Freyr - 01.02.1991, Blaðsíða 23

3.’91
FREYR 103
Ódýrari slátrun
Björn S. Stefánsson
/ Fœreyjum er öllu íé slátrað heima. Gamla verkunarað-
ferðin þar var að þurrka kjötið. Enn er það algeng verkun,
en vitaskuld hafa fœreyingar einnig frystikistur til að
geyma matvœli í.
Hvað skyldi mæla með því að
heimila heimaslátrun hér á landi?
Hvaða takmarkanir mætti og þyrfti
að viðhafa?
Neytendur vilja hreinleg mat-
væli. Sveitarfélögin hafa þá skyldu
að líta eftir hreinlæti við meðferð
matvæla. Sérstaklega þykir brýnt,
að heilbrigðiseftirlitið sé vandað,
þegar neytandinn hefur ekki að-
stöðu til að fylgjast með verkun og
geymslu matvæla. Heilbrigðiseftir-
litið kemur þá ekki heldur nærri,
þegar sjómaður verkar fisk fyrir
heimili sitt eða bóndi slátrar heima
handa sínu fólki.
Aðstæður til að slátra heima
hafa batnað mikið undanfarna ára-
tugi. Nú eru víða rúmgóð verk-
færahús, sem nota má við slátrun,
með rennandi köldu og heitu
vatni, og þar og í lofthreinum og
rúmgóðum fjárhúsum má láta
skrokkana hanga í viku eða tíu
daga og búa kjötið þangað betur
undir frystigeymslu en gerist í slát-
urhúsum.
Ég geri ráð fyrir, að einungis
yrði heimilað að selja heimaslátrað
kindakjöt beint til neytenda.
Kaupendurnir gætu aðstoðað við
slátrunina. Þeir eiga margir frí frá
vinnu á laugardögum og kost á fríi
aðradaga. Þeireiga bflatilað flytja
kjötið í heim til sín, þegar það
hefur hangið hæfilega lengi í svölu
haustloftinu, og frystikistur til að
geyma það í sem ekki er neytt strax
eða saltað og reykt.
Ég set ekki upp reikning fyrir
það sem sparaðist í sláturkostnaði
og heildsölu- og smásölukostnaði.
Menn vita, að hér er um að ræða
Björn S. Stefánsson.
drjúgan hluta smásöluverðsins. Ég
set ekki heldur upp reikning fyrir
tilkostnaðinn. Þar er urn að ræða
að nýta ýmislegt, sem menn eiga
fyrir, og það yrði misjafnt hvað
kaupendur vildu reikna sér hátt
kaup fyrir fyrirhöfnina við að
drýgja tekjurnar borið saman við
að kaupa matinn í verzlun.
Ýmsum þykir ógeðfellt að koma
nærri slátrun eigin gripa. Þeir
mundu síður vilja vita af aukinni
slátrun heima hjá sér.
Þáttaka kaupenda í verkunum
mundi tengja saman bændur og
neytendur. Þannig fá bændur
skýrust skilaboð um hvernig varan
líkar bezt. Kaupendum kynni
ýmsum að þykja tilbreyting í að
fást við þetta og að kynnast um leið
öðrum hliðum fjárbúskapar.
Ef heimaslátrun ykist verulega,
mundi draga úr nýtingu sláturhús-
anna. Ég læt eigendur húsanna um
að dæma um þá hlið málsins. Ég vil
ekki heldur dæma um það, sem
snýr að eftirliti dýralækna með
sauðfjársjúkdómum, hvort og
hvernig því mætti koma við við
slíka slátrun.
Björn S.
frœðingur.
Stefánsson er búnaðarhag-
FERÐAÞJONUSTA BÆNDA
Námskeið í ferðaþjónustu fyrir bændur hefst í febrúar og annað í
september, 2ja anna nám í bréfaskóla.
Hafið samband við skrifstofu F.B. s: 91-623640 eða Bréfaskólann
s: 91-629750.
Veiðiflakkarinn stórefldur - sölu og kynningarkerfi fyrir silungsveiði í
vannýttum vötnum. Þeir bændur sem vilja koma sínum veiðivötnum á
framfæri hafi samband við skrifstofu F.B., s: 91-623640.
Árið 1990 nýttu margir bændur sér þjónustu F.B. að loknum vorönnum
og/eða að loknum heyskap. Tilvalin hvíld á stund milli stríða. Því ekki að
prófa?
Bæklingur Ferðaþjónustu bænda fæst á skrifstofu samtakanna, Bænda-
höll v/Hagatorg, 107, Reykjavík, s: 91-623640.