Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.2005, Blaðsíða 24

24 ÞRIÐJUDAGUR 25. JANÚAR 2005
Menning DV
c
ívar sýnir í Slunkaríki
Vestur á ísafirði hefur um nokkurt skeið
verið starfandi galleríið Slunkaríki og ræður
þar ríkjum Jón Sigurpáisson myndlistar-
maður, safnstjóri og lífskúnstner með
meiru. Um þessar mundir sýnir ívar Brynj-
ólfsson þar ljósmyndir og kallast sýningin
Bardagavellir. Þetta eru á annan tug mynda
sem ívar tók sumarið 2002 í Kópavogi, en
hann hefur umfrarn marga íslenska ljós-
myndara lagt sig eftir að skrá með skipu-
lögðum hætti afmörkuö og tiltekin fyrir-
bæri í mannlífí hér sem aðrir líta hjá eða
taka ekki eftir. Er skemmst að minnast
syrpu hans af kosningaskrifstofum forseta-
frambjóðenda.
Bardagavellir sýna paintball-svæðið í
Kópavoginum meðan það var uppá sitt
besta. ívar mun síðar á árinu opna sýn-
ingu í Fuglinum á Skólavörðustíg: „Ég
læðist bakdyramegin inn á Listahátíð,"
segir hann. Aðspurður um sýningarhald
íslenskra ljósmyndara segir hann að það
sé dapurt: „Það gæti verið betra. List-
greinina þjáir tvennt: styrkjaleysi og
markaðsleysi." Það má til sanns vegar
færa: enginn mun í dag leggja fyrir sig
skipulega söfnun ljósmynda, en sá mark-
aður er stækkandi viða um lönd. ívar seg-
ir Slunkaríki fínan sal. Sýning hans stend-
ur til 6. febrúar.
ISIunkaríki á ísafirði
Gallerí sem sækir nafn
sitt í fornfrægt húsá Isa-
firði sem er best þekkt úr
lýsingum Þórbergs Þórö-
arsonar
S

Hlín ráðin
Hlín Agnarsdóttir leikskáld
og lcikstjóri er komin til starfa
í Þjóðleikhúsinu sem leiklist-
arráðgjafí. Hún mun tíma-
bundið sinna þeim starfa fyrir
Melkorku Teklu Ólafsdóttur
sem er komin í fæðingarorlof,
en Melkorka var á sínum tírna
ráðin af Stefáni Baldurssyni
sem leiklistarráöunautur og
starfaði með honum. Aðkoma
Hh'nar mun vera fyrsta ráðn-
ing Tinnu Gunnlaugsdóttur
og verða þær saman næstu
mánuöi að vinna að verkefna-
vali fyrir komandi vetur.
Hlín er menntuð í leikhús-
ffæðum frá Svíþjóð en hefur
að auki sótt nám í leikstjórn
til Bretlands. Hún hefur
margháttaða reynslu af leik-
listarstarfi á eigin vegum og
með frjálsum leikliópum. Þá
hefur hún starfað sem leik-
stjóri hjá Leikfélagi Akureyrar,
Leikfélagi Reykjavíkur og í
Þjóðleikhúsinu. Flún leiddi á
sínum tíma Höfúndasmiðju í
Borgarleikhúsi og stóð fyrir
samstarf i við höfunda í Þjóð-
leikliúsinu. Þá hefur hún get-
ið sér gott orð sem höfundur
efnis fyrir svið, sjónvarp og
hljóðvarp.
Starf leiklistarráðgjafa í
Þjóðleikliúsi er margþætt:
hann sér um leikskrá og ann-
ast upplýsingaöflun fyrir
kynningardeildir, auk þess
sent hann starfar með leik-
stjónun og höfundum sent
vinna við húsið, jafnframt því
sem hann er helsta
hjálparliönd leik- ' >
rs
hússtjóra við
verkefnaval. Má ;
láta nærri að
starfssvið leik-
listarráögjafa
Þjóðleikhússins
sé tveggja ef
ekki þriggja
manna
starf ef J Hl/n Agnarsdóttir
vel á að A leikskáld, leikstjóri
vera. ^Aog nú ráöunautur
Því miður féll niður flutningur-
inn á besta verkinu sem auglýst var
á tónleikunum, strengjakvartett
Mozarts sem nefíidur er veiðikvar-
tettinn. í hans stað var leikinn kvar-
tettin Crisantemi eftir Puccini.
Hann var saminn þegar Puccini var
nærri þrítugu og aðalstefið heyrist í
fyrstu ópem hans sem sló í gegn,
Manon Lescaut. Þetta er eigi að síð-
ur hálf billegt verk og ekki bætti úr
skák að skerandi fals heyrðist á ein-
um stað í leiknum sem var þó
þokkalegur að öðm leyti.
Strengjakvartett Beethovens í
C-dúr varð til þegar tónskáldið
stóð nákvæmlega á þrítugu og
hefur verkið mikla yfirburði yfir
kvartett-ómynd Puccinis. Þetta
Útvarpsleikhúsið flytur Herjólfur er hættur að elska eftir Sigtrygg Magnason á
fimmtudagskvöldið en verkið var leikið í Þjóðleikhúsinu vorið 2003 og sáu færri en
vildu. Var sýningin tilnefnd til tveggja menningarverðlauna DV, bæði fyrir leik
Sigurðar Skúlasonar og fyrir sviðsetningu Stefáns Jónssonar. Gefst nú tækifæri til
að sjá það - hugskotsjónum í útsendingu Útvarpsleikhússins.
Ásfin, hamingjan og dauölnn
Sviðsetning Stefáns byggði á
textum Sigtryggs Magnasonar sem
voru nær ljóðsögu en leikverki en
höfðu þó yfirbragð leiktexta með
persónum og kimum sem þær
voru í. Verkið var frumsýnt vorið
2004 í kjallara gamla Landssíma-
hússins við Sölvhólsgötu sem var
rifíð nú á haustdögum. Sýningin
hlaut mikið lof gagnrýnenda og
áhorfenda en það var aðeins sýnt
sjö sinnum þá um vorið. Stefán
Jónsson leikstjóri og Sigurður
Skúlason, sem fór með aðalhlut-
verkið, voru báðir tilnefndir til
Menningarverðlauna DV 2004 fyrir
þátt sinn í sýningunni og hlaut Sig-
urður verðlaunin á endanum .
Herjólfur er hættur að elska er
verk um ástina, hamingjuna og
dauðann og hittir okkur fyrir á
landamærum sögunnar, leikritsins
og ljóðsins, segir í fréttatilkynningu
leiklistardeildarinnar. Verður for-
vitnilegt að heyra hvernig verkið
flyst um set í heim hljóðsins. Leik-
stjóri er Stefán Jónsson sem fyrr.
Tónlist er eftir Kristínu Björk Krist-
jánsdóttur, eða Kiru Kiru, og Georg
Magnússon sér um hljóðvinnslu.
Leikendur eru Sigurður Skiilason,
Baldur Trausti Hreinsson, Edda
Amljótsdóttir og Guðrún S. Gísla-
dóttir.
Útsendingin er fimmtudag 20.
janúar kl. 22.25 og 27. jan. kl. 22.20:
verkið má síðan heyra mánuð eftir
útsendingu á vef útvarpsins ruv.is.
Bíóbransinn
Fimmtudagana 3. og 10. febrúar
klukkan 22.30 verður síðan frum-
flutt annað nýtt íslenskt leikrit,
Bransi eftir Jón Atla Jónsson, en
það er samið fýrir lokaársnema
leiklistardeildar Listaháskóla ís-
lands. Það er samstarfsverkefni Út-
varpsleikhússins og Leiklistadeild-
ar Listaháskóla íslands og veitir
innsýn í líf ungs fólks í kvikmynda-
bransanum. Jón Atli kynnir verkið
með þessum orðum: „Að fenginni
reynslu veit ég að íslenskt kvik-
myndagerðarfólk vinnur lítil krafta-
verk á hverjum degi. Það er gríðar-
lega erfitt að gera kvikmyndir á ís-
landi. Vikum og stundum mánuð-
um saman vinnur lítill hópur fólks
saman að því að gera kvikmynd.
Það myndast undarleg tengsl í
svona hópvinnu. Leikskáldið David
Mamet, sem einnig hefur leikstýrt
nokkrum kvikmyndum, líkir kvik-
myndatökuliði við ættbálk í
fornöld. Engum er treyst utan hans.
Það myndast gjá milli tökuliðsins
og samfélagsins. Bransi er tilraun
til að lýsa tungumáli og hegðunar-
mynstri ættbálksins. Þessari
spennu, ringulreið og því ástandi
sem myndast þegar hópur fólks fer
að haga gjörðum sínum eftir hand-
riti sem það skrifar ekki sjálft."
Ný hóprödd
Meðal leikara er allur lokaár-
gangur Leikhstardeildar Listahá-
skólans: Aðalbjörg Þóra Árnadóttir,
Atli Þór Albertsson, Guðjón Davíð
Karlsson, Jóhanna Friðrika Sæ-
mundsdóttir, Jóhannes Haukur Jó-
hannesson, Oddný Helgadóttir,
Ólafur Steinn Ingunnarson, Orri
Huginn Ágústsson og Sara Dögg Ás-
geirsdóttir. Hljóðvinnslu annast
Hjörtur Svavarsson og leikstjóri er
Sigrún Edda Bjömsdóttir.
Leiklistardeild Ríkisútvarpsins
sendir á hverju ári út mikinn fjölda
leikverka, bæði innlend og erlend.
Að meðaltah em á annan tug þús-
unda áheyrenda sem fylgjast með
útsendingum þess og ætti aðgengi
áheyrenda um vef að auka þennan
Qölda nokkuð þott fátt sé gert af
hálfu kynningardeUda í hljóðvarpi
og sjónvarpi tíl að kynna þessa
merku starfsemi.
pbb@dv.is
er sérlega faUegt verk og hug-
myndaríkt. Aðalstef fyrsta kaflans
er tU dæmis skreytt eins konar
spegUstefi í bassaröddunum og
stundum em mikU og dramatísk
átök í tónlistinni. Hefur verkið af
þeim sökum stundum verið kall-
að Stormkvintettinn. En kvintett-
inn var hér spUaður af þvflíkri
hroðvirkni að sjaldheyrt er á op-
inberum tónleikum. Leikurinn
var hávær og harður, oft ósam-
taka og gjörsneyddur öUum
þokka. Formskynið var afar bág-
borið svo verkið hljómaði sund-
urlaust og stefnulaust. Þetta var
bara grautur. Ofan á allt annað
var fýrsta fiðlan svo skerandi að
nísti gegnum merg og bein.
Kammermúsikklúbburinn.
Puccini: strengjakvartett í ein-
um þætti; Beethoven: Strengja-
kvintett op. 29; Brahms:
Strengjakvintett op 111. Flytj-
endur: Greta Guðnadóttir,
Zbignik Dubik fiðlur, Þórunn
Ósk Marinósdóttir víóla, Hrafn-
kell Orri Egilsson selló.
Bústaðakirkju 24. janúar.
Tónlist
Strengjakvintett Brahms, sem
er ábúðarfiUlt og mikið tónverk
eins og flest sem Brahms lét frá sér
fara, var heldur betur leikinn. Þar
kom fram þó nokkur tilfinning fyr-
ir formi, hlutföUum, áherslum og
hljómblæ. Hægi kaflinn var best-
ur. En í heUd var leikblærin áfram
hávær og flausturslegur. í svo
innUegri og viðkvæmri tónlist sem
kemmermúsik er þarf grófar taug-
ar tU að láta sér þetta líka.
Það er harkalegt að verða að
segja það en þessi slaka spUa-
mennska var við þau mörk sem
hægt er að bjóða fólki að kaupa sig
inn á dýrum dómum. Enginn vafi
er þó á því að þeir ágætu hljóð-
færaleikar sem hér áttu svo slæm-
an dag geta gert svo miklu miklu
betur. Og það munu þeir örugg-
lega gera við næsta tækifæri.
Siguiðui Þói Guðjónsson
c