Símablaðið - 01.12.1941, Page 32

42
SÍMABLAÐIÐ
Bændafundurinn 1905.
Miðaldra mönnum er enn í fersku
minni sá stvr, er stóð um símamálið
áður en það yrði leitt til lykta fyrir 35
árum siðan.
Oft hefur hin pólitíska orrahríð verið
grimm, en sjaldan munu átökin liafa
verið meiri en í þessu máli. Svo mikil,
að fullyrða má, að engum pólitískum
leiðtoga siðari tíma liefði auðnazt að
leiða það til ljTkta með sigri, öðrum en
Hannesi Hafstein.
Þegar Hafstein liafði gert ritsíma-
samninginn við Mikla Norræna ritsíma-
félagið, risu hinir pólitísku andstæðing-
ar gegn honum af svo miklum krafti,
að segja má, að öll þjóðin hafi látið sér
skiljast, að taka yrði í taumana, til að
afstýra því glapræði, sem hún áleit að
verið væri að leiða liana út í. Fremstur
í þeirra flokki var Björn Jónsson rit-
stjóri Isafoldar, er var eindregið fylgj-
andi loftskeytasamhandi.
Þingmálafundir voru haldnir um land
allt í mótmælaskyni við samninginn,
vorið 1905.
Af 52 fundum voru aðeins 5, er lýstu
sig eindregið fylgjandi honum. 25 fund-
ir kröfðust þess eindregið, að samning-
urinn yrði felldur úr gildi, — og voru
margir þeirra i kjördæmum eindreg-
inna fylgismanna Hafsteins.
Var því ekki annað sýnna, en þingið
myndi eyðileggja hann. En þá sýndi
Hannes Hafstein það, hyersu mildum
foringjahæfileikum hann var gæddur,
og vann sinn stærsta pólitíska sigur á
sumarþinginu 1905, er ritsímasamning-
urinn var samþykktur eftir mikil átök.
Frægasti fundurinn í samhandi við
þetta mál, var þó enginn hinna mörgu
og heitu þingmálafunda, ekki heldur
innan veggja þinghússins, lieldur
Bændafundurinn svokallaði.
Honum lýsir Klemens Jónsson svo í
Hannes Hafstein á leið til þingsetningár 1905.