Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1934, Síða 35

i skáldævi Galsworthys (1906), og er í fullu samræmi
við þann óvildarhug, sem hann bar í þá daga til
»Viktoríuandans«, sem þá sveif yfir vötnunum um
allt England. Harmsagan, sem sögð er i »Rika mann-
inum«, lýsir átakanlega hinni takmarbalausu virðingu,
sem fjölskyidunui bar að sýna heimilisfööurnum, sam-
kvæmt kenningu þeirra tíma, og stefnir skáldið eink-
um geiri sinum á ensku millistéttirnar, sem þá voru
að verða að stórveldi.
Framhald »Forsyihesögunnar« kom eftir heimsstyrj-
öldina. Galsworthy var þá tekinn að eidast, lífsskoð-
un hans halði mótazt betur og skapið mildazt. Við-
horf hans tii »Viktoríutímabilsins« hafði lika breytzt
mjög, og hann hafði komizt á þá skoðun, að lífsstefna
þess hafði að geyma verðmæti, sem eigi var hægt að
ganga fram bjá. Aðdáanlega hefir honum tekizt aö
sýna fram á, hvernig þessi verðmæti verða smátt og
smátt aö öruggri fótfestu i þjóölífinu, eftir þvi sem
þróunin heldur áfram — það sem fyrrum virtist vera
óvani eða keipar — og var það i raun og veru, átti
þó í sér einhvern kjarna, sem ekki mátti fara í súg-
inn. Pessi sjónarhólsbreyting, sem var svo hægfara,
að hennar varð varla vart, veldur þvi, að manni finnst
sagan og lifið endurtaka sig, en þó þannig, aö það
sem áður var skeð, kemur aftur i réttara og mildara
ljósi en áður. Grófu drættirnir í myndinni mildast,
hún fegrast og verður betur samrunnin.
Galsworthy hafði, er »Forsythesögunni« var lokiö,
áformað að skrifa nýjan sögubálk um það England,
sem nú væri að hverfa, um siðasta ættlið aðalsstétt-
arinnar ensku, sem almenningsheillin tekur völdin
frá, en eigi að síður þykist vera forsjón þjóðarinnar.
t haust kom út fyrsta sagan i þessum fiokki og heitir
»Maid in waiting«. Bók þessi er með ölium hinum
beztu einkennum »Forsythesögunnar« Höfundurinn
er aðdáaniega leikinn í því að lýsa persónunum þannig,
að þær verði lifandi; hann er listamaður i því að
(31)