanlegt var það fyrir mig, að missa
manninn minn við járnbrautarslysið, en þó fárast ég ekki
svo mikið yfir því, af því hann hafði keypt háa lífsábyrgð
áður“.
Konan: „Ekki held ég það vanti, að kallinn minn
hafi keypt nógu háa lífsábyrgð, en til hvers er það, þótt
(86)