Freyr - 01.10.1995, Side 6

Ég hreifst af því hve hér voru
miklir möguleikar
Viðtal við Svein Skúlason bónda í Brœðratungu
Sveinn Skúlason í Brœðratungu í Biskupstungum rekur stórt bú á víðlendri jörð,
auk þess sem hann hefur víða komið við sögu í félagsmálum sveitar sinnar og
sýslu. Á sl. sumri lagði fréttamaður Freys leið sína til hans og vana sínum trúr bað
hann Svein fyrst að kynna sig.
Sveinn Skúlason.
(Freysmynd).
Ég á afbragðs
góðar minningar
frá Hvanneyri.
Ég er fæddur hér í Bræðratungu árið
1927. Foreldrar mínir voru Valgerður
Pálsdóttir frá Tungu í Fáskrúðsfirði og
Skúli Gunnlaugsson frá Kiðjabergi í
Grímsnesi, sem bjuggu hér þá, en faðir
minn flutti að Bræðratungu árið 1924, og
foreldrar mínir giftu sig árið 1926.
Kona mín er Sigríður Stefánsdóttir frá
Skipholti í Flrunamannahreppi, dóttir
Guðrúnar Kjartansdóttur frá Hruna og
Stefáns Guðmundssonar frá Skipholti. Við
eigum fjögur börn sem komust upp, en
misstum eitt á þriðja ári. Guðrún býr hér á
næstu jörð, Hvítárbakka, Skúli býr í
Reykholtshverfi hér í sveit og rekur þar
trésmíðafyrirtæki ásamt Þorsteini mági
sínum, Kjartan er í búskapnum hér heima
ásamt okkur og Stefán býr í Hafnarfirði.
Skólaferill þinn?
Ég gekk í bamaskólann í Reykholti hér
í sveit, sem þá var nýlega reistur, og var
einn fyrsti heimavistarskóli á landinu. Þá
var þar skólastjóri Stefán Sigurðsson frá
Reyðará í Lóni, mikill hæfileikamaður.
Hann lifir enn, á tíræðisaldri.
Síðan lá leiðin að Laugarvatni, til Bjarna
Bjarnasonar, og þar var ég í tvo vetur.
Haustið 1947 fór ég svo að Hvanneyri, til
Guðmundar Jónssonar. Það var fyrsta ár
hans sem skipaðs skólastjóra. Þar var ég
einn vetur. Við útskrifuðumst þar 18 um
vorið, og hafa margir skólabræðra minna
orðið kunnir fyrir atorku og félags-
málastörf í byggðarlögum sínum. Ég á
afbragðsgóðar minningar frá Hvanneyri.
Þá dregur að því að þú takir hér
við búinu?
Ég var búinn að vera aðili að búinu hér
þá um nokkra hríð. Faðir minn var
kallaður til margs konar félagsmálastarfa
og þurfti því æði oft að bregða sér frá,
þannig að ég ólst upp við slíkar aðstæður.
Árin 1910-1924, var hann starfsmaður
Búnaðarsambands Suðurlands, kallaður
mælingamaður, mældi fyrir jarðabótum og
tók þær síðan út og vann við tilraunir. Eftir
að hann kom hingað var hann fljótlega
kosinn í hreppsnefnd og sýslunefnd og
fleiri félagsmálastörf.
Ég tók hins vegar formlega við búi hér
árið 1954, þegar við Sigríður giftum
okkur.
Ég hefi reyndar gaman af að nefna það
að árið 1953 fór ég í bændaferð til
Norðurlandanna, þ.e. Danmerkur, Sví-
þjóðar og Noregs, og var ferðin skipulögð
af Gísla Kristjánssyni, ritstjóra. Þetta var
um 30 manna hópur, ákaflega samstæður
og ferðin vai' bæði gagnleg og skemmti-
leg. Gísli var gjörkunnugur á þessum
slóðum og sífræðandi og við heimsóttum
búnaðarskóla, tilraunastöðvar og fyrir-
myndarbú af ýmsum gerðum. Bændaferð
í fyllstu merkingu. Það má geta þess að
með í þessari ferð var Þorsteinn Sigurðs-
son á Vatnsleysu, formaður BÍ, en mikil
gleði og reisn fylgdi honum ætíð.
í 50 ára afmælisriti Freys er mikið efni
frá þessari ferð.
Annaö hefur þú ekki dvalist
erlendis?
Nei, en hins vegar má geta þess að þegar
ég var ungur þá var gert ráð fyrir því að ég
færi í fóstur til Kaupmannahafnar til vinar
föður míns. Stríðið skall þá á og skömmu
seinna féll þessi maður frá þannig að
ekkert varð úr því.
Ég heiti nafni þessa danska manns,
Svenn Poulsen. Vinátta föður míns og
hans hófst þannig að við konungskomuna
árið 1907 var faðir minn hestamaður í
398 FREYR - 10'95