Freyr - 01.07.1999, Blaðsíða 8

naturstyrelsen, svo að kosnaður
við verndun menningarminja er
mikill inni í þessari upphæð. Dan-
ir leggja gríðarlega íjármuni í að
varðveita hallir, gripahús og
hvaðeina sem tengist „kultur"
þeirra og allt gerist þetta innan
ramma þessarar stofnunar.
Hver er staða Skógrœktar ríkis-
ins í dag?
Stofnunin hefur verið að breyt-
ast mikið síðastliðin 10 ár, frá því
að vera stærsti framkvæmdaaðil-
inn í skógrækt yfír í það að veita
þeim ijölmörgu aðilum margvís-
lega þjónustu sem í dag sjá að
mestu um alla gróðursetningu.
Þessari öru og jákvæðu þróun hef-
ur stofnunin hins vegar orðið að
mæta án þess að fjárveitingar til
skógræktar hafí aukist að sama
skapi. Súluritið sem fylgir hér
með segir meira en mörg orð. Þar
sést, að jörðum, sem árlega njóta
ijárframlaga ríkisins, hefur fjölg-
að úr 100 í 350, á sama tíma og
framlög til Skógræktar ríkisins
hafa rýrnað um tæp 30%.
Við höfum e.t.v. gengið einum
of hratt til móts við kröfu samfé-
lagsins um þjónustu af hálfu
Skógræktar ríkisins og viljað sjá
þetta ganga allt saman upp. Skóg-
arþjónustan var t.d. ekki til sem
hugtak fyrir 15 árum. Nú er búið
að koma þessari þjónustu á í öll-
um ijórðungum landsins og þó að
hér sé aðeins um eins manns batt-
erí að ræða á hverjum stað og
varla það, þá hefur stofnunin ekki
fengið nægilegt íjármagn til að
standa undir þessari þjónustu og
til þess að brúa bilið hefur verið
skorið af framkvæmdadeildunum.
Þannig má segja að þessum stóru
og vonandi farsælu landshluta-
bundnu skógræktarverkefnum
hafí verið komið af stað með því
að skerða innri starfsemi stofnun-
arinnar, sem vissulega má ekki
búa við slíkt áfram.
Býr þá stofnunin við Jjársvelti?
Já og verulegar þrengingar sem
verið er að reyna að komastt út úr.
Þar eru mjög alvarlegir hlutir á
ferðinni. Þetta er erfiður upp-
skurður, en hann þarf að gera og
hann er á döfínni. í framkvæmda-
deildunum er t.d. unnið að sam-
einingu deilda.
Er þá hugmyndin sú að það
verði aðeins einn eða tveir starfs-
menn sem sjái um þá þjóðskóga
sem verða innan hverrar deildar?
Nei, þetta eru nú það stór
svæði að fjárveitingarvaldið
verður að sýna því skilning hver
starfsemin þarf að vera. Það er
t.d. víða orðið aðkallandi að
sinna fyrstu grisjun. Oftast eru
það bændur úr nærliggjandi
sveitum sem eru ráðnir til slíkra
tímabundinna starfa. Þetta er
verkefni sem skilar ekki Skóg-
rækt ríkisins tekjum, en er eigi að
síður nauðsynlegt fyrir framvindu
svæðanna og forsenda fyrir
áframhaldandi starfsemi.
En er mikinn sparnað unnt að
fá út úr sameiningu deilda? Eru
þœr ekki reknar í dag með lág-
marks tilkostnaði og varla það?
Það er rétt að þar verður ekki
mikið hægt að spara til viðbótar
við það sem gert hefur verið á
undanförnum árum. Skógarverð-
irnir hafa sýnt mikla þolinmæði
og gert allt sem þeir hafa getað til
að spara fyrir stofnunina. Það þarf
fyrst og fremst að endurskipu-
leggja þjónustuna við bændaskóg-
ræktina. Þetta er vandi sem verður
einhvern veginn að taka á og sem
er kominn til, eins og ég sagði áð-
an, vegna krafna samfélagsins til
Skógræktar ríkisins.
Við reiknuðum það út í vetur að
ef verkefnin, sem eru komin af
stað, hefðu borgað fyrir þá þjón-
ustu sem Skógrækt ríkisins hefur
látið þeim í té, þá næmi upphæð-
in nákvæmlega þeim halla sem er
á stofnuninni í dag. Hallinn er þó
í raun mun meiri, því að síðan
1992 hefur viðhaldi bygginga og
endurnýjun véla og tækja verið
frestað að mestu. Slíkt gengur
ekki lengur.
Ertu þá að tala um að áœtlan-
irnar, sem verið hafa þyngsti
bagginn á Skógrækt ríkisins,
verði greiddar af verkefnunum
sjálfum?
Já, við verðum að gera ráð fyrir
því og eins og ég sagði áðan þá er
ekki nauðsynlegt að Skógrækt
ríkisins geri þær í framtiðinni. Sú
breyting dugar þó ekki til að
bjarga stöðu stofnunarinnar því
að áfram verður krafa um faglega
ráðgjöf og eftirlit og því er nauð-
synlegt að starfrækja Skógarþjón-
ustuna. Eftirliti með árangri gróð-
ursetninga á vegum bænda hefur
R
ý
r
n
u
n
f
j
á
r
v
e
Viöbótarskógar,
skjólbelta- og
nytjaskógrækt
Rýrnun fjárveitinga
m.v. launavísitölu
Ar
8 - FrEYR 8/99