Símablaðið - 01.01.1947, Blaðsíða 45

SÍMABLAÐIÐ
23
maöur viö skeytasendinguna. Skipandi
rödd hans gefur til kynna að vinna £é haf-
in, verkskiptingin er framkvæmd á frum-
stæöasta liátt, einn átti aÖ gera þetta og
annar hitt.
Úr skúffu sem var full af samanbrotnum
skeytum, var hvolft fram á borö, búnki af
jólaheillum var til staöar. Þetta þurfti alit
að lesast i sundur og raöa upp í ferðir, auk
þess sem alltaf bættist nýtt viö, öll almenn
skeyti voru færö inn. Strákur sem haföi
veriö einn vetur í Ingimarsskólanum var
látinn skrifa upp númerið á meöfylgjandi
kvittun, eftir aö hafa numið nauösynleg-
ustu undirstöðuatriöi um, hvar og hvað
væri númer á skeytinu, annar skólamaöur
sem var lengra kominn á námsbrautinni var
íenginn stór búnki af kvittunum sem hann
átti aö raða upp eftir númerum og svo koll
af kolli, allt eftir hæfileikum og hæfni.
Ivlukkan 9 þurfti allt aö vera tilbúið í
ferðir, því þá er venjan aö senda fyrstu
feröir út, ráðgert var aö 3 færu í hinar
svokölluöu skrifstofuferðir, tveir áttu aö
fara í vesturbæinn og þrír í uppbæinn, ut-
anbæjar vildi helzt enginn fara, enda þótt
æöi mikið lægi af skeytum bæöi í Soga-
mýri og Kleppsholtið, auk þess nokkuð á
Seltjarnarnes og Kópavog. Var nú hent
gantan af, hver mundi verða hinn „heppni'4,
. því fyrir nokkru, haföi verið keypt tvo
mótorhjól, en heyrzt hafði ávæningur af
að væri meira gert fyrir mennina en stofn-
unina, en í rauninni var þannig, aö enginn
. fékkzt helzt til að vera á, nema þegar sól-
skin var og blíða, og í dag var annað þeirra
bilað ; slitnað hafði í því kúplingsvír, sem
margbúiö var aö sjóöa saman, en hrökk
alltaf aftur. Um nýjan vir var ekki að
ræða, því gleymst' hafði að fá nokkura
varahluti, en voru nú ófáanlegir.
Eftir nokkurt málþóf og þras um hvort
fært væri á keðjulausu farartæki urn flug-
hálar göturnar, eða hvort við værum
tryggðir gegn fjörtjóni ef illa færi, úr-
skurðaði yfirsendillinn þaö, að okkur bæri
skilyrðislaus skylda að hlýða og gera hvað
okkur væri skipað, og var hann hinn ótil-
íátssamasti, enda þótt viö sendlarnir, af
okkar litla viti og getu, reyndum að sýna
frarn á það, að það væri sitthvað að segja
fyrir verki, sem teldist forsvaranlegt en
hitt, að senda menn útí það, sem einungis
heppnin sjálf réði urn hvernig færi. Stælu
þessari lauk með því að einn af okkar beztu
mótorhjólamönnum bauðst til að fara, enda
þaulreyndur og slingur náungi.
Klukkan er 9. Ferðirnar eru að mestu
tilbúnar, það hefur verið vel unnið, þratt
fyrir glettni og spjall, en nú hefur yfir-
sendillinn í mörgu aö snúast. Innan af rit-
siinanum kveður við raust varðstjórans,
sem kallar á hann að koma og fara yfii
listana. Á kaffistofunni er rjúkandi kaff-
— og margan langar í morgunsopa; það
þarf að senda úti bakarí, undir boröinu
hringir síminn, það er Langlínustöðin sem
er meö íullt af kvaðningum sem þarf að
sæ.kja, upp á þriðju hæð. Þaö er hrað-
kvaðning vestur á Mela og forgangshraö
í bát, sein á aö liggja viö Ægisgarð.
Við sem erum orðnir gamlir í starfinu,
fórum aö áætla hverjum sitt, og hugðum
aö nýliöarnir mundu verða sendir út með
ferðirnar út i bæinn, en við hinir heldur
latnir raöa inni, bæöi í nýjar ferðir og
margt annaö sem kallaöi aö, enda þekktum
viö betur símnefni og kunnugleiki okkar í
bænuni margfaldur á móts viö þá sem
lítið eöa ekkert voru vanir, en það fór á
annan veg.
Ferðirnar hafði yfirleitt verið reynt að
hafa ekki stærri en það, að hægt væri
nokkurn veginn að bera þær út á tveimur
tímum. Nokkurra ára reynsla haföi sann-
fært okkur um þaö, að öllum jafnaði bæri
maðurinn ekki meira út en sem svaraði 1
skeyti á hverjum 5 mínútum, en í þetta
sinn var skammturinn allriflegur.
Mitt hlutskipti varð að bera út í Þing-
holtin, einn félagi minn sem var nýbyrjaður
aö vinna þarna varð mér samferða upp á
Lauíásveginn, en hann ætlaði beint sem
leiö lá inn í Norðurmýri. Lá vel á honum,
,hugði hann gott til dagsins, bæði þess að
nú yrði til einhvers að vinna og svo hins,
að fólkiö í húsunum mundi taka vel á
móti honum, þegar hann kæmi til þess
hlaðinn af hamingjuóskum og jólakveðjum
írá vinum og ættingjum.
Ég var byrjaður aö bera út. Eg var bæði.
meö kvaðningar, venjuleg simskeyti, og
jólakveðjur. Jólakveðjuskeytin höfðu ekki
verið færð inn, fylgdi þeim því engin kvitt-
1