Fylkir - 23.12.1953, Qupperneq 21

jólablað Fylkis 1953.
21

■

Igig;

ímm
BALDUR JOHNSEN, D. P. H.
r
Öþrótt Íþróiianna.
i.
Þrótt fyrir öflugan óróður fyr-
ir sundi í óratugi, og þrótt fyrir
sigur í 200 metra sundkeppni
Norðurlandanna, er sundmennt
hér ó landi því miður allt of
skammt ó veg komin, og þó
móske helzt hjó þeirri stétt, er
líf sitt ó undir henni, sjómönn-
unum,
Við 200 m. sundkeppnina var
ekki sundurliðað ,hvaða séttir
þar stóðu sig bezt, ég er hrædd-
ur um, að það hafi ekki verið
sjómenn, að minnsta kosti var
elzti þótttakandinn ekki sjómað
ur, heldur prestur, og só yngsti
ekki sjómannsbarn, heldur em-
bættismanns úr Reykjavík.
Sannleikurinn er só, að sjó-
menn hafa, hvað erfiðasta að-
stöðu til að stunda sund, atvinnu
sinnar vegna.
Það eru landkrabbarnir, sem
beztan tíma hafa til að stunda
sund. Að vísu ó sjómannastétt-
in marga ógæta sundkappa, en
það er ekki nóg, hér er það
fjöldinn, sem skiptir móli, þó að
einn maður vel syndur geti af-
rekað miklu, eins og skemmst
er að minnast hér fró síðastliðn
um vetri.
Nú kunna menn að spyrja;
hvað þó með skyldunóm ung-
linga í sundi? Er ekki öllu þar
með borgið?
Hér er um að ræða útbreiddan
misskilning, hóskalegan misskiln
'n9- °9 skal það nú skýrt nónar.
í fyrsta lagi eru það aðeins
yngstu sjómennirnir, sem hafa
tekið tilskilin sundpróf.
I öðru lagi eru tilskilin sund-
p ó ú: un_l;nga- og barnaskóla
engin trygging fyrir nægileri
sur.dhæfni sjómanna.
Sundið er eins og önnur íþróft
eða mennt, það þarfnast æfing-
ar.
Hversu hótt próf, sem tekið er
í dag, t. d. í lestri, væri lítið
eftir af hæfninni eoa lestrarkunn
óitunni eftir fimm ór, ef aldrei
væri litið í bók. í enn ríkara
mæli ó þetta við um sundið.
Sjómanni, sem fellur í sjó-
inn, ó hafi úti, í illviðri, nægir
lítt þó hann hafi 5-10 óra gam-
alt barnasur.dpróf, hann flyzt
skammt ó því einu.
Hann þarf að vera í góðri æf-
ingu til þess að geta haldið sér
uppi, þótt ekki væri nema nokkr
ar mínútur, í stórsjó ó hafi úti.
Af þessu er Ijóst, að ekki mó
lóta sundpróf unglinganna sló
ryki í augun ó sér í þessu mikla
öryggismóli.
Það þarfnast þó tæplega nón-
ari skýringa, að til þess, að sund
komi að fullu gagni, við erfiðar
aðstæður, þurfa sjómenn að
vera í góðri æfingu og kunna
meðal annars skil ó bjö gunar-
sundi.
Eg hygg, að ef raunhæft og
af óbyrgðartilfinningu er li.tið ó
mólin, þó muni menn vera mér
sammóla um þessar niðurstöð-
ur.
II.
Hvernig er þó hægt að koma
því til leiðar, að sjómannastétt
Vestmannaeyja • geti fullnægt
þessum sjólfsögðu kröfum.
Eg ætla fyrirfram að gera róð
fyrir því, að ekki muni skorta
óhugann hjó sjómönnum sjólf-
um, enda ætti það að vera metn
aðarmól hverrar skipshafnar og
hvers formanns, stutt af eðli-
legri sjólfsbjargarhvöt, að allir
væru vel syndir um borð.
En það er ekki nóg að hafa
óhugann, það þurfa að vera
skilyrði fyrir hendi til þess, að
óhugamennirnir fói notið sín.
Þó skulum við athuga hvernig
/ stakkasundi reynir á
skilyrðin til sundiðkana eru hér
í bæ.
Hér er opin sundlaug austur
ó Miðhúsatúni.
Sundlaug þessi er aðeins starf
rækt að sumrinu. Þar er þó cft-
ast næðingur og heldur kaldrana
legt, nema ó stilltum, sólbjört-
um súmardögum, og hitinn mjög
hóður veðrinu. Klefarnir eru fó-
ir, margra manna, og engir sér
stakir fataskópar. Þar er heldur
engin aðstaða til að taka þrifa-
böð, því að ekki er hægt að þvo
sér úr sjó, svo að vel sé.
I stuttu móli sagt, uppfyllir
sundlaug þessi í engu tilliti þær
kröfur, sem gerðar eru til slíkra
stöðva í fjölmennu byggðarlagi.
karlmennsku og þol.
Og því er ekki að undra þótt
þangað komi sjaldan aðrir en ó-
kafir „sportmenn' auk skóla-
skyldra unglinga.
Engin aðstaða er þarna til
sundmóta eða sundkeppni, enda
krefst slíkt órlangrar æfingar, en
slík mót eru sund.þróttinni mik-
il lyftistöng.
Það mun og aðsjólfsögðu ó-
heyrt, að héðan fari til lands-
móta sundmenn í úrvalsflokki,
en þeir koma aðeins fram þar
sem sundmennt e’r ó hóu stigi,
og úr mörgum sundiðkendum
að velja, en ekki efast ég um,
að hér kæmu fram í dagsljósið
mörg slík sundmannsefni, ef skil
yrði bötnuðu. Hvers ó æskufólk
Einn
tveir
Hvar sem er í heiminum er mikið kaþþ i blaðasölum, að fá að vera
fyrstur út með blöðin. — Í Paris eru reiðhjól vinsœl hjá blaðsölunum og
mynd þessi sýnir c-r þeir þjóta af stað með blaðabunka sina. —