Símablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 28

34
SIMABLAÐIÐ
lin-vefnaður, og málverk svo þúsundum
skipti, eftir snillingana Michelangelo, Rafael,
Giovanni, Niceolo, Beato Angelico, Melozzo da
Forli, Aravaggio, Murillo, Pinturicchio o. fl.
o. fl., sem ég kann ekki að nefna. Þá voru
höggmyndir í hundraðatali með sama dásam-
lega handbragðinu.
Þegar komið var í Sistine-kapelluna misst-
um við andann, við gátum ekki melt meira
í bili. Þar blasti við margra ára vinna Mich-
elangelo, veggir og loft allt málað bibliul
myndum, heilu atburðirnir úr hinni helgu
bók, — og svo var þetta málað, að það virð-
ist einna helzt að myndirnar væru lausar við
vegginn (þriðja víddin). Ég bað guð að
hjálpa mér, ef það væri nú kominn abstrakt-
mynd innan um þetta, það væri hreinlega að
leggja guðs nafn við hégóma.
Margt listamanna frá ýmsum þjóðum var
þarna að mála eftir myndum meistaranna —
það leyfðist — en myndavélar mátti enginn
hafa með sér inn, þær voru geymdar í and-
dyrinu. 10 þúsund manns skoðar daglcga
þetta fremsta listaverkasafn heims.
Þá var skoðað hið forna rómverska hring-
leikahús Coloeeum. Byggingu þess lauk Titus
keisari við, lærisveinn Páls postula, árið 80
e. K. Sjötíu þúsund þrælar unnu við þessa
byggingu í 10 ár. Hún er ekkert smásmiði,
lengdin er 188 metrar og breiddin 156 m.,
rúmar 87.000 áhorfendur.
Nokkuð er byggingin farin að láta á sjá,
þótt efniviðurinn sé staðgóður, en hún er
byggð og hlaðin upp úr tilhöggnum björgum
og hver steinn vegur fleiri tonn. Hvernig
þetta hefur verið gert, er víst jafnóljóst og
bygging Pyramídanna. Hleðslan var af undra-
verðum hagleik, hvernig þessi björg voru til-
höggin, fleyguð og bundin saman í þessari
risavöxnu byggingu, með þeim tækjum sem
þá voru fyrir hendi. Fjöldi klefa voru á
neðstu hæð, þar sem villidýrin voru, áður en
þeim var hleypt á mannskapinn. Til skemmt-
unar voru einnig einvígi hinna hraustu gla-
diatora, það er hinna sigruðu. Margir aðals-
menn af tignum ættum voru neyddir út i
þennan hildarleik af hinum ofmetnaðarfullu
og sigurglöðu keisurum.
Einkennilegt klaustur eða kapellu komum
við i; fylgdi okkur munkur. Gengum við
fram hjá 8 herbergjum, sem voru mjög
skreytt. Þegar við komum inn í eitt þeirra,
rak okkur í rogastanz: skreytingar i öllum
herbergjunum voru úr mannabeinum; það
var nú eitthvað annað en við höfðum áður
átt að venjast.
Ljósakróna ein mikil hékk niður úr loft-
inu, voru það hryggjarliðir, þræddir upp á
band, útflúrað með mjaðmabeinum, augn-
köllum o. fl. úr hinum mannlega líkama.
1 loftinu fyrir ofan ljósakrónuna — ef
ljósakrónu skyldi kalla — var haglegur ljósa-
skjöldur úr herðablöðum. Fram með veggj-
unum var nosturlega hlaðið lær- og hand-
leggjum og skreytt með hauskúpum á milli. ■—
Klaustur þetta er ævafornt, og nú eingöngu
notað sem fornminjasafn; laða þessi huggu-
legheit ekki lítið ferðamenn. Munkarnir fyrr
á tímum hafa hirt bein hinna framliðnu
bræðra og varðveitt á þennan smekklega hátt.
Klefarnir, sem þeir héldu til í, voru með
sömu ummerkjum og til forna. Smá op á
hurðinni, til að rétta þeim matinn i gegnum
— því suma mátti sem minnst trufla við lest-
ur, skrift og bænahald. Lítið borð og trefleti
var allur húsbúnaðurinn. Heljarmiklir doð-
rantar lágu á borðinu, og mátti ekkert viö
þetta koma, þvi það var skoðað sem ákaflega
mikið verðmæti frá fornminjalegu sjónar-
miði.
Farið var um nokkurn hluta dýragarðsins
i Róm; voru þar fjöldi dýra, ljón, fílar, giraff-
ar, nashyrningar, sæljón, fjöldi tegunda fugla,
10 isbirnir svömluðu þar í stórri tjörn, hitinn
Þessi fagri salur sér aftur dagsins ljós.