Skátablaðið - 01.08.1947, Blaðsíða 30

Ég hefi eiginlega ekki tekið eftir því fyrr en
núna um daginn er ég dvaldi þar fáeina daga.
Og því minnist ég á þetta liér, að mér finnst
að við skátar ættum að sýna þessurn skemmti-
lega stað sérstaka rækt. Hugsa um liann og láta
okkur annt um hann. Vatnið, sundin, eyjarnar,
landslagið. Þetta var allt svo heillandi fagurt
þarna í kvöldsólinni um daginn, að ég fór að
hugsa um það hvað íslenzkir skátar hafa verið
heppnir að hreppa þennan fagra stað. Og þakk-
látir megum við vera þeirn öllum. sem lagt hafa
af höndum vinnu og fé til þess að við íslenzkir
skátar getum notið alls þess er jörðin hefir upp
á að bjóða. En það er margt, sem miður fer um
okkar kæra Ulfljótsvatn, þótt fleira sé vel um
Jrann stað.
Eg fékk bréf frá einum skáta, sem lætur sér
annt um Úlfljótsvatn og ræðir hann um ann-
marka og galla búskaparins austur þar.- Honum
þykir vænt um „Vatnið“ og ég held að það sé
brot af búfræðingi í drengnum.
Bréf Kára hljóðar svo:
„ÉG HEFI í SUMAR dvalið að Úlfljótsvatni,
á Skátaskólanum þar og fylgst því vel með bú-
rekstrinum þar. Hann olli mér sárra vonbrigða.
Jörðin Úlfljótsvatn er nú, eftir því sem ég bezt
veit í umsjá Bandalags íslenzkra skáta og skepn-
ur og áhöld munu vera í eigu Jiess. En sorglegt
er til Jiess að vita, að skátahreyfingin skuli ekki
geta rekið svo stóra og að mörgu leyti ágæta
jörð, með meiri rausnarbrag en raun ber vitni.
Oll merki sýna að jörðin er i mikilli niður-
níðslu, fjósið komið að falli, túnin ekki í góðri
rækt, illa slétt og sumt kargþýft og svo eru
girðingar allar úr sér gengnar. Mörg dæmi mætti
nefna um það, hvernig búið hefir verið rekið
■og vitna þau flest um fádæma amlóðahátt, sem
tnjög er eðlilegt þar eð á jörðinni hefir setið
sinn maðurinn á hverjum tíma og þess vegna
ekki hagað búrekstrinum eins og sá er jörðina
ætti sjálfur.
í VOR VAR t. d. tekið stykki til ræktunar
og herfað mjög vel með góðum traktor. Svo
kom til kasta bóndans að bera í stykkið og sá í
það. Allur áburðurinn sem þetta nýræktar-
stykki hlaut, voru fáeinir pokar af erlendum
áburði, sem var vart meira en fremur lítill
áburður á vel ræktað tún. En þetta var auðvitað
því undarlegra, sem vitað er að mikill haugur
húsdýraáburðar er rétt við fjósdyrnar og gerir
ekkert annað en að torvelda inngöngu í það
merkilega hús. Hefði nú þessi áburður verið
látinn í flagið, hefði uppskeran orðið meiri en
hún varð vægast sagt fyrir neðan allar hellur.
Fleiri dæmi mætti nefna en það mun vart
bæta mikið.
EITT LANGAR MIG til að vita. Eru þeir
menn, sem hafa með þessi mál að gera, að hugsa
um að reka búið með eilífu tapi og meiri og
meiri niðurníðslu? Er það satt, að þessir aðilar
banni f járrækt á jörðinni? Það tel ég að sé mjög
illa ráðið, Jrar eð jörðin er af öllum talin langt-
um betri fjárjörð en kúajörð. Menn hafa sagt
mér dæmi, sem sanna þetta, og ég dreg þá álykt-
un af, að álitlegur kindahópur, geti gefið af
sér mikinn arð, sem sannarlega veitti ekki af
til þess að bæta upp tapið á kúnum. Mér hefir
verið sagt, að féð gæti auðveldlega farið í skóg-
rækt, sem á að vera einhvers staðar þarna í
nánd. En mætti ég spyrja: Er ekki sama hvort
kindurnar frá Króki. Hlíð og fleiri bæjum fara
í skógræktina eða kindur frá Úlfljótsvatni? Ef
um það væri að ræða að rækta skóg t. d. á jörð-
inni, held ég að betra væri að girða af spildu
JAMBOREE!
íslendingar, búsettir og staddir i París koma í
heimsókn. A myndinni sjást m. a. Halldór Þor-
steinsson frá Akureyri, Þorbergur ÞórÖarson,
rihöfundur og frú, Hörður Agústson, listamað-
ur, Guðbrandur Jónsson, prófessor, og frú,
Kristján Albertsson, sendiherra, Davið Olafs-
son, fiskifraðingur ó. fl.
104
SKATABLAÐIÐ