Símablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 45

SIMABLAÐIÐ
51
það að þakka, að linur eru í jarðstreng og sæ-
síma alla leið til Reykjavikur. Loftlínur, sem
notaðar hafa verið fyrir fjarritasambönd,
hafa yfirleitt ekki gefizt vel.
í kjallara hússins eru miðstöðvarherbergi,
frystiklefi, þvottahús, geymsluherbergi o. fl.
Á efri hæð eru íbúðir starfsfólks. Herbergja-
skipun er þar allgóð, en einbýlisherbergin
hefðu mátt vera stærri. Þar eru og tvö her-
bergi, sem ætluð eru fyrir gesti og þá fyrst
og fremst símafólk, svo þið sjáið, félagar góð-
ir, að það verður tekið á móti ykkur, ef þið
lítið inn. Og varla trúi ég öðru, en að eitt-
hvað verði til á könnunni.
Annars hafa þessi gestaherbergi oft komið
í góðar þarfir, sérstaklega á vetrum. Eins og
allir vita, getur Holtavörðuheiði oft verið
örðug yfirferðar, og oft kemur það fyrir, að
ferðafólk, sem lagt hefur á heiðina, hefur
orðið að snúa við, vegna ófærðar eða þa
stórhríðar, og þar sem stöðin er rétt við
heiðina, er eðlilegt að fólk leyti liingað, oft
sárþreytt og hvíldarþurfi. Enda eru það ekki
svo fáir, sem fengið liafa inni hér af þessum
sökum. Það hefur sjálfsagt ekki vakað fyrir
stofnuninni, að hér yrði neinn gistiliúsrekst-
Starfsfólkið i Hrútafirði.
ur, enda varla hægt að kalla þetta þvi nafni.
En samt er ánægjulegt til þess að vita, að hér
skuli þó vera svo vel fyrir öllu séð, að við
getum tekið á móti fólki, sem í misjöfnum
veðrum kemst ekki ferða sinna.
Staður sá, er valinn var fyrir stöðina, er
vægast sagt ljótur. Já, svo ljótur, að þótt leit-
að hefði verið með logandi ljósi um allan
Hrútafjörð, þá hefði ljótari blettur ekki fund-
izt. Umhverfis er með öllu gróðurlaust, upp-
blásnir melar og liæðadrög. Að vísu er þeg-
ar búið að rækta allstóran blett í kringum
stöðvarhúsið og er það til mikilla bóta. En
hræddur er ég um, að við, sem hér búum nú,
verðum flest komin undir græna torfu, áður
en sagt verður með sanni, að umhverfið sé
fallegt. Annars mun stöðinni hafa verið val-
inn þessi staður með tiiliti til virkjunar Orms-
ár. Ytra útlit hússins getur heldur ekki tal-
ist fallegt. Ég held það sé óhætt að segja, að
umhverfið og húsið klæði hvað annað.
Sumir hafa sagt, er séð hafa „liöllina“, að
þetta sé svona eins og myndarlegt fjós, með
áfastri hlöðu. Þessi lýsing á ytra útliti húss-
ins, er hreint ekki svo afleit. Nú finnsv víst
mörgum, ég vera farinn að mála með nokk-
uð dökkum litum. Það held ég nú samt ekki.
Margir Hrútfirðingar, sem ég hef átt tal
við, hafa verið mér sammála, þeim ,'innst
umhverfið ljótt. Hér er svo að lokum stutt
saga, höfð eftir manni, er hér dvaldi. Hann
segir: „Ef ég ætti „verri staðinn“, og svo
land það, sem Landssíminn á hér, ja, þá
myndi ég sjálfur búa á þeim fyrrnefnda, en
leigja hverjum sem hafa vildi hinn staðinn.“
Ekki leizt honum á sig hér.
Ekki get ég nú verið þessum manni sam-
mála. Hér er í alla staði gott að vera. Ná-
grannar allir alúðlegt fólk, sem gott er að
koma til, með afbrigðum gestrisið og vill
allt fyrir okkur gera.
Umhverfið skiptir í sjálfu sér ekki svo
miklu máli, þegar maður nýtur fyllstu þæg-
inda innanhúss, og hefur góða nágranna.
Alls búa hér 12 manns, þar með talin börn.
Þetta er eins og ein stór fjölskylda. Fólk býr
hér saman i sátt og samlyndi, erjur og ósam-
lyndi þekkist ekki. Á vetrarkvöldum eru tek-
in fram spil, töfl, eða bara rabbað saman yfir
kaffibolla, um landsins gagn og nauðsynjar.
Flestir, sem hér búa, voru áður búsettir 1