Símablaðið - 01.01.1947, Blaðsíða 37

S í M A B L A fí J Ð
15
HALLGRÍMUR ÞDRBERGSSQN :
Lítil ferðasaga.
Veturinn 1906 frá nýári var í Þingeyjar-
sýslu nefndur Staura-vetur, því þá voru
iluttir símastaurar og anna'ö símaefni frá
liaínarstööunum, inn um sveitir, heiðar og
(iræfi í aSal símalínuna frá SeyöisíirSi til
Reykjavíkur. Um miöbik Þingeyjarsýslu
var akfæri lengst slæmt þenna vetur, bag-
aSi snjóleysi um lágsveitir fram aS pásk-
um, og þó einkum þaS aö Laxá i Aöaldal
var lengst af auS eöa á lélegum ís, en hún
var jafnan aöalakbraut ýmsra sveita á
vetrum upp frá Skjálfandaflóa. Eftir páska
bagaSi fannfergi. Þó voru páskar í síö-
ustu viku vetrar. Um það leyti spilltist
veöráttan, og stóS ótiöarhrinan nálega lát-
laust í 7 vikur, eSa fram aS hvitasunnu,
sem þá var 3. júní i 7. viku sumars. Hlóö
niöur óhemju miklum snjó, svo jarölaust
varö um allar sveitir og ófærS afskapleg.
Varö margur bóndi heystuttur undir lok
ótíöarhrinunnar.
Pétur Jónsson alþm. á Gautlöndum haföi
uniboö landsstjórnar (Hannesar Hafsteins)
til aö annast allan undirbúning að fram-
kvæmd símalagnarinnar í S.-Þing. Gerði
hann samninga viS einstaka menn uffl flutn-
ing á símastaurum og öSru símaefni á vissa
ákvörSunarstaSi.
Ilaraldur Sigurjónsson bóndi á Einars-
stöSum í Reykjadal tók aS sér ákvæSis-
flutning frá Húsavík alls efnis í línuna
milli Skjálfandafljóts og Laxár. Staurana
þurfti aS taka viö fjöruborö sjávar í Húsa-
vik og draga einn og einn staur í senn upp
brattan bakka áSur en hægt var aö taka
þá á sleða. Var allur þessi flutningur erfiS-
ur fyrir nienn og hesta, einkum vegna þess
aö sleöafæri var allt af vont. Munu fáir
hafa riSiö feitum hesti frá þessu atvinnu-
fyrirtæki.
Eg stundaöi barnakennslu þenna vetur,
en átti heimili á EinarsstöSum. Haraldur
bóndi stóS sjálfur í stauraflutningi um
veturinn og lagSi hart aS sér. Veiktist hann
af þeiin ástæSum og dó um páskaleytiö,
en þá var óekiö staurum og ööru efni á
FljótsheiSi og LaxárdalsheiSi, komiS var
það samt í Reykjadalinn og aö GtenjaSar-
staö. ViS Jón sonur Haraldar heitins tók-
um aö okkur aö safna mönnum og hestum
í Laxárdal og Reykjadal til aö flytja staur-
ana á heiSarnar, og unnum aö því ósleiti-
lega í maímánuSi í mikilli ófærS og verstu
veörum. Undir lok maímánaSar fékk eg
bréf frá Pétri alþm. á Gautlöndum og bið-
ur hann mig aS fylgja flokki norskra síma-
lagningarmanna frá Húsavík til Gríms-
staöa á Fjöllum. Mun hann ltafa leitað til
mín af því aö eg hafSi dvaliS í Noregi og
gat talað mál þeirra.
Siguröur heitinn Baldvinsson í Garði í
Aöaldal haföi tekiS aS sér aS útvega hesta
undir farangur NorSmannanna frá Húsavik
til Reykjahliöar í Mývatnssveit. Honum
tókst þaS meS allmiklum efiöismunum sök-
um þess, hve heyleysiö var að verða al-
mennt og ófæröin mikil vegna snjókyngis.
FerSin átti aS hefjast frá Húsavík þriSju-
daginii 29. maí. Eg man nú ekki hvort
byrjáS var aö byggja akbrautina frá Húsa-
vík inn i héraSiö, en hafi þaö veriö mun
hún hafa veriö komin skammt suöur fyrir
þorpið. En þaS ráö var tekiS aS flytja
Norömennina og farangur þeirra á mótor-
bát frá Húsavík inn að sandi vestan Lax-
árósa til þess aö hlífa hestunum viö um-
brotaófærö ca. 8 km. og flýta ferSinni.
ViS Siguröur í Garöi vorum komnir með
hestana undir reiðingi á sandinn kl. 10 ár^-
degis, og þá kom mótorbáturinn brunandi
í stefnu á okkur. Farangurinn var 15 hest-
burSir og tók okkur það talsverSan tíma,
aö binda hann í jafnar klyfjar, þvi þar voru
hinir óskyldustu hlutir saman komnir, sem
geta má nærri, þar sem flokkur þessi ætl-
aði aö vera i útileguvinnu á öræfum allt
sumarið og sjálfum sér nógur meS þá hluti
er til þurfti.
Norðmennirnir voru 12 aö tölu, úrvals-
lið og flestir af Hálogalandi. Þeir áttu aö
leggja simalínuna frá Jökulsá á Fjöllum
austur yfir Dimmafjallgarö og Haug, til
VöpnafjarSar. Foringinn og verkstjórinn
var hinn þjóSkunni Christian Björnæs, sem