Freyr - 01.05.1997, Blaðsíða 9

Kornið skorið í Babýlon við vötnin ströng um 3000f.Kr.
svo mun hann og uppskera. Þótt
merkilegt megi virðast hefur sú
uppgötvun verið gerð á að minnsta
kosti þremur stöðum fyrir Miðjarð-
arhafsbotni nokkum veginn sam-
tímis. Einn staðurinn var austur í Ir-
ansfjöllum. Þaðan eiga uppruna
sinn þeir menn er síðan stóðu að
Indusmenningunni fomu og heita
núna Tamílar á Indlandi. Annar
staður var í Jeríkó, þeirri nafnfrægu
borg, og þaðan em semítar komnir
og auk þeirra Egyptar hinir fomu.
Þriðji staðurinn og sá, sem okkur
skiptir máli, var í Anatólíu í Litlu-
Asíu. Þar hefur verið grafið upp
þorp, þar sem algjörir byrjendur
hafa verið að fást við komrækt um
það bil 6000 ámm fyrir Krist. Svo
að langt mál sé gert stutt, þá hafa
forfeður okkar verið þar að verki og
tungumálið eða mállýskan í þorpinu
heitir nú því virðulega nafni
Indógermanska fmmmálið. Og sýnt
þykir að komið og tungumálið hafi
fylgst að allar götur síðan.
eim eru flestir vegir færir, sem
kunna að rækta kom, sér og
bömum sínum til matar. Leiddar
hafa verið að því líkur að gott rækt-
unarland, eins og víða er í Evrópu,
beri um fimmtíu sinnum fleira fólk
á flatareiningu ef fólkið ræktar kom
en ef það lifir á söfnun og veiðum.
Nú virðist það sjaldnast hafa borið
við að heimamenn hafi lært ræktun-
arlistina, heldur hefur aðkomufólk-
ið fjölgað sér og uppfyllt jörðina og
innlimað hina eða ýtt þeim til
hliðar. Talið er að með þessu hafi
kornræktin og kornræktarþjóðin
breiðst út um það sem svarar einum
kílómetra á ári. Til Danmerkur var
hún komin um 3000 fyrir Krist og
hafði þá borist þessa 3000 kílómetra
leið frá Anatólíu á jafnmörgum
ámm.
Ef litið er á þessa þróun frá sjón-
arhóli komsins, þá hefur það stækk-
að útbreiðslusvæði sitt margfalt á
þessum árum. I staðinn fyrir að eiga
þröng óðul í afskekktum fjöllum
hefur það eignað sér Evrópu og rutt
úr vegi sínum stórskógum og hvers
konar gróðurfélagi öðru. David
Attenborough benti á það í ágætum
sjónvarpsþáttum að þama væri um
samlífi tveggjá tegunda að ræða,
það er manns og koms, og alveg
væri óljóst hvort þeirra hefði haft
meiri hag af sambandinu. Saman
hafa maður og kom lagt undir sig
heila heimsálfu. Attenborough
gmnaði að í þessu sambandi væri
það komið sem hefði undirtökin.
Hann benti á að komið væri svo
slungið að það hefði fengið menn til
að kynbæta sig svo að það gæti
teygt vaxtarsvæði sitt lengst norður
á hjara veraldar.
Lögmálið um sáningu og upp-
skem og hringrás lífsins hefur
frá öndverðu verið komræktarfólki
hugstætt. Merki komsins má sjá í
trúarbrögðum þess frá öndverðu og
eru enn augljós. Hin svonefndu
kornkonungdæmi eru fyrirferðar-
mikil í evrópskri sögu og hafa sett
mark sitt á trúarbrögð nútímans.
Kristin trú geymir fjölmörg minni
úr þeim fomu siðum. Sá sem fómar
sér fyrir lýðinn og er grafinn, en rís
á þriðja degi aftur upp frá dauðum,
samsvarar sáðkominu sem fer þessa
leið vor'hvert. Blóð komguðáins,
bikar lífsins, er að sjálfsögðu ölið
sem úr bygginu er bruggað og lík-
ami guðsins er lífsins brauð sem
bakað er úr því sama komi.
Einar Pálsson hefur líka bent á
hugsanleg tengsl Njálu við hug-
myndir um kornkonungdæmi.
5. ‘97- FREYR 177