Símablaðið - 01.01.1947, Qupperneq 47

S í M A fí L A Ð I Ð
25
JriKtjörn fiiaUteiwAMw —
Framh. af bls. 6.
hann rnikinn þátt í félagslífinu.'Átti hann
sæti í stjórn F. í. S. um margra ára skeiö,
fyrir og eftir 1920, — og einnig í ritnefnd
Elektron’s og' Símablaösins. Skrifaöi hann
oft í Simablaðiö, — ekki síöur eftir að
hann varð aö segja sig úr Símafélaginu, --
er hann varð skrifstofustjóri. Var honum
jafnan ljúft að miðla blaðinu af fróðleik
sínum, og gefa ritstjórn þess holl ráð.
Enda var það ríkt í eðli hans aí? leiöbeina
og leysa allra vandkvæði, bæði innan og
utan stofnunarinnar, — og hakla tr yggð
við þá ínenn og þau málefni, sem hann einu
sinni haíði tekið trj'ggð við.
Enda var hann vinsæll maður með af-
brigðum, og naut simastofnunin þess i því,
að hann gerði þær starfsgreinar, er hann
réði nokkuru um, vinsælar útí frá.
En vinsældir hans voru einnig sprottnar
timan væri verið aö færa inn þessar
heiilar, úr því að hægt var að komast
af án þess þegar mikið væri að gera, og
frá okkar sjónarmiði, einmitt þá hættara
við mistökum heldur en þegar minna væri
um að vera.
Inni á Sendíastofunni hafði allt gengið
sem fyrr, óhemju mikið var að gera allan
daginn. Á kafíistofu ritsimans var verið
að stofna til smáveizlu. Fyrst í stað datt
mér í hug, að það væri smá jólagláðningur,
nokkurskoíiar jólagjöf. frá stofnuninni til
starfsfólksins, en brátt komst ég að raun
um að svo var ekki. heldur smá hressing
sem var veitt fyrir tilstilli og höföingslund
tveggja ágætra varðstjóra, eru sáu og mátu
önn fólksins.
Þenna dag hafði verið borið út frá stöð-
inni yfir 2000 skeyti, fyrir utan allar kvaön-
ingar og ýmislegt fleira er fyrir kom. Eftir
14 klukkustunda vinnudag héldum við hinir
heim. Við höfðum kynnzt mönnum og mál-
eínum frá ýmsum hliðum, séð lífið í mun-
aði og nekt. Þó á ýmsum stöðum væri hof-
móður og dramb, þá var þó ekki hins að
dylja, að við þekktum ýmsa staði er gott
var að minnast. Við höfðum haft allgóð
daglaun þenna dag, en ekki tekið þau með
sitjandi sælunni. Ar.
af því, að þar sem hann var, þar var gleði
á ferðum. Hvar sem hann kom var hann
aufúsugestur. Hann var allra manna
skemmtilegastur í vinahópi, — hafði á
reiðum höndum græzkulaust gainan og
kímnisögur, og sagði frá, svo að hlustað
var. Vegna þessara hæfileika hans munu
margir hafa talið, að hann „tæki lifiö létt"
— og að vísu lét hann ekki smámuni hins
daglega lifs á sig fá. En bak við hans ljúf-
mannlegu framkomu, — kímni og gleði í
vinahóp, bjó þó rík alvara. Hann fleipraði
ekki með tilfinningar sínar — en létt yfir-
bragð var oft og tíðum hjúpur, er hann
sveipaði um þær.
Trúmaður var hann og dró sig í hlé, þar
sem trúmál voru höfð í flimtingi.
Einn þáttur i eðli hans var sérstaklega
áberandi. Var það listhneigð hans. Bar
heimili hans og vinnustaöur þess órækan
vott. Á skriístofu sinni þurfti hann aldrei
að leita aö neinum hlut. Þar var hver hlutur
á sínum stað, og minnið brást þá ekki,
þegar til þurfti að taka.
á .heimili hans var enginn hlutur. sem
ekki var prýði að. Hann þoldi ekkert ljótt
í kringum sig.
Simamannastéttin stendur i mikilli þakk-
arskuld við Friðbjörn sáluga. En hann naut
þeirrar hamingju að finna, aö hún var sér
þess meðvitandi. Eg held aö fullyrða megi,
að hann hafi átt meiri ítök í hugum stéttar-
systkina sinna en nokkur annar starfs-
maður símastofnunarinnar. Enda var þeim
öllum það ljóst, að þar sem hann var fyrir,
var málum þeirra vel borgið. Þeim var þaö
ljóst, að í raun og veru áttu þau fulltrúa í
símastjórninni, meðan hans naut þar við.
Mann, sem meö lipurð og af skilningi gat
litið samtímis á hag stofnunarinnar og
þeirra, og hafði vilja til að leggja gott tii
allra mála.
Mun nú mörgum finnast skarð fyrir
skýldi, þar sem hann var.
Friðbjörn sál. bjó lengst af með móður
sinni, eftir að hann komst til fullorðins ára.
En hún andaðist 1939. Reyndist hann henni
hinn ágætasti sonur, svo að orð var á gert.
29. júní s. 1. gekk hann að eiga Elly
Thomsen, dóttur Sigurlaugar og Th. Thom-
sen- vélsmíðameistara frá Vestmannaeyjum.
A. G. Þ.