Símablaðið - 01.01.1947, Blaðsíða 44

22
SÍMABLAÐIÐ
Elínborg Gísladóttir,
talsímakona í Reykjavík
varö fimmtug ix. júlí s. 1.
Hún byrjaöi nám vi'5 bæjarsímamiS-
stööina í Reykjavík 18. apríl 1931 og var
skipuð talsímakona 1. okt. sama ár. Þegar
sjálfvirka stööin var opnuð tók hún við
afgreiðslu innanhúss-stöðvarinnar í Lands-
símahúsinu og hefir afgreitt við hana síð-
an.
I því erilsama starfi hefir hún unnið
traust allra, sem þurft hafa á afgreiðslu
hennar að halda, —• og fengið hvað eftir
annað viðurkenningu símastjórnarinnár
fyrir frábæra afgreiðslu.
Símablaðið vill minna umboðsmenn F.
í. S. utan Reykjavíkur á, að láta blaðio
vita um afmælisdaga símafólksins, hver á
sínum stað. En á því er mjög mikill mis-
brestur.
GÖMUL VÍSA.
(Frá 1737).
Allir .gjalda eigum toll,
öllum búin sjá má föll,
allir forðist illra soll,
öllum reynist lukkan 'höll.
Maðurinn: „Þessi nýkomni skrifari, það
er undarlegur náungi. Hann ágirnist allt,
sem hann sér.
Móðirin: „Blessaður bjóddu honum
heim, svo hann sjái dæturnar okkar,‘‘
Einn dagur
á Sendlastofunni.
Klukkan er 8 að morgni. Þaö er einu
dagurinn í hinni svokölluðu „Jólatraffík“.
Á sendlastofunni er allt að smáfyllast af
mönnum á öllum aldri, frá ófermdum ung'-
lingum upp að körlum um fimmtugs aldur.
Sendlastofan er hvorki stórt né veglegt
hús, heldur nokkurskonar almennings-
gangur eöa biðstofa, að stærð ca. 4X4
metrar, enginn gluggi, engin loftræsting
og stólar oft helmingi færri en þeir sem
eiga þarna aðsetur. ,
f dag er búist við stórum degi. Þeir sem
eiga skylduvaktina eru allir mættir. Síð-
degisvaktin er einnig mætt í aukavinnu
og auk þess eru að koma þarna strákar og
skátamenn sem hafa fengið loforð fyrir
auka-„jobbi“ um jólin. Strákarnir sem
yngstir eru, eru meira ætlaðir til snúninga
og smásendiferða, bæði innan húss og ut-
an, fyrir stofnunina og þjónustufólkið.
Það þarf að senda útí bakarí, út til Silla &
Valda eöa Uppsalak.jallara, eftir sígarett-
um, effir bjór o. s. frv. Eins er ekki gott
ef enginn er við hendina til að senda ef
pósthúsið hringir, og tilkynnir að það
þurfi að sækja skeyti, sem er saga er
endurtekur sig' þráfaldlega allan daginn,
enda þótt slíkt sé óþægileg skuldbinding,
fyrir skeytaútsendinguna, en hefur orðið
til fyrir hefðbundná venju, eða óljósa verk-
skiptingu, svo er og með talsímakvaðning-
arnar, eftir þeim þarf að senda, oft þetta
20—30 sinnum á dag upp 38 tröppur upp á
3ju hæð.
Á sendlastofunni verður fljótt þröng,
ungir og snaggaralegir strákar eru strax
byrjaðir að gefa pústra, fleiri og fleiri
safnast í tuskið. Það verður fljótt heitt og
loftþungt; hinir eldri og reyndari ræða
áhyggjufullir um veðrið og færið, út á
götunni er fljúgandi hálka og slabb. Fram
um lúgu eða gat sem er á glerþili er aðskilur
sendlastofuna frá ritsímaniim, kenmr and-
lit hins svokallaða yfirsendils, enda þótt
hann sé skipaður í starfið sem aðstoðar-