Skátablaðið - 01.08.1947, Blaðsíða 31

með fjárheldri girðingu og ætti þá ekki að vera
til fyrirstöðu að hafa kindur á jörðinni, en það
álít ég nauðsynlegt hverjum þeim bónda, sem
ekki lætur sér á sama standa hvernig allt veltur.
Einnig væri athugandi hvort ekki væri hægt að
koma upp hænsnum. Nóg væri hægt að fá af
mat frá skólunum handa þeim, a. m. k. um
sumartímann. Væri sá matur eða matarleifar
betur komnar í hænsnadallana en í sorpgryfj-
unni.
MÍN SKOÐUN ER SÚ, að Úlfljótsvatn sé
allt of góð jörð til þess að vera rekin með stór-
tapi ár frá ári. Að Úlfljótsvatni þarf að koma
atorkusamur bóndi, sem hugsar á þessa leið:
,,Því betur sem ég ber á túnin, því meiri mun
uppskeran verð i. Þeim mun meira, sem ég gef
skepnunum, því betur sem ég bý að þeim á
allan hátt, þeim mun meiri verður afrakstur-
inn.“ Þannig hugsandi maður gæti gert okkar
kæra Úlfljótsvatn að höfuðbóli.“
Púlli Jamboreefari tekur til máls:
STUTTU ÁÐUR EN Jamboreefararnir lögðu
upp, komu í skátabúðina í Reykjavík, nýir
skátabúningar. Ekki verður hægt að segja, að
vel hafi tekist með snið eða efni í þessa bún-
inga. En látum nú efnið vera í bili. Betra var
víst ekki hægt að fá að sögn. Þó hefi ég heyrt
um efni sem muni vera hægt að fá í Gefjun á
Akureyri og veit ég ekki til þess að það hafi
verið athugað. En sniðið. Það hefði þó átt að
geta verið betra. Úr því að á annað borð var far-
ið að breyta sniðinu hefði verið æskilegt að taka
til greina galla eins og þann, að buxurnar eru
allt of síðar og víðar. Skátar eiga að ganga
í stuttbuxum en ekki kvartbuxum.
UNGfR MENN OG DRENGfR þola vel
að ganga í aðskornum fötum. Það sáum við
Jamboreefarar. Á Jamboree voru Grikkir og
Lettar í aðskornum skátabúningum og báru af
í klæðaburði. Við skulum nú athuga snið, sem
hæfði okkur og reyna að komast hjá pokabuxna-
búningum. Á nýju búningunum fer blússan vel
í hálsinn en víddin er of mikil og ég held, að
lekinn í bakinu frá axlarstykkinu sé ekki til
prýði. I þessu sambandi vildi ég benda á blússu,
sem væri ekki víðari en venjuleg skyrta og
spennt saman um mittið með vestisspennum.
Gengur þá blússan ekki ofan í buxurnar. Þar af
leiðandi geta buxurnar einnig verið aðskornar.
Aðskornar, stuttar og fara vel. Þannig voru þeir
búningar, sem okkur þótti fara bezt úti á
Jamboree.
HÖFUÐFÖTIN hafa alltaf verið Þrándur
í Götu. Og síðasta gerð af bátunum verða áreið-
anlega þeirra jarðarför, ef ekki verða gerðar
víðtækar ráðstafanir. Sniðinu er alltaf um kennt
enda er það rétt. En athugum hina norsku
skátabáta. Ég hygg, að þeir séu góðir.
Ég er að hugsa um að minnast ekki á fleira í
bili. Tilgangurinn með þessum línum er að-
eins sá, að vekja ykkur drengir til umhugsun-
ar um þetta mikla vandamál okkar. Ég er sann-
færður um, að þetta er aðeins ódugnaður úr
okkur sjálfum. Við höfum ljóst dæmi þar sem
kvenskátarnir eru. Þeir hafa komið upp ágæt-
isbúningum. Lærum af þeim. Verum nú sam-
taka drengir. Komum búningunum í lag. Skrif-
ið til þáttarins „Við tjaldskörina" og bendið
á leiðir til úrlausnar þessu vandamáli."
KVENSKÁTI Á ESKIFIRÐI skrifar:
Ég er nýbúinn að fá Skátablaðið. Þar stendur
í þættinum „Við tjaldskörina“ að kvenskát-
arnir láti ekkert frá sér heyra, eða séu meðal
annara orða í „málhvíld.“ Ég sé mér þann kost
vænstan að hrekja þennan orðróm. Ég er ákaf-
lega ánægð með Skátablaðið yfirleitt. Frágang-
ur er prýðilegur og efni fjölbreytt. Þó finnst
mér of lítið af fréttum utan af landi. Skátar út
á landi ættu ekki að vera eftirbátar Reykja-
víkur og Hafnarfjarðarskáta um að nota sér
þáttinn „Við tjaldskörina" og senda blaðinu
smáferðasögur. Að öllu slíku er gaman. Að lok-
um óska ég öllum skátum, ánægjulegs og góðs
vetrarstarfs.
iSkátar!
Sendið Skdtablaðinu greinar, sögur, Ijóð
og myndir frá skátastarfinu.
SKATABLAÐIÐ
105