Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1934, Síða 89

þykkieitur og rauðleitur í andliti og nokkuð munn-
stór og rauðeygur; glettinn og hrekkjóttur og gleði-
maðar, lágrómaður og hláturmildur; drykkjumaður
svo mikill, aö nálega átti hann hvergi sinn iika; oft
atti hann ertingar við aðra menn og hafði jafnan
ýmsar glettingar í frammi.
Hjá honum var ráðskona, og er mér heiti hennar
úr minni liðið. Þess er getið, að hún hefði einhverju
sinni alilamb þar i eyjunni, og þókti henni mjög
vænt um. Jón tók lambið, kyrkti það í skyrsá, og
vissí enginn um, þar til er skammtaöist úr sánum,
og fannst þá lambiö þar.
Eitt sinu komu gestir til Jóns, og heimti hann, aö
ráðskona hans skyldi bera þeim kaffi; lét hann þá
blóð í ketilinn, svo að hún vissi eigi, og er hún fór
að skenkja kaffið, átaldi hann hana fyrir, að haft
hefði hún á klæöum og ætlaö gestum sinum að
drekka það i kaffistað.
Jón falaði eitt sinn nautshúð að [Guðmundi] kaup-
manui Scheving; hafði hann þar séð hana i pakkhús-
lopti. Scheving vildi eigi iáta húðina fala. Haföi Jón
þá það lag, að búðinni gat hann fleygt út um dyr á
loptiuu og flutt tii Hergilseyjar, en lét Scheving frétta,
að hann hefði fengið hana meö skilum, svo að hann
mætti færa hana til reiknings.
í*að var einhverju sinni, að Jón var staddur i Flatey,
og flaut bátur hans við Írsku-Vör. Poka var á mikil,
og gekk Jón til bátsins og vildi fara fram á hið danska
skipið, er þar iá á böfninni. Par bar kaupmann aö,
Guðmnnd Scheving, og biður hanu Jón nm leið aö
flytja sig fram á skipið; hann tók vel undir það; og
er þeir voru komnir a mitt sundið (er það mjótt, en
mjög svo straumhart), íleygði Jón út báðum árunum
og lét bátinn reka inn sund, þvi aö fall var sjávar.
Einhver hafði oröið var við, að kaupmaður fór i bát
cneö Jóui, og var hans þá ieitað á skipið, og er hann
fannst þar eigi, ætluðu menn, aö þeir mundu hafa
(85)