Skátablaðið - 01.07.1962, Side 34

Hið fyrsta af þessum verkefnum var fólgið í því að „finna aðal-
stöðvar óvinanna og staðsetja þær á korti.“
Það voru gefin 100 stig fyrir hverjar aðalstöðvar, sem merktar voru
inn á kort. En auk þess gátum við unnið okkur aukastig, t. d. með
því að gera athuganir okkar á aðalstöðvum óvinanna án þess að þeir
yrðu varir við. Einnig gátum við bætt við okkur stigum, ef okkur
tækist að gera teikningu af kofanum, sem krafizt var, að allar sveit-
irnar byggðu á aðalstöðvum sínum, og sömuleiðis ef okkur tækist að
skrifa upp meiri eða minna hluta af stríðssöngnum, sem liver sveit
átti að semja fyrir sig og syngja í hvert skipti sem meðlimir hennar
hittust. Eins og sjá má, voru þetta ekki nein venjuleg verkefni, sem
átti að leysa.
Hver það var, sem átti hugmyndina að því fyrsta, sem Bufflarnir
gerðu í þessari keppni, hefur aldrei verið almennilega upplýst. Ef til
vill hefur það legið í loftinu eins og eins konar sameiginlegur inn-
blástur. En þegar ég útskýrði áætlanir okkar eftir að við höfðum
ráðgazt við örstutta stund, þá var þeim tekið með voldugu ánægju-
hrópi. Stuttu síðan voru allar sveitirnar horfnar hver í sína átt, en
Bufflarnir héldu sem leið lá beina leið út að vegamótunum.
Þessi vegamót voru engin venjuleg vegamót, heldur staður, sem
hver einasti skáti í nágrenninu þekkti. Þær úrslitaorustur í skáta-
leikjum, sem þar höfðu átt sér stað, voru nær óteljandi, og það hefði
mátt skrifa margar þykkar bækur um alla þá áhrifamiklu atburði, sem
grenitrén þar höfðu orðið vitni að. Við komuna þangað tóku Buffl-
arnir þegar til við að búa til heljarstóran snjókarl. Við veltum
snjókúlum og hlóðum þeim upp á vegarbrúninni, þannig að milli
þeirra varð holrúm inni í miðjum líkama snjókarlsins. Eftir aðeins
7 mínútur vorum við komnir svo langt, að við gátum farið að hugsa
um að setja einhvern inn í karlinn, og sá okkar, sem virtist vaxtar-
lagsins vegna vera bezt hæfur í það hlutverk, var Óli nýliði. Eftir
örstuttar umræður lýsti hann sig fúsan til að takast hlutverkið á
hendur og kom sér síðan þægilega fyrir inni í snjókarlinum. Eftir
var þá aðeins að setja fallegan haus á karlinn og ganga úr skugga um,
að hinar leynilegu loft- og hlustunarholur gegndu sínu hlutverki
eins og til var ætlazt. Innan úr líkama snjókarlsins heyrðum við að
Óli nýliði tilkynnti, að allt væri í lagi, og síðan hraðaði flokkurinn
sér burt til að sinna öðrum og fullt eins mikilvægum verkefnum.“ /
Pétur Símonarson drakk góðan teyg úr kaffibollanum, stóð
síðan upp og lokaði glugganum, sem farið var að snjóa inn um,
hlammaði sér síðan aftur niður í hægindastólinn, sem klæddur var
með bufflaskinni, og hélt áfram:
„Óli nýliði skilaði hlutverki sínu eins vel og frekast varð á kosið.
Þetta fór nefnilega allt eins og við höfðum búizt við. Á ferðum
60
SKÁTABLAÐIÐ