Freyr - 01.05.1995, Blaðsíða 8

Mikilvœgi lcmdbúnaðar
vex ört í heiminum
En auka þarf framleiðni, létta störf og
bœta gœði; þetta þrennt.
Dr. Björn Sigurbjörnsson, ráðuneytisstjóri, í viðtali við Frey
/ byrjun febrúar, tók dr. Björn Sigurbjörnsson viö embœtti ráðuneytisstjóra í land-
búnaðarráðuneytinu af Sveinbirni Dagfinnssyni. Björn hafði þá verið yfirmaður
deildar fyrir jurtakynbœtur og erfðafrœði hjá Sameinuðu þjóðunum (FAO og
IAEA, Alþjóða kjarnorkustofnuninni) í Vín 1964-1968 og framkvœmdastjóri þeirra
1968-1973.
Forstjóri Rannsóknastofnunar
landbúnaðarins var hann árin 1973-
1983 og síðan aftur forstjóri sam-
eiginlegrar landbúnaðardeildar
FAO og IAEA frá 1983. í eftir-
farandi spjalli við Frey segir hann
ýmislegt frá námi sínu og starfi
heima og erlendis.
- Ég var stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1951, segir
Bjöm, og búfræðingur frá Hvanneyri
1952 og að því loknu tók ég 1. gráðu
í búvísindum frá Manitóbaháskóla í
Winnipeg 1956. Svo skemmtilega
vildi til að þar voru fimm ís-
lenskumælandi prófessorar sem
kenndu mér. Það voru allt Vestur-
íslendingar nema Askell Löve sem
var nýfluttur að heiman. Ég hafði
verið fyrsti Islendingurinn sem kom
til Winnipeg til að læra búvísindi.
Helga, konan mín, var bóka-
vörður í íslenska bókasafninu við
Manitoba háskóla og reyndar fyrsti
bókavörður þess og skrásetti allt
safnið undir stjórn dr. Finnboga
Guðmundssonar, sem þá var pró-
fessor í íslensku við háskólann þar.
Það var mjög skemmtilegt fyrir
Helgu og ákaflega gott fyrir okkur
bæði því þá voru engin námslán.
Það var dálítið basl í byrjun að
fara svo langan veg. Við fórum
vestur með skipi tveim dögum eftir
Björn Sigurbjörnsson. Freysmynd.
brúðkaupið og má heita að við
höfum verið þama í fjögurra ára
brúðkaupsferð, því við komum ekki
heim aftur fyrr en árið 1956 að
loknu prófi.
Þá báðu þeir í landbúnaðarráðu-
neytinu mig að vera fylgdarmann
sérfræðings frá FAO sem hét John
B. Campbell, en það var fyrsti sér-
fræðingurinn sem við íslendingar
fengum til ráðgjafar í landgræðslu.
Hafði hann komið hingað fyrst
1954 til Runólfs heitins Sveins-
sonar. Eftir lát Runólfs tók Páll
bróðir hans við starfi sandgræðslu
og síðar landgræðslustjóra og að
ósk hans kom Campell aftur hingað
1956 og byrjaði þá að kenna okkur
gróðurmælingar; þetta var upphaf
að gróðurmælingum og gróður-
kortagerð hér á landi og nýjum
tilraunum með að rækta upp örfoka
land og hefta landfok, þó að hér
væri að vísu löng reynsla frá
gamalli tíð í sandgræðslunni.
Doktorsritgerð um íslenska
melgrasið
Ég fór út aftur til sama skóla og
lauk þar masterprófi 1957. Við-
fangsefnið var sandfax. Á sumrin
heima hóf ég rannsóknir til undir-
búnings doktorsritgerð sem fjallaði
um melgras; ég hef haldið mig ná-
lægt landgræðslu alla tíð. Fór ég þá
til Comellháskólans í New York-
ríki sem er talinn með merkari land-
búnaðarháskólum í heimi. I starfí
mínu hjá Sameinuðu þjóðunum
ferðaðist ég um heiminn og hitti oft
fyrir menn sem höfðu verið á sama
skóla. Það var ákaflega gott vega-
bréf í Asíulöndum að hitta fyrir
menn sem höfðu jafnvel verið á
sömu skrifstofu við skólann og ég.
Ég lauk doktorsprófi eftir þrjú ár,
1960. Ritgerðin fjallaði um íslenska
melgresið eins og áður sagði. Síðan
kom ég heim; hafði áður verið laus-
ráðinn en varð nú fastráðinn hjá
192 FREYR - 5. '95